اردوگاه روزانه پدر

در این دنباله از "بابا روز مراقبت از کودک"، کوبا گودینگ جونیور نقش چارلی هینتون را بازی می‌کند که همراه با فیل رایرسون (پل ری، در نقش جف گارلین) مرکز مراقبت از کودک موفق تاسیس شده در فیلم اصلی را اداره می‌کند. اما داستان به سرعت به سمت داستانی حتی غیراصیل‌تر حرکت می‌کند که درباره پدرانی است که سعی دارند با خرید اردوگاه تابستانی فرسوده‌ای که در کودکی به آن می‌رفتند، دوباره با پسران خود ارتباط برقرار کنند. در میان شوخی‌های زیادی درباره باد شکم و استفراغ در فیلم، نیاز اولیه‌ای برای اردوگاه بدنیوز و مشاوران بی‌خبرشان ایجاد می‌شود که فقط به زحمت اردوگاه را قابل استفاده کرده‌اند و باید با اردوگاه همسایه رقابت کنند که توسط لنس وارنر (لوکلین مونرو)، یک احمق راننده هامر اداره می‌شود. چارلی که ناامید شده، به سراغ پدرش، یک سرهنگ در سپاه تفنگداران دریایی (ریچارد گانت) می‌رود تا به کمک او بیاید و سربازان بی‌میل را جمع و جور کند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره روحیه ورزشی خوب صحبت کنند. همسایه‌های کمپینگ ما واقعاً رقابتی بودند، اما تقلب هم می‌کردند. آیا پیروزی با تقلب ارزش یکسانی دارد؟
• چرا هالیوود اغلب دنباله‌های فیلم‌های موفق را می‌سازد و چرا دنباله‌ها معمولاً بسیار بدتر از فیلم اصلی هستند؟
• برخی از روش‌هایی که اردو زن‌ها الگوی بدی ارائه کردند، چه بود؟ رفتار آنها چگونه با پیام‌های مثبت فیلم در تضاد بود؟

در فیلم کمدی "کمپ تابستانی بابا" محصول 2007، کوبا گودینگ جونیور نقش پدری را بازی می‌کند که تلاش می‌کند اردوی تابستانی دوران کودکی خود را از ورشکستگی، ناتوانی خود، و یک اردوی رقیب نجات دهد. این فیلم به شدت بر طنز توالت و شوخی‌های زننده تکیه دارد. بادگویی، آروغ زدن و استفراغ، پایان‌بندی‌های رایج هستند. در حالی که فیلم ارزش‌های مثبتی مانند همکاری و کار تیمی را مطرح می‌کند، اما این ارزش‌ها از طریق روش‌های قابل‌تأملی به دست می‌آیند، مانند ادرار کردن یکی از بچه‌ها داخل بادکنک آب برای پرتاپ به سمت شرکت‌کننده‌ای از اردوی رقیب، یا مشت زدن یکی دیگر از بچه‌ها به بزرگسالان در ناحیه حساس. یکی از بچه‌های اردوگاه به بوفه غذا دستبرد می‌زند تا همه شکلات‌ها را بدزدد. یک توالت فرنگی در آتش می‌سوزد و دور یک مشاور که روی توالت نشسته، می‌افتد. فحش‌های ملایم گاه‌وبیگاه مانند "خراب شد" و "جهنم" شنیده می‌شود. یکی از بچه‌های اردوگاه شکایت می‌کند که ترجیح می‌دهد فیلم‌های برهنه در تلویزیون کابلی تماشا کند. اساساً، هر کلیشه ممکن از فیلم‌های کمپ تابستانی در این فیلم بی‌مزه به کار رفته است.

کودکانی که هنوز با شوخی‌های مربوط به مدفوع یا دیدن بزرگسالان که رفتار احمقانه‌ای دارند می‌خندند، از هرج و مرج بیرون از خانه لذت خواهند برد، اما والدین ممکن است نمایش‌های اغراق‌آمیز و داستان تکراری آن را ناامیدکننده بدانند. در مورد گودینگ، فقط می‌توان امیدوار بود که این بازیگر که با بازی در فیلم‌های "پسران محله" و "جری ماگایر" مخاطبان و منتقدان را شگفت‌زده کرد، بار دیگر به مسیر موفقیت بازگردد. این فیلم بسیار بدی است که ارزش تماشا کردن ندارد.