جدال راشل

لورا براونسون فیلمساز در فیلم «راشل دیواید» نگاهی صمیمی به راشل دولزال، فریب‌کار، تحریک‌کننده و فعال متعهد دارد. دولزال که به عنوان یک آمریکایی سفیدپوست متولد شده بود، اما سال‌ها خود را به عنوان یک آمریکایی آفریقایی‌تبار معرفی می‌کرد تا در جامعه اسپوکن، واشینگتن، جایگاه و اعتبار به دست آورد، پس از افشای هویت واقعی‌اش، از پذیرفتن تقصیر سر باز زد. در عوض، او استدلال می‌کند (و همچنان استدلال می‌کند) که نژاد، طبق تعریف او، یک «ساخت اجتماعی» است. او معتقد است که چون خود را به عنوان یک آمریکایی آفریقایی‌تبار می‌شناسد و چنین فکری می‌کند، باید به عنوان یک آمریکایی آفریقایی‌تبار پذیرفته شود. بخش عمده‌ای از فیلم، دولزال را در دوره‌ای بحرانی از زندگی‌اش دنبال می‌کند. او در حال نوشتن کتابی است، باردار پسر سومش است، با تبعات افشای هویتش دست و پنجه نرم می‌کند و مهم‌تر از همه، دو پسر نوجوان دارد که هر دو شدیداً تحت تأثیر رفتار مادرشان قرار گرفته‌اند. براونسون همچنین با تعدادی از زنان آمریکایی آفریقایی‌تبار مصاحبه می‌کند که فریب دولزال را خورده‌اند. در طول فیلم، فیلمساز به تاریخچه موضوع خود می‌پردازد - کودکی آشفته‌ای که در آن با چهار خواهر و برادر آفریقایی-آمریکایی که به فرزندخواندگی پذیرفته شده بودند، توسط یک زوج مذهبی بزرگ شد که توسط برخی از این کودکان به سوءاستفاده متهم شده‌اند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهداف فیلم‌های مستند گفتگو کنند: سرگرم کردن، آگاه‌سازی یا متقاعد کردن. کدامیک از این دسته‌بندی‌ها بهترین توصیف را برای فیلم «راشل دیواید» ارائه می‌دهد؟ این فیلم از چه جهاتی به‌موقع و مناسب است؟
• آیا فکر می‌کنید فیلمساز لورا براونسون جانبداری از یا علیه ریچل دولزال را آشکار کرد؟ یا فکر می‌کنید او تلاش می‌کرد تصویری متعادل از این زن جنجالی ارائه دهد؟ در پایان فیلم، نظرتان در مورد دولزال چگونه بود؟ آیا نسبت به او احساس همدردی یا ناراحتی داشتید، یا احساساتتان ترکیبی بود؟
• اقدامات دولزال منجر به حجم عظیمی از نامه‌های نفرت‌آمیز، سرزنش‌های رسانه‌ای و حملات شخصی شد. زنان آفریقایی-آمریکایی، از جمله کسانی که با دولزال کار کرده بودند، به شدت از او انتقاد کردند. این خشم را به چه چیزی نسبت می‌دهید؟
• با وجود بازارهای جدید (استریم، برنامه‌های کابلی تخصصی و غیره)، مستندها مخاطبان بیشتری را نسبت به گذشته جذب می‌کنند. چرا این روند برای فیلمسازان و بینندگان حائز اهمیت است؟ کدام مستندها چشم شما را به مسائل جالب یا مهم باز کرده‌اند؟ سبک مورد علاقه شما در مستندها چیست؟

والدین باید بدانند که ریچل دیواید مستندی است در مورد ریچل دولزال، زنی که در مرکز بحث ملی جنجالی در مورد نژاد، مصادره فرهنگی و ذات حقیقت قرار دارد. در سال ۲۰۱۵، دولزال رئیس شاخه NAACP اسپوکن، واشینگتن بود، عضوی از کمیته ناظر پلیس شهر و مدرس مطالعات آفریقایی در دانشگاه ایالتی واشینگتن شرقی، زمانی که یک روزنامه‌نگار محلی فاش کرد که او از بدو تولد آفریقایی-آمریکایی نبوده است. فیلم لورا براونسون، که به نظر می‌رسد هم بر محکوم کردن دوگانگی و آسیب‌های ناشی از فریب نزدیک به تمام عمر دولزال و هم بر جلب همدردی برای زنی که در یک مارپیچ نزولی ویرانگر از دست خود گرفتار شده است، تأکید دارد، تحریک‌کننده، پیچیده و تأثیرگذار است، به ویژه در همراهی با سیاست‌های نژادی که در زمان انتشار آن بسیار مرتبط بودند. این فیلم فقط برای مخاطبان بالغ مناسب است، به دلیل موضوعات آن، ارجاعاتش به سوءاستفاده از کودکان (هم فیزیکی و هم عاطفی) و تکرار فحاشی و الفاظ رکیک (مثل "ف-ک"، "ش-ت"، "خرت و پرت"، "خدای لعنتی"، "د-ک" و کلمه "N"). برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

لورا براونسون در مستندی حیرت‌انگیز و جذاب، زنی عجیب و غریب، درخشان و بااستعداد را به تصویر می‌کشد که علاقه او به شهرت و فریب، نه تنها خود او را به خطر می‌اندازد، بلکه کسانی را که دوست دارد نیز تهدید می‌کند. راشل دولزال تنها در زمانی می‌تواند موضوع مستندی باشد که شهرت، سیاست‌های نژادی و بی‌صداقتی، هر روز تیتر اخبار را به خود اختصاص دهند. در این راستا، براونسون فیلمی تاثیرگذار ساخته است، فیلمی که قضاوت نهایی در مورد نیت، شایستگی و حتی سلامت روانی راشل دولزال را به تماشاگران واگذار می‌کند. فیلم «راشل دیواید» از موقعیت‌های پیچیده و غیرمتعارف نهراسیده و تلاش نمی‌کند تا راه‌حلی ارائه دهد. شگفت‌انگیزترین بخش فیلم، نمایش آثار هنری دولزال است؛ او نقاش فوق‌العاده‌ای است و متاسفانه اعمال او قطعاً این استعداد را به خطر می‌اندازد. تاثیرگذارترین بخش فیلم، صحنه‌هایی است که دو پسر بزرگتر دولزال (یکی فرزندخوانده و دیگری فرزند بیولوژیکی) در آن حضور دارند. این پسران باهوش، متفکر و سخنور، مادرشان را دوست دارند، اما نمی‌توانند از آسیب‌هایی که او به زندگی‌شان وارد کرده است، فرار کنند. این فیلم فقط برای مخاطبان بالغ مناسب است.