برونو و بوتس: این اتفاق نمی‌تونه تو مک‌دونالد هال بیفته

برونو، از برونو و بوتس: این اتفاق نباید در مک‌دانلد هال بیفتد، مغزی دارد که نمی‌تواند از طرح‌ریزی برنامه‌های پیچیده برای حل مشکلات روزمره دست بکشد. این برنامه‌ها اغلب شامل نقشه‌های بعید و دور از ذهنی مثل لباس پوشیدن و وانمود کردن به اعضای هیئت مدیره است. هم‌اتاقی‌اش، بوتس، در این نقشه‌ها به او کمک می‌کند و اغلب هر دو به دفتر مدیر مدرسه، استورجون، احضار می‌شوند تا توبیخ شوند. اما استورجون (پیتر کلگان) خسته شده است. او مشاوره می‌دهد که بزرگ شدن به معنای کنار آمدن با تغییر است و بهترین دوستانش را از هم جدا می‌کند و هر کدام را به هم‌اتاقی‌های دیگری می‌سپارد. نقشه برونو این است که آنقدر سخت‌گیر باشد تا هم‌اتاقی‌های جدیدشان التماس تغییر هم‌اتاقی را بکنند. در همین حال، یک شاهزاده خارجی از خانه فرار می‌کند و به مدرسه می‌آید و تقریباً یک حادثه بین‌المللی را رقم می‌زند. به زودی مدرسه دخترانه همسایه از خانه آسیب‌دیده‌شان بیرون رانده می‌شوند و باید مک‌دانلد هال را با پسران نامهربان به اشتراک بگذارند. همه این‌ها منجر به یک جنگ شوخی داخلی بین دختران و پسران می‌شود که تقریباً به اخراج استورجون می‌انجامد، تا اینکه برونو با طرحی برای نجات شغل او وارد می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه برنامه‌ریزی‌های عجیب و غریب برونو برای حل مشکلات ساده صحبت کنند و اینکه چگونه او موفق می‌شود دوستانش را متقاعد کند که این نقشه‌های پیچیده راه‌حل‌های مؤثری خواهند بود. آیا برنامه‌های او در کتاب برونو و بوتس: این اتفاق نمی‌تواند در مک‌دونالد هال رخ دهد، جواب می‌دهد؟ آیا شما هم از نقشه‌های برونو پیروی می‌کردید؟ چرا و چرا نه؟
• آیا کتاب‌هایی که این فیلم بر اساس آن‌ها ساخته شده است را خوانده‌اید؟ نظرتان در مورد مقایسه فیلم با کتاب چیست؟
• آیا تمایل دارید به مدرسه شبانه‌روزی بروید؟ چرا یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که برونو و بوتس: این نمی‌تواند در مک‌دونالد هال اتفاق بیفتد، یک کمدی کانادایی است که برای نوجوانان ساخته شده و بر اساس مجموعه کتاب‌های برونو و بوتس، نوشته گوردون کورمن، نویسنده کانادایی محبوب، ساخته شده است. شیطنت‌های جوانانه و نقشه‌های بچه‌گانه، سرگرمی اصلی گروهی از دانش‌آموزان عجیب و غریب در یک مدرسه شبانه‌روزی پسرانه کانادایی است که ظاهراً بسیار منظم است و توسط یک مدیر مهربان اما ناامید اداره می‌شود. ناامیدی مدیر مدرسه باعث می‌شود که او دو شخصیت اصلی داستان، که از بزرگترین شیطنت‌کاران مدرسه هستند، را از هم جدا کند. شاهزاده‌ای جوان از یک کشور دوردست، فضای شاد و سرگرم‌کننده مدرسه را در اینترنت مشاهده می‌کند و از خانه فرار می‌کند، که باعث ایجاد یک حادثه بین‌المللی می‌شود و بقای مدرسه را تهدید می‌کند. دانش‌آموزان از دوره راهنمایی تا دبیرستان در مدرسه حضور دارند، اما هیچ صحنه‌ای از روابط جنسی، الفاظ نامناسب یا مصرف مواد مخدر در فیلم وجود ندارد. کلمه nuts در فیلم استفاده شده است. نمونه‌ای از فرومون‌های سمور توسط یک دانشمند جوان باعث می‌شود که تعداد زیادی سمور محلی در خوابگاه‌ها جمع شوند، ظاهراً برای جفت‌گیری. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

برونو و بوتس کمدی نسبتاً سرگرم‌کننده‌ای است، که نسبت به قسمت قبلی مجموعه، برونو و بوتس: برو در استخر بپر، یک قدم جلوتر است. بازیگران همان‌ها هستند، که در این قسمت به نظر می‌رسد از کار گروهی خود لذت بیشتری می‌برند. بازی اغراق‌آمیز و بیش از حد قسمت اول، در این قسمت کمتر شده و باعث شده این کمدی پرشور، راحت‌تر قابل لذت بردن باشد. پیتر کلگان، در نقشی که هم جدی و هم بامزه است، به عنوان مدیر مدرسه، دلنشین و دوست‌داشتنی ظاهر می‌شود. کارولین ریا در نقش خانم اسکریمِیج، مدیر مدرسه دخترانه مجاور، که شخصیتی صمیمی و مهربان دارد، مکمل خوبی است و گاهی با تشویق‌های خود، آقای استرجِنِ مقاوم را به لحظاتی از خودجوش‌بودن وامی‌دارد. وقتی پیشنهاد برگزاری یک رقص برای ترویج دوستی بین مدرسه دخترانه و پسرانه مطرح می‌شود، مدیر مدرسه به چیزی که او "حرکت" و "هم‌نشینی" می‌نامد، اعتراض می‌کند، و آن را "جمع‌آوری اجباری برای جلوگیری از دشمنی" می‌داند. با این حال، خانم اسکریمِیج او را متقاعد می‌کند که با این پیشنهاد موافقت کند.جانی گری در نقش برونو، در فیلم این نمی‌تواند در مک‌دونالد هال اتفاق بیفتد، یک بازیگر پرانرژی و دوست‌داشتنی باقی می‌ماند. از اسموتی‌های بیکن و چدار که برونو دوست دارد تا هم‌اتاقی ثروتمندش که اتاقش بیشتر شبیه بورس است تا سوئیت خوابگاه، عجایب تخیلی زیادی وجود دارد که این فیلم را به یک داستان تخیلی خوب از زندگی در مدرسه‌ی آمادگی ممتاز تبدیل می‌کند. می‌توان فهمید که این همه یک فانتزی کامل است، چون هیچ‌یک از بچه‌ها ساعات بیداری خود را صرف خیره شدن به تلفن‌های همراه خود نمی‌کنند.