اعتماد

تراست، اقتباسی از نمایشنامه‌ای به همین نام نوشته کریستن لازاریان، داستان زوج خوشبخت دوران کودکی است که در آستانه پیشرفت در حرفه‌های خود قرار دارند: بروک (ویکتوریا جاستیس) در حال افتتاح گالری هنری خود است و اوون (متیو داداریو) خبرنگاری در حال رشد است. اما زمانی که همکاران طوفانی وارد زندگی هر کدام از آنها می‌شوند، اتحاد آرمانی آنها به چالش کشیده می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهمیت اعتماد در روابط صحبت کنند. این فیلم چگونه این پیام را منتقل می‌کند؟ آیا فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی دیگری دیده‌اید که موضوعات مشابهی را بررسی کنند؟
• آیا فکر می‌کنید این فیلم را بهتر است به عنوان یک فیلم عاشقانه یا یک فیلم معمایی توصیف کرد؟ چرا؟
• در اینجا نوشیدن چگونه به تصویر کشیده شده است؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا راوی غیرقابل اعتماد در اینجا به کار رفته است؟
• در این داستان، روایت به جلو می‌پرد و سپس به عقب بازمی‌گردد تا به عنوان یک تکنیک روایی، حقایق را آشکار کند. این روش در مقایسه با دیگر داستان‌های معمایی که دیده‌اید، چگونه است؟

والدین باید بدانند که فیلم Trust یک معمای جذاب در مورد وفاداری زناشویی است با بازیگرانی که احتمالا برای نوجوانان بزرگسال آشنا هستند: ویکتوریا جاستیس (از شبکه نیکلودئون) و کاترین مک‌نامارا و متیو داداریو (از سریال شکارچیان سایه‌ها در شبکه سی‌دابلیو). فیلم سعی نمی‌کند موضوع اصلی خود، یعنی رابطه جنسی، را پنهان کند. بازیگران سابق نوجوان و کودک در صحنه‌هایی با لباس‌های زیر جذاب و/یا در حالت‌های جنسی نمایش داده می‌شوند و همچنین پشت بدن برهنه یک مرد نشان داده می‌شود. نقاشی‌های شهوانی از زنان برهنه نیز در فیلم وجود دارد. وکلای طلاق اعلام می‌کنند که «همه خیانت می‌کنند» و معمای فیلم در مورد تعیین این است که کدام یک از زوجین، اگر هر کدام، به همسر خود خیانت می‌کند. شخصیت‌ها در موقعیت‌های اجتماعی و کاری الکل مصرف می‌کنند و زیاده‌روی در مصرف الکل منجر به عواقب ناخوشایندی می‌شود. محتوای نامناسب دیگر شامل یک دعوای مشت‌زنی کوتاه و الفاظ زشت (s--t و f--k) است. دیدگاه فیلم بدبینانه است، اما پیامی را در ذهن بیننده می‌سوزاند: عشق برای زنده ماندن به اعتماد نیاز دارد. این فیلم توسط برایان دیکوبلیس، مدیر اجرایی با سابقه ام‌تی‌وی، نوشته و کارگردانی شده است و به نظر می‌رسد بازیگران، موسیقی، لباس‌ها و صحنه‌های جذاب آن همگی برای جلب توجه جوانان طراحی شده‌اند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان و نویسنده برایان دیکوبلیس در اینجا به یک حقیقت تیز و برنده دست پیدا می‌کند: برای زوج‌های معمولی، معماها و رازهای زندگی واقعی کمتر درباره دستگیری قاتلان و بیشتر در مورد دستگیری خیانت‌کاران است. او راز فیلم اعتماد را به عقب برمی‌گرداند تا بینندگان آن را کشف کنند: چه کسی به چه کسی خیانت می‌کند؟ بروک و اوون هر کدام به طور مخفیانه در مورد وفاداری یکدیگر تردید دارند: اوون پیام‌های مرموز دریافت می‌کند و در نیمه‌های شب از خانه خارج می‌شود، و مشتری بروک مثل یک پپه لو پو فرانسوی، با اعتماد به نفس و جذابیتش با هر زنی که به او نگاه می‌کند، معاشرت می‌کند. بینندگان با فیلم همراه می‌شوند و سعی می‌کنند بفهمند - همانطور که عنوان فیلم پیشنهاد می‌کند - به چه کسی می‌توان اعتماد کرد.داستان مرموز ما را در حدس و گمان نگه می‌دارد، اما افشاگری‌ها بیشتر از اینکه نفس‌گیر باشند، سر تکان‌دهنده‌اند. و در حالی که دیکوبلیس تمام سبک صیقلی و تیز خود را در یک مخلوط‌کن می‌ریزد -- موسیقی شگفت‌انگیز، گریم و لباس بی‌نقص، بازیگران جذاب، صحنه‌های پیچیده، و یک ابزار روایت تازه -- اینها به یک کوکتل صاف و یکنواخت تبدیل نمی‌شوند. همدردی با هر یک از شخصیت‌ها دشوار است -- آنها جاه‌طلب هستند اما دوست‌داشتنی نیستند. ازدواج بروک و اوون سرد است -- جاستیس و داداریو هیچ شیمی و هماهنگی با هم ندارند -- بنابراین ما چیزی نداریم که وسوسه احتمالی آنها را با آن بسنجیم. بیشتر بینندگان می‌توانند با ایده مشکوک بودن انگیزه‌های افراد جذاب متجاوز که به نظر بیش از حد به شریک زندگی ما علاقه‌مند هستند، ارتباط برقرار کنند، اما چرا بروک و اوون بی‌اعتمادی یکدیگر را به دست آورده‌اند؟ این مفهوم بیشتر از اینکه تحریک‌کننده باشد، بدبینانه است. این فیلم پیامی از اعتماد را ترویج می‌کند، اما احتمال بیشتری دارد که بذر تردید را در روابط سالم بکارد.