جریان اصلی

وقتی فرانکی (مایا هوک) با لینک عجیب و غریب (اندرو گارفیلد) ملاقات می‌کند، می‌داند که الهه و ستاره کانال یوتیوب خودش را پیدا کرده است. با نوشتن محتوا توسط جیک دوست فرانکی (نات وولف)، لینک و کانال به یک پدیده ویروسی تبدیل می‌شوند. اما هزینه حفظ این موفقیت چیست؟

• خانواده‌ها می‌توانند درباره قدرت تأثیرگذاران رسانه‌های اجتماعی و انگیزه‌های آنها برای تولید محتوا صحبت کنند. به نظر شما کدام یک از یوتیوبرها یا ستاره‌های رسانه‌های اجتماعی به صورت مسئولانه عمل می‌کنند و کدام یک مسئولیت‌پذیر نیستند؟
• تفاوت میان طنز، هجو، و تقلید چیست و چگونه می‌توان از سرگرمی برای آموزش سواد رسانه‌ای استفاده کرد؟ طنز به شیوه‌ای کنایه‌آمیز و اغلب طنزآمیز به نقد مسائل اجتماعی، سیاسی، یا فرهنگی می‌پردازد. هدف طنز معمولاً آگاه‌سازی مخاطب نسبت به موضوعات مهم یا مشکلات موجود در جامعه است. از سوی دیگر، هجو یا پارودی شامل تقلید مضامین یا سبک‌های خاص با هدف طنز یا انتقاد است. به عنوان مثال، یک فیلم کمدی ممکن است سبک فیلم‌های مشهور اکشن را تقلید کند اما با اغراق در برخی عناصر آن، باعث خنده و سرگرمی مخاطب شود. در نهایت، "اسپاف" یا "اسپوف" نیز نوعی تقلید یا طنز است که در آن عناصر یک اثر هنری یا فرهنگی به صورت اغراق‌آمیز یا غیرمنتظره‌ای ترکیب می‌شوند. سرگرمی می‌تواند یک ابزار قدرتمند برای آموزش سواد رسانه‌ای باشد. سواد رسانه‌ای به توانایی تحلیل و درک انتقادی پیام‌ها، تصاویر، و سایر محصولات رسانه‌ای اطلاق می‌شود. با استفاده از طنز، هجو، یا تقلید، می‌توان مفاهیم پیچیده سواد رسانه‌ای را به شیوه‌ای جذاب و سرگرم‌کننده به مخاطب منتقل کرد. به عنوان مثال، یک برنامه طنز می‌تواند با هجو تبلیغات تجاری، به مخاطب خود بیاموزد که چگونه پیام‌های تبلیغاتی را به صورت انتقادی تحلیل کند. یا یک ویدئوی پارودی می‌تواند به مخاطب نشان دهد که چگونه رسانه‌ها می‌توانند واقعیت را تحریف کنند.
• این فیلم چه حرفی درباره رابطه مردم با گوشی‌های هوشمندشان در دنیای امروز دارد؟ نوجوانان: فکر می‌کنید زندگی شما و دوستانتان تا چه حد تحت تأثیر فناوری قرار دارد؟ چرا دستگاه‌های راحت‌تر احتمال تبدیل شدن به عادت وسواس‌گونه را بیشتر می‌کنند؟
• اثرات روانشناختی جستجوی تایید و اعتبار در قالب "لایک"، دنبال‌کننده و مشترک چیست؟
• این فیلم چه پیامی درباره زیبایی دارد؟ فکر می‌کنید شبکه‌های اجتماعی، فیلترها و تأثیرگذاران زیبایی چه تأثیری بر تصویر ما از خود و اعتماد به نفسمان دارند؟ آیا فکر می‌کنید این تأثیرگذاری بهتر یا بدتر از دوران پیش از شبکه‌های اجتماعی است که مجلات، تبلیغات تلویزیونی و فیلم‌ها در این زمینه سلطه داشتند؟

والدین باید بدانند که فیلم «جریان اصلی» یک درام طنزآمیز با بازی اندرو گارفیلد است که پرده از فرهنگ تأثیرگذاران رسانه‌های اجتماعی برمی‌دارد. این فیلم قرار است نقدی اندیشمندانه بر انگیزه، اخلاق و سلامت روانی تأثیرگذارانی باشد که الگوی بسیاری از کودکان امروزی هستند. این فیلم داستان سه آفریننده محتوا در یوتیوب را دنبال می‌کند که به سرعت ویرال می‌شوند و متوجه می‌شوند که ویدئوهای جنجالی بازدید جذب می‌کند و تنها راه حفظ تعداد بازدیدکنندگان، ادامه دادن به این روند است. محتواهای بالغانه شامل صحنه‌ای طولانی است که در آن گارفیلد تنها یک آلت تناسلی مصنوعی بسیار واقعی به همراه یک تنگ‌پوش رنگ پوست به تن دارد. یکی از شخصیت‌ها شلوار خود را پایین می‌کشد و ادعا می‌کند که روی میز کسی اجابت مزاج می‌کند، سپس شروع به تعقیب دیگران می‌کند در حالی که چیزی شبیه مدفوع در دست دارد (اگر گوش دهید، می‌شنوید که می‌گوید این خمیر بازی است). شخصیت‌ها سیگار می‌کشند و زیاد مشروب می‌خورند، از جمله در باری که در آن کار می‌کنند. گفتگوهای فیلم شامل مرگ والدین است؛ همچنین قلدری و اشاره‌ای به خودکشی یک شخصیت فرعی وجود دارد. شخصیت‌ها به‌شدت یکدیگر را می‌بوسند و از الفاظ بسیار رکیک («گه»، «کوسه» و موارد دیگر) استفاده می‌کنند.

تلاش قابل‌توجه دومین فیلم بلند گیا کوپولا، یک طنز به‌یادماندنی و تکان‌دهنده است که می‌تواند به نوجوانان کمک کند تا درباره شخصیت‌هایی که بر اقدامات، نگرش‌ها و ارزش خودشان تأثیر می‌گذارند، به‌صورت انتقادی بیندیشند. این فیلم با ورود شخصیت لینک، یک غریبه جذاب با شخصیتی قوی، آغاز می‌شود که وارد قاب فیلمبرداری فرانکی، فیلمساز تازه‌کار، می‌شود و چیزی غیرمنتظره خلق می‌کنند. به‌طور حتمی، این ویدئو بازدیدهای زیادی در یوتیوب کسب می‌کند. چه کسی نمی‌خواهد این لحظه را غنیمت بشمارد و ببیند که قطار محتوای استریم خودکار او را کجا می‌برد؟ لینک نوعی پیامبر مدرن است و او، فرانکی و جیک با رؤیایی برای خلق هنری که نقدی بر تأثیر گوشی‌های هوشمند بر از دست دادن ارتباط و تیزبینی ذهنی مردم باشد، شروع می‌کنند. اما با موفقیت، خودشان همان چیزی می‌شوند که مورد تمسخر قرار می‌دهند. این فیلم درس باارزشی درباره سواد رسانه‌ای برای عصر مدرن ارائه می‌دهد، اما ارائه آن، اگرچه خلاقانه است، احتمالاً نمی‌تواند سلطه واقعی یوتیوب و سایر پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی بر نوجوانان را متزلزل کند.بازیگری اندرو گارفیلد بسیار دوست داشتنی است و وقتی که او به طور کامل به لینک، یک یوتیوبر واقعاً عجیب و غریب و آزاردهنده تبدیل می‌شود، شما را غافلگیر می‌کند. در این نمایش وحشی حتی یک قطره از پیتر پارکر یا ادواردو سیورین وجود ندارد و تشخیص بازیگر درون این شخصیت عجیب و غریب دشوارتر و دشوارتر می‌شود. در عوض، دیدن افراد تندرو مانند جیک پول (که بدون طعنه در فیلم حضور دارد) آسان‌تر و آسان‌تر می‌شود. شیطنت‌های لینک خارج از محدوده باورپذیری نیستند، به خصوص در حیات وحش بی‌قانون اینترنت. اما در پی محتوا سازانی که به وابستگی ناسالم مردم به پلتفرم‌های دیجیتال انتقاد دارند، کوپولا فرصت افشای انگیزه‌های بی‌برنامه و فرصت‌طلبانه‌ای را که برخی از اینفلوئنسرها برای سوء استفاده از اعتماد و وفاداری دنبال‌کنندگان خود برای کسب سود شخصی دارند، از دست می‌دهد. نوجوانان ممکن است از فیلمی که به آنها موعظه می‌کند، نه با آنها صحبت می‌کند، زده شوند، اما دانه‌های شک درباره فرهنگ اینفلوئنسر احتمالا جوانه خواهد زد.