شبیه‌ساز

در این فیلم، در آینده نزدیک، فناوری هوش مصنوعی ربات‌ها را به ماشین‌هایی تبدیل کرده است که شبیه انسان‌ها به نظر می‌رسند و رفتار می‌کنند. زمانی که مأمور اجرای مقررات هوش مصنوعی به نام کسلر (سام ورتینگتون) یک ربات شبیه‌ساز به نام اسمه (الیکا سانز) را می‌یابد که به تنهایی و به عنوان یک انسان زندگی می‌کند، تلاش می‌کند تا چگونگی این تغییر را کشف کند و اینکه این موضوع چه معنایی برای جامعه خواهد داشت. در همین حال، فای (جوردانا بروستر)، بیوه‌ای داغدار، در تلاش است تا پیامدهای اخلاقی تصمیمی که برای ایجاد یک شبیه‌ساز از همسر مرحومش، ایوان (رابی امل)، گرفته است را درک کند.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد هوش مصنوعی گفتگو کنند. به نظر شما چگونه می‌توان از آن برای بهبود زندگی انسان‌ها بهره برد، در حالی که تجربه و اصالت انسانی حفظ شود؟»
• «چگونه فیلم شبیه‌ساز را در مقایسه با سایر فیلم‌هایی که در مورد ربات‌ها و هوش مصنوعی دیده‌اید، ارزیابی می‌کنید؟ چرا به نظرتان پرداختن به زاویه ترس (مثلاً قیام ربات‌ها و هوش مصنوعی خارج از کنترل) اینقدر محبوب است؟»
• «اگر واقعاً چنین فناوری وجود داشت، آیا ترجیح می‌دادید یک ربات داشته باشید یا یک شبیه‌ساز؟ این فناوری چه کاری برای شما انجام می‌داد؟ آیا نگرانی‌های اخلاقی در این زمینه وجود دارد؟»
• «چه کسی شخصیت اصلی این فیلم است و محور عاطفی آن به حساب می‌آید؟ پایان‌بندی فیلم چگونه با احساسات شما بازی می‌کند؟»

والدین باید بدانند که «شبیه‌ساز» یک فیلم علمی-تخیلی مهیج در مورد هوش مصنوعی است که فرگشت یافته و ربات‌هایی می‌سازد که شبیه انسان‌ها به نظر می‌رسند، رفتار می‌کنند و فکر می‌کنند. در این فیلم، زنی داغدار (جوردانا بروستر) تلاش می‌کند تا پیامدهای اخلاقی تصمیم خود برای شبیه‌سازی از همسر درگذشته‌اش (رابی امل) را مدیریت کند. فلش‌بک‌های مکرری به خاطرات آن‌ها وجود دارد که دیوانه‌وار عاشق هم هستند و رابطه جنسی دارند (صحنه‌ها نسبتاً تحریک‌کننده هستند، اما چیزی به‌طور صریح نشان داده نمی‌شود)، و همچنین صحنه‌هایی از خندیدن آن‌ها در حالی که ماری‌جوآنا می‌کشند. یک شبیه‌ساز زن برهنه است، اما فقط پشت او به‌طور کامل نشان داده می‌شود. یک پلیس اسلحه‌ای را روی یک مظنون می‌کشد و به‌طور تصادفی شلیک می‌شود و منجر به خونریزی و پیامدهای مرگبار می‌شود. سلاح‌های بزرگ دیگری نیز برای ایجاد موج‌های صوتی استفاده می‌شوند. گاهی اوقات الفاظ زشت و ناسزاهای قوی مانند «s--t» و «f--k» به کار می‌روند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

«همانند هوش مصنوعی واقعی، شبیه‌ساز هنوز به آن مرحله نرسیده است. مفاهیم آن خوب هستند و پتانسیل احساسی بالایی دارند—فیلم به‌طور واقعی درباره‌ی عشق و از دست دادن است—اما در نهایت به همان اندازه احساسات رباتی که در چرخه‌ی ۲۴ ساعته‌ی تمیز کردن در خانه‌ی ایوان و فی قرار دارد، دچار اختلال می‌شود. قواعد فیلم‌نامه‌نویسی کنار گذاشته شده‌اند، که فیلم را غیرقابل پیش‌بینی و گیج‌کننده می‌کند. سوالی ذهن بینندگان را درگیر می‌کند: ما باید از چه کسی حمایت کنیم؟ آژانس دولتی که شبیه‌سازها را تنظیم می‌کند، می‌تواند خشن، زمخت و خطرناک باشد. و کسانی که می‌خواهند شبیه‌سازها را "آزاد" کنند، همدلانه به نظر می‌رسند—وقتی محدودیت‌های شبیه‌سازها برداشته شود، آن‌ها معتقدند که عشق را احساس می‌کنند، و آیا نباید به آن‌ها اجازه داده شود تا زندگی را دنبال کنند؟ اما آیا فناوری خودمختار هوشمند نمی‌تواند مشکل‌ساز باشد؟ این موضوع مبهم است و فقدان دیدگاه واضح، باعث ایجاد ناراحتی و سردرگمی می‌شود. کارگردان آوریل مالن به وضوح می‌خواست داستان علمی-تخیلی نسل بعدی هوش مصنوعی را جمع‌آوری کند تا مخاطبان را به فکر وادارد، اما به نظر می‌رسد بسیاری از قسمت‌ها روی میز باقی مانده‌اند.»