مارک فلت: مردی که کاخ سفید را به زانو درآورد.

در فیلم مارک فلت: مردی که کاخ سفید را به زانو درآورد، سال ۱۹۷۲ است و مارک فلت (لیام نیسون) معاون مدیر اف‌بی‌آی، در حال بررسی حملات گروه رادیکال ودر اندرگراند است که خبر مرگ جی. ادگار هوور، مدیر اف‌بی‌آی، می‌رسد. مدت کوتاهی بعد، ساختمان واترگیت در واشینگتن، دی.سی. — مقر کمیته ملی دموکرات‌ها — مورد هجوم قرار می‌گیرد. فلت و مردان او شروع به تحقیق می‌کنند، با این باور که این سرقت می‌تواند تا کاخ سفید و رئیس‌جمهور نیکسون پیش برود. اما به‌طور غیرمنتظره‌ای، فلت ارتقا نمی‌گیرد، که باعث ناراحتی همسرش (دایان لین) می‌شود. بدتر از آن، مدیر جدید، پت گری (مارتون چوکاش)، می‌خواهد تحقیقات واترگیت متوقف شود. بنابراین فلت تصمیم می‌گیرد به‌طور مخفیانه اطلاعات را به مطبوعات، به‌طور خاص باب وودوارد از واشینگتن پست، درز دهد و به این ترتیب به خبرچین معروف «گلو عمیق» تبدیل می‌شود. فلت راز خود را حفظ می‌کند، اما درز اطلاعات باعث آشفتگی بزرگی در اداره می‌شود و فلت در نهایت باید بهای آن را بپردازد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نمایش سیگار کشیدن در فیلم «مارک فلت: مردی که کاخ سفید را به زانو درآورد» صحبت کنند. آیا نگرش عمومی نسبت به سیگار کشیدن در دهه ۱۹۷۰ با حال حاضر متفاوت بود؟ آیا فیلم، سیگار کشیدن را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟
• فلت الگوی مناسبی است؟ چه خطراتی را متحمل می‌شود و چه دستاوردهایی دارد؟ آیا دیگران از اقدامات او سود می‌برند؟ آیا دیگران مجازات می‌شوند؟
• درباره‌ی ماجرای واترگیت چه چیزی یاد گرفتید که شاید قبلا نمی‌دانستید؟ تا چه حد فکر می‌کنید این فیلم به واقعیت وفادار است؟ چرا فیلم‌سازان ممکن است حقایق را در داستان‌هایی که بر اساس رویدادهای واقعی هستند، تغییر دهند؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌های داستانی دیگر در مورد واترگیت چگونه است؟

والدین باید بدانند که مارک فلت: مردی که کاخ سفید را به زیر کشید، درام زندگی واقعی مارک فلت، معاون سابق اداره تحقیقات فدرال (اف‌بی‌آی) است. او بعد از از دست دادن فرصت‌های ترفیع و تحت فشار قرار گرفتن توسط مدیر جدید، تصمیم می‌گیرد اطلاعات مربوط به رسوایی واترگیت را به مطبوعات درز دهد. انتظار کلمات تند و زننده را داشته باشید، از جمله چند بار استفاده از کلمه فحش (در یک سرود ضد جنگ)، و همچنین کلمات دیگری مثل «bulls--t». یک زوج متاهل به هم ابراز محبت می‌کنند، با هم می‌رقصند، در آغوش هم می‌خوابند و همدیگر را می‌بوسند. شخصیت‌ها به طور مکرر سیگار می‌کشند و همچنین در برخی صحنه‌ها نوشیدن الکل به صورت اجتماعی وجود دارد. خشونت در این فیلم مطرح نیست، اما بحث‌هایی در مورد مرگ مدیر سابق اف‌بی‌آی وجود دارد. این داستان جذاب است، اما متاسفانه به دلیل فیلم‌سازی ضعیف که بیشتر بر توضیح دادن تمرکز دارد تا داستان‌گویی، جذابیت خود را از دست می‌دهد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اگرچه نیسن در نقش خود قدرتمند است و داستان فلت نیز قدرتمند است، اما این درام سیاسی در نهایت نتوانسته فراتر از سبک روایی توضیحی و بصری ایستا برود. پیتر لندسمن نویسنده و کارگردان، قبلا دو فیلم دیگر بر اساس موقعیت‌های سیاسی واقعی ساخته است، پارکلند و ضربه، و هر دو به همین شکل کوتاه شده‌اند و بیشتر به توضیح پیام‌های خود پرداخته‌اند تا روایت داستان یا انتقال احساسات.داستان واترگیت بارها و بارها به خوبی نقل شده است، از فیلم همه مردان رئیس‌جمهور (1976)، نیکسون (1995) و فروست/نیکسون (2008) تا کمدی دیک (1999) و حتماً می‌توانست باز هم تکرار شود. اما فیلم مارک فلت: مردی که کاخ سفید را به زیر کشید نمی‌تواند از صحنه‌های بی‌پایان مردان در اتاق‌ها که با لحن‌های تند با هم صحبت می‌کنند، یا بدتر از آن، از اودری فلت، همسر بیچاره لین، که فقط با همسرش عصبانی می‌شود، اجتناب کند. در حالی که فیلم به آرامی به سمت پایان تاریخ‌ساز خود پیش می‌رود، لندسمن به نظر می‌رسد که روز به روز مطمئن‌تر است که دوربین را کجا بگذارد یا چطور داستان را بالا ببرد و به حرکت در بیاورد.