دوارونوت

دوارونوت مستندی است در مورد استفان پوکورنی، مردی که راهی برای ترکیب دو علاقه بزرگ زندگی‌اش، هنر و بازی نقش‌آفرینی دونژون و اژدها، پیدا کرد. پوکورنی، پسری کره‌ای بود که در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در شهر نیویورک توسط والدین اروپایی‌تبار پذیرفته‌شده بزرگ شد. او در حال رفتن به سمت مسیر تاریکی بود، از جمله بدرفتاری، مصرف مواد مخدر و الکل و بی‌علاقگی کامل به مدرسه. با کمک والدینش که او را در یک مدرسه هنری ثبت‌نام کردند و همچنین معلم الهام‌بخشی که استعدادهایش در نقاشی و مجسمه‌سازی را پرورش داد، پوکورنی به مسیر درست بازگشت و با اشتیاق هنر را به عنوان سرگرمی دنبال کرد. همچنین، در دوران نوجوانی، پوکورنی با بازی نقش‌آفرینی دونژون و اژدها آشنا شد و از طریق این بازی، راهی برای ابراز خلاقیت و تخیل بی‌پایان خود پیدا کرد. در اواسط دهه ۱۹۹۰، پوکورنی شرکتی به نام دورفن فورج را تأسیس کرد، جایی که مینیاتورهای دقیق طراحی و به عنوان قطعات همراه برای غنی‌سازی تجربه بازی دونژون و اژدها می‌فروخت. این مینیاتورها به سرعت مورد استقبال طرفداران بازی قرار گرفتند و این مستند، پوکورنی را در حال راه‌اندازی یک کمپین کیک‌استارتر برای تأمین مالی آخرین پروژه‌اش، یعنی یک "سیستم زمین‌سازی شهر ماژولار" نشان می‌دهد. پوکورنی در مورد تأثیرات مثبت بازی دونژون و اژدها بر زندگی‌اش صحبت می‌کند و اینکه چگونه آن را راهی برای تقویت جامعه در زمانی می‌بیند که مردم بیشتر وقت خود را با گوشی‌های هوشمند می‌گذرانند تا با یکدیگر.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که چگونه فیلم مستند «دوارونوت» مثالی از یک مستند است که حول محور زندگی یک فرد ساخته شده است. این مستند چگونه تعادلی میان روایت زندگی کنونی سوژه و گذشته و پیشینه او برقرار می‌کند؟ آیا مثال‌های دیگری از مستندهایی که بر روی یک فرد تمرکز دارند، وجود دارد؟
• چگونه پیام‌های اصلی مستند منتقل شدند؟
• چگونه تم‌های جهانی فیلم از محدوده محدودتری از علاقه به بازی نقش‌آفرینی «دانجنز اند دراگونز» و ساخت ماکت‌ها برای آن فراتر می‌روند؟ چگونه این تم‌ها فیلم را برای کسانی که اشتیاق مشابهی به بازی «دانجنز اند دراگونز» ندارند، قابل ارتباط‌تر می‌کنند؟

والدین باید بدانند که «دوارونوت» مستندی است در مورد مردی که به بازی «دانجنز اند دراگونز» اعتیاد دارد و با تاسیس شرکتی که مینیاتورهای باکیفیت برای این بازی تولید می‌کند، نامی برای خود دست و پا کرده است. این مستند پیام‌های کلی قوی‌ای دارد: استفان پوکورنی، موضوع این مستند، در هنر رستگاری می‌یابد و دانجنز اند دراگونز را راهی برای ایجاد جامعه‌ای در زمانی می‌داند که بسیاری از مردم زندگی خود را از طریق گوشی‌های هوشمند خود می‌گذرانند. با این حال، پیام‌های مثبت کلی گاهی اوقات با نشان دادن استفان در حال مستی در کنوانسیون‌های بازی، درمان سردردهای ناشی از مصرف الکل و سرزنش شدن توسط برنامه‌ریز کنوانسیون به دلیل نوشیدن بیش از حد، مخدوش می‌شود. پوکورنی در مورد اینکه از ۱۴ سالگی به طور منظم الکل مصرف می‌کرده و در نوجوانی از مواد مخدر استفاده کرده و دردسر درست می‌کرده صحبت می‌کند، اما این موضوع در زمینه‌ای قرار می‌گیرد که او با کمک والدین مهربان و معلم الهام‌بخشش، زندگی خود را به مسیر درست هدایت کرده است. انتظار صحبت در مورد اهمیت تلاش و استفاده از استعدادها و همچنین برخی الفاظ رکیک مانند «فاک» و «مادر فاکر» را داشته باشید. در این مستند، استفان در حال کار بر روی نقاشی زنی برهنه با برهنگی کامل نشان داده می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

در حالی که تم‌های کلی این اثر را به چیزی تبدیل می‌کند که می‌تواند توسط کسانی که طرفداران سرسخت D&D و Dwarven Forge (شرکت Pokorny) نیستند نیز لذت برده شود، اما همچنان بهترین گزینه برای طرفداران این مجموعه است. یکی از چالش‌برانگیزترین جنبه‌های ساخت یک مستند با تمرکز بر یک خرده‌فرهنگ خاص، جذاب کردن آن برای کسانی است که درگیر آن خرده‌فرهنگ نیستند. در بیشتر موارد، The Dwarvenaut — مستندی در مورد مردی که به D&D معتاد است و شرکتی را تأسیس کرده که ساختمان‌ها، مجسمه‌ها و زمین‌های بسیار باکیفیت و با جزئیات دقیق تولید می‌کند تا تجربه نقش‌آفرینی در D&D را بهبود ببخشد — پیام‌های جهانی را پیدا می‌کند که فراتر از کشتن اژدهایان در حین پرتاب تاس دوازده وجهی است. این مستند در جذاب‌ترین حالت خود است زمانی که Pokorny در مورد چگونگی یافتن رستگاری و حس هدفمندی از طریق هنر و D&D صحبت می‌کند و اینکه چگونه راهی برای ترکیب این دو و تبدیل آن به شرکتی با طرفداران متعصب پیدا کرد.جایی که این مستند کوتاهی می‌کند در ریتم و ضرباهنگ است. در حالی که پوکورنی بدون شک زندگی را به عنوان یک ماجراجویی بزرگ هم در دنیای دی‌اند‌دی و هم در دنیای واقعی می‌بیند، این به معنای آن نیست که بیننده لزوماً علاقه‌مند است او را در حال پختن پاستا یا درمان سردرد ناشی از مستی یا نشستن در یک کافه ببیند. و در حالی که دیدن سفر پوکورنی به دریاچه ژنو در ویسکانسین، زادگاه بازی دونژون‌ها و اژدهایان، یا سوار شدن او بر گوندولای ونیز در حالی که از الهام هنری صحبت می‌کند، جالب است، اما زمانی که در کنوانسیون‌های گیمرها می‌گذرد، خسته‌کننده و بدون افشای اطلاعات زیاد است و شروع به شبیه شدن به یک سمینار بیمه در اتاق کنفرانس B هتل اُهِر دابلتری می‌کند.