برخوردار از شانس

سه سرباز اعزام شده به عراق، چیور (تیم رابینز)، کولی (راشل مک آدامز) و ت.ک. (مایکل پنیا) در راه بازگشت به خانه با هم همراه می‌شوند. بعد از لغو پروازشان، آن‌ها تصمیم می‌گیرند با یک ون به مقصدشان برسند. این‌گونه سفری پر دردسر شروع می‌شود که ثابت می‌کند شاید آن‌ها به‌اندازه‌ی هم‌قطارانشان خوش‌شانس نبوده‌اند که زنده به خانه بازگشته‌اند، چون زندگی غیرنظامی، اگرچه به‌مراتب کم‌خطرتر است، اما به‌نوعی به‌اندازه‌ی نبرد چالش‌برانگیز است. همسر چیور با آغوش باز از او استقبال نمی‌کند و پسرش به‌سرعت به ۲۰ هزار دلار برای کالج نیاز دارد. کولی گیتار دوست‌پسرش/هم‌قطارش را که قبلاً کشته شده بود، برمی‌گرداند با امید به اینکه خانواده‌اش، که او را نمی‌شناسد، از او استقبال کنند. و ت.ک. مطمئن نیست که نامزدش او را بخواهد وقتی بفهمند که چطور زخمی شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش جنگ و پیامدهای آن در رسانه‌ها صحبت کنند. این فیلم چگونه از سایر فیلم‌های جنگی متفاوت است؟ چه شباهت‌هایی با آن‌ها دارد؟ سازندگان فیلم گفته‌اند که به عمد از کلمه «عراق» در فیلمنامه استفاده نکرده‌اند. با این حال، چگونه می‌توان فهمید که این فیلم در مورد آن جنگ است؟ خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد بازگشت سربازان به خانه بحث کنند. آیا این بازگشت کمتر از حد چشمگیر به نظر می‌رسد؟ چرا؟ چرا نام فیلم «شانس‌آورها» انتخاب شده است؟ چه چیزی این شخصیت‌ها را خوش‌شانس یا بدشانس می‌کند؟

والدین باید بدانند که این درام نسبتاً عاطفی درباره زندگی سربازان در مرخصی از جنگ، با موضوعات و مضامینی سر و کار دارد که ممکن است برای نوجوانان جوان خیلی سنگین باشد. این فیلم هیچ چیز را قیچی نکرده و زندگی غیرنظامی را به همان اندازه پرتنش و پراسترس به تصویر می‌کشد که جنگیدن در عراق. در برخی صحنه‌ها سربازان در حال نبرد و زخمی شدن نشان داده می‌شوند، و بحث‌های صریحی درباره پیامدهای جنگ وجود دارد. همچنین مقدار قابل توجهی الفاظ زشت، نوشیدن الکل، استفاده آزاد از کنایه‌های جنسی، و صحنه‌ای که یک زوج در حال رابطه جنسی دیده می‌شوند (اما خیلی پوست بدن نشان داده نمی‌شود) وجود دارد. برای اینکه از فیلم‌های مشابه بیشتر باخبر شوید، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

فیلم خوش‌شانس‌ها عیب‌های زیادی دارد، از جمله پیچش‌های مصنوعی، صحنه‌های کلیشه‌ای و مشکلات جاده‌ای آشنا (مثل جا گذاشتن کلید در ماشین قفل‌شده، مسافران بحث‌کننده و غیره). داستان مثل یک بزرگراه با توقف‌های خسته‌کننده باز می‌شود. اما فیلم قلب دارد و این است که آن را نجات می‌دهد. با آگاهی هوشمندانه از این‌که پیش‌فرض اصلی آن - جانبازان که از نظر جسمی معلول هستند - باید جنگ عاطفی را نیز تحمل کنند، با ریتم آهسته‌ای اجرا می‌شود. با توجه به موضوع سنگین، نیل برگر کارگردان به درستی درک می‌کند که بهتر است دست سبکی داشته باشد و با ظرافت طنز را با درام مخلوط کند.The Lucky Ones خوشبختانه بازیگران فوق العاده ای دارد. رابینز همدل و در عین حال ظریف است، مک آدامز ترس و دستپاچگی را با خوش بینی و معنویت متعادل می کند (او واقعا دوست داشتنی است، حتی در نقشی اینقدر خشن)، و پنا در نقشی که به سختی می توان آن را توصیف کرد، به دلیل پیچیدگی تازه و جذابش، شگفت انگیز است.