اعتراف

بعد از یک برخورد اتفاقی، نویسنده‌ی بیست و چند ساله، ربکا بلوموود (ایسلا فیشر) شغل کسالت‌بارش را در یک انتشارات تجاری رها می‌کند تا در مجله‌ی موفق پس‌انداز، یک مجله‌ی مالی، کار کند. او امیدوار است که این کار، پلی به سمت شغل رویایی‌اش در مجله‌ی مدی مانند ووگ، به نام آلت، باشد. ربکا یک مدگرا است و استعدادی در خلق مطالب خواندنی و جذاب دارد، مهارتی که او را به نوعی به یک استاد امور مالی تبدیل کرده است. به طنز، او برای خریدهای شیکش از کارت‌های اعتباری استفاده می‌کند و بدهی‌اش به حدی است که یک وصول‌کننده‌ی بدهی در تعقیب اوست. چگونه او می‌تواند از دست او فرار کند و از این که سردبیر جذابش، لوک براندون (هیو دنسی)، متوجه شود که او یک نابغه‌ی امور مالی است که ممکن است به فقر و بدبختی دچار شود، جلوگیری کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خرید و خرج‌کردن بی‌وقفه ربکا صحبت کنند. آیا رفتار او واقعاً تا این حد غیرمعمول است، یا افراد زیادی در خرید زیاده‌روی می‌کنند؟ چه چیزی خرید کردن را برای برخی افراد اعتیادآور می‌کند؟ و پیامدهای واقعی رفتاری مانند ربکا چیست؟ آیا فکر می‌کنید فیلم رفتار او را قابل قبول نشان می‌دهد؟ آیا او قرار است الگوی مناسبی باشد؟ اگر اینطور است، چه "آموزه‌هایی" در مورد مسئولیت‌پذیری به دختران نوجوان آموزش می‌دهد؟ در نهایت، فکر می‌کنید فیلم چه پیامی در مورد اهمیت برندهای لوکس و داشتن چیزهای زیاد به نوجوانان منتقل می‌کند؟

والدین باید بدانند که اگرچه بیشتر محتوای این کمدی رمانتیک مناسب سن نوجوانان و جوانان است (فحش و نوشیدن الکل در آن کم است و برهنگی و خشونتی در آن وجود ندارد)، اما سرشار از مصرف‌گرایی و تبلیغ کالاهای لوکس است و برخی کلیشه‌های گسترده درباره زنان را تقویت می‌کند. با وجود اینکه شخصیت اصلی در پایان داستان سرزنش می‌شود، اما به نظر می‌رسد که کاملا ساده‌لوح است و کمی هم از رفتارهای خود دفاع می‌کند. کودکان ممکن است از این فانتزی لذت ببرند، اما والدین ممکن است احساس کنند که این "گریز از واقعیت" در این دوران آشفته اقتصادی نامناسب است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

در اینجا سوالی است که بعد از تماشای اعترافات یک خرید کننده وسواسی از ذهن شما عبور می‌کند: آیا این تمام چیزی است که در مورد آن وجود دارد؟ (که آن را کمی شبیه خرید با کارت اعتباری می‌کند.) این فیلم در قسمت‌هایی لذت‌بخش است اما متاسفانه به عنوان یک کل، نمی‌تواند تصمیم بگیرد که تماشاگران چه چیزی را از آن با خود ببرند. قسمت‌های خرید همه به سبک آرزوی سکس و سیتی هستند، اما احساس گناه به زودی به صورت انبوه روی هم انباشته می‌شود. پس، هدف از تامل در مورد خریدهای افراطی چیست؟ اگر فیلم قسمت‌های فانتزی را بیشتر می‌کرد و قسمت‌های سرزنش را کمتر، می‌توانست یک فرار از واقعیت درجه یک باشد. اما در حال حاضر، این فیلم شبیه به رد شدن کارت اعتباری شما در زمان پرداخت است -- اوه، چه حیف!فیشر تلاش زیادی می‌کند تا این کسب و کار را به پیش ببرد، اما نمی‌تواند فیلم‌نامه معیوب آن را نجات دهد. مجموعه‌ای از نقاط داستانی، هیجان را بالا می‌برند اما نتیجه‌ای در بر ندارند، شخصیت‌هایی که در ابتدا مهم به نظر می‌رسند، بعدا ناپدید می‌شوند و تقریبا هر نقش، یک کلیشه در فیلم‌های کمدی رمانتیک است -- نقش اصلی عجیب و غریب اما دوست‌داشتنی؛ بهترین دوست خجالتی و سرگرم‌کننده؛ علاقه‌مندی عاشقانه کمی عبوس و خودشیفته. واقعا حیف است، چون روی کاغذ، شاپاهولیک (Shopaholic) پتانسیل تبدیل شدن به یک فیلم پرفروش را داشت: الهام گرفته از رمان‌های پرفروش، با پس‌زمینه زیبای نیویورک و بازیگرانی درخشان (به ویژه بازیگرانی مثل جان گودمن و جوئن کیوساک). این فیلم ممکن است خرید لحظه‌ای شما باشد که بعدا کاملا پشیمان نشوید، اما قطعا عاشق آن هم نخواهید شد.