پوکمون: کارآگاه پیکاچو

فیلم پوکمون دتکتیو پیکاچو با صحنه‌ای آغاز می‌شود که در آن یک پوکمون قدرتمند آزمایشگاهی را به آتش می‌کشد و سپس در شهر رایم، جایی که این موجودات و انسان‌ها بدون نبرد یا مربی در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند، باعث یک سانحه رانندگی مرگبار می‌شود. در شهر دیگری، تیم 21 ساله (جاستیس اسمیت) متوجه می‌شود که پدرش هری، یک کارآگاه پلیس مشهور، در این سانحه کشته شده است، بنابراین او به شهر رایم سفر می‌کند تا وسایل پدرش را جمع‌آوری کند. در حالی که در آپارتمان پدرش اقامت دارد، تیم متوجه می‌شود که پیکاچوی شریک پدرش (با صدای رایان رینولدز) که قبلاً تصور می‌شد مرده است، زنده است، اما هیچ خاطره‌ای ندارد. حتی نگران‌کننده‌تر این است که تیم می‌تواند صحبت‌های پیکاچو را متوجه شود، در حالی که دیگران هنوز صدای معمولی (و جذاب) "پیکا پیکا" را می‌شنوند. این دو همچنین متوجه می‌شوند که یک ویال گاز که در خانه هری پیدا شده است، می‌تواند به طور موقت پوکمون‌ها را به هیولاهای خشمگین تبدیل کند. تیم و پیکاچو با کمک لوسی (کاترین نیوتون)، یک گزارشگر جوان که می‌خواهد درباره گاز سمی و اتفاقاتی که در شب سانحه رخ داده است تحقیق کند، منابع هری را در سراسر شهر رایم ردگیری می‌کنند تا پاسخ‌هایی بیابند، هر کجا که آنها را هدایت کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد گروه هدف فیلم «پوکمون کارآگاه پیکاچو» صحبت کنند. آیا برای درک داستان نیاز است که با دنیای پوکمون آشنا باشید؟ کدام شوخی‌ها و صحنه‌ها برای کسانی که با پوکدکس خود آشنا هستند، خنده‌دارتر است؟
• آیا بخش‌هایی از فیلم ترسناک یا خشونت‌آمیز بود؟ چرا؟ میزان خشونت یا صحنه‌های ترسناک برای بینندگان جوان تا چه اندازه قابل‌تحمل است؟
• «چگونه همکاری و شجاعت در همکاری تیم و پیکاچو به تصویر کشیده می‌شود؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟»
• آیا این فیلم باعث می‌شود که بخواهید دوباره به بازی‌ها یا نمایش‌های پوکمون سر بزنید؟ آیا مصرف‌گرایی در آن مشابه فیلم‌های دیگری است که بر اساس فرنچایزهای سرگرمی ساخته شده‌اند؟

در فیلم پوکمون دتیکتیو پیکاچو که در شهر خیالی اتفاق می‌افتد، انسان‌ها و پوکمون‌ها در کنار هم زندگی می‌کنند. رایان رینولدز صداپیشگی پیکاچویی را بر عهده دارد که فقط می‌تواند با یک انسان به نام تیم (با بازی جاستیس اسمیت) صحبت کند. داستان فیلم دربارهٔ همکاری آن‌ها برای بررسی مرگ مشکوک پدر تیم، که یک کاراگاه بوده، است. در فیلم صحنه‌های خشونت‌آمیزی وجود دارد، از جمله نبرد پوکمون‌ها با یکدیگر و با انسان‌ها، تخریب و تصادف مرگبار خودرو و آسیب‌دیدگی شخصیت‌ها، اما هیچ صحنه خونین یا گرافیکی وجود ندارد. شخصیت‌های اصلی اغلب در معرض خطر قرار می‌گیرند، اما علی‌رغم برخی لحظات خطرناک، هیچ‌کدام نمی‌میرند. الفاظ نامناسب در فیلم محدود به کلماتی مانند "جهنم"، "احمق" و "خدای من" است و شوخی‌های دو معنیتی نیز وجود دارد (به عنوان مثال، وقتی پیکاچو مردی بدون لباس بالا را می‌بیند، می‌گوید که فقط "تتو و نوک سینه" می‌بیند). داستان فیلم بر اهمیت کار تیمی، شجاعت و دوستی تأکید دارد و نشان می‌دهد که حتی افراد ظاهراً بی‌تجربه نیز می‌توانند تأثیرگذار باشند.

اجرای رینولدز در نقش پیکاچوی پر انرژی و کافئین‌زده، این معمای خانوادگی دوست‌داشتنی را نه تنها برای طرفداران دوآتشه پوکمون، بلکه برای کسانی که همیشه مشتاق گرفتن همه‌ی آن‌ها بوده‌اند، سرگرم‌کننده کرده است. شخصیت "عجیب و دوست‌داشتنی" اسمیت و پیکاچوی بامزه و سرشار از طعنه‌ی رینولدز، شیمی جذابی بر اساس گفتگوهای بامزه و شیرین دارند. در حالی که تریلر برخی از خنده‌دارترین بخش‌ها را فاش می‌کند (مانند صحنه‌ای که این دو نفر سعی در بازجویی آقای میم دارند و پیکاچو هیچ ایده‌ای درباره‌ی گفته‌های او ندارد)، اما هنوز هم برای طرفداران پوکمون بسیار لذت‌بخش است، به خصوص برای بینندگانی که قدرت‌های مختلف پوکمون‌ها را می‌شناسند و می‌توانند زیرمتن نیاز به آرام نگه داشتن سایکواک لوسی را درک کنند یا دلیل افسانه‌ای و قدرتمند بودن میوتیو را بفهمند. حتی لحظه‌ای خنده‌دار وجود دارد که شخصیتی نسخه‌ای پراضطراب از ترانه‌ی پوکمون را می‌خواند.این فیلم برای کسانی که با دنیای پوکمون آشنا هستند، جذابیت بیشتری دارد، اما کسانی که تفاوت پیکاچو و پوکدکس را نمی‌دانند هم می‌توانند از تماشای آن لذت ببرند. دیدن برهم‌کنش پوکمون‌های تولیدشده توسط کامپیوتر با انسان‌های واقعی و همچنین با یکدیگر، جذابیت خاصی دارد. نبرد زیرزمینی با حضور یک چاریزاردِ دوزاده‌ای و یک پیکاچوی بیش‌ازحد مطمئن به خود، به‌خوبی اجرا شده است، درحالی‌که سکانس‌های اکشن بعدی حتی خطرناک‌تر هستند. باوجود تعداد صحنه‌های مرگ‌و‌زندگی، بینندگان جوان‌تر می‌توانند مطمئن باشند که شخصیت‌های محبوبشان "با اتحاد و همکاری، نبرد را خواهند برد" (به‌عبارت‌دیگر، این فیلم مثل انتقام‌جویان: پایان بازی نیست که شخصیت‌های محبوبتان را بکشد).