برهوت

در فیلم "سرزمین ویران"، پسری جوان به نام دیگو (با بازی آسیر فلورس) به همراه پدر و مادرش، سالوادور (روبرتو آلامو) و لوچیا (اینما کوئستا)، در اسپانیا قرن نوزدهم زندگی می‌کنند. آنها در کلبه‌ای دورافتاده زندگی می‌کنند و سعی دارند خود را از جنگ و خشونت اطراف پنهان کنند. در این سرزمین بی‌آب و علف، سالوادور تلاش می‌کند تا پسرش را به "مرد خانه" تبدیل کند و به همین دلیل یک تفنگ منقش به حروف اول نامش را به او هدیه می‌دهد. لوچیا سعی دارد دیگو را از خشم سالوادور که او را ترسو می‌پندارد محافظت کند، و دیگو خرگوش‌هایی که خانواده در قفسی نگهداری می‌کنند را به عنوان حیوان خانگی نگاه می‌کند نه دام. در میان این منظره تاریک، یک غریبه زخمی با قایقی از رودخانه‌ای نزدیک عبور می‌کند و توسط سالوادور و دیگو پیدا می‌شود. در حالی که آنها سعی دارند بفهمند چگونه از او مراقبت کنند، آن مرد ناشناس خود را به خانه آنها می‌رساند و مقابل لوچیا و دیگو خودکشی می‌کند. بعداً، سالوادور برای دیگو تعریف می‌کند که وقتی او پسر کوچکی بود، خواهرش به دلیل وجود یک هیولا در خانه‌شان از پنجره طبقه دوم پریده و فوت کرده است. روز بعد، سالوادور اصرار دارد که خانه را ترک کنند تا جسد آن مرد را به خانواده‌اش برگردانند، و لوچیا و دیگو را تنها می‌گذارد تا خودشان مراقب خودشان باشند. در حالی که باد از پنجره‌ها می‌وزد، دیگو کابوس‌هایی درباره هیولا و خواهر کوچک پدرش می‌بیند. دیگو با وحشت نظاره‌گر است که مادرش به رؤیاهای پارانوییدی درباره هیولا دچار می‌شود. بدون حضور سالوادور، دیگو باید برای گذران زندگی و تهیه غذا کمک کند، حتی اگر این غذا خرگوش‌های خانگی او باشند. در حالی که سایه هیولا به نظر نزدیک‌تر می‌رسد، دیگو باید راهی برای جلوگیری از سقوط مادرش به ورطه دیوانگی پیدا کند و تلاش کند تا هیولا را متوقف کند وقتی وارد خانه می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره فیلم‌های ترسناک ماوراء طبیعی مانند فیلم «بیابان» صحبت کنند. این فیلم چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با دیگر فیلم‌های ترسناک ماوراء طبیعی دارد؟
• چگونه می‌توان این فیلم را به عنوان یک فیلم بلوغ تلقی کرد؟
• در این فیلم تنها سه شخصیت وجود دارد. چالش‌های ساخت فیلمی با چنین تعداد محدودی بازیگر چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم "بیابان" یک فیلم ترسناک ماوراء طبیعی است که در آن خانواده‌ای که در قرن نوزدهم در اسپانیا در انزوا زندگی می‌کنند، برای بقا تلاش می‌کنند، زمانی که هیولایی ترسناک ظاهر می‌شود. در این فیلم به خودکشی، تلاش برای خودکشی و صحبت در مورد خودکشی پرداخته می‌شود. تلاش برای خودکشی از طریق حلق‌آویز کردن. صحبت در مورد اینکه زمانی که پدر هنوز پسر بود، خواهرش از پنجره طبقه دوم پریده و خودکشی کرده است؛ تصاویر کابوس‌وار خواهر را پس از افتادن روی طبقه اول، مرده نشان می‌دهد. بریدن گلوی یک مرد. در یک صحنه، پدر، پسر کوچک خود را کتک می‌زند. این فیلم به زبان اسپانیایی و با زیرنویس انگلیسی است.

در بهترین و به‌یادماندنی‌ترین حالت خود، این فیلم احتمالاً ترسناک‌ترین و عجیب‌ترین فیلم بلوغ محسوب می‌شود که تاکنون ساخته شده است. فیلم «سرزمین ویران» زمانی به اوج خود می‌رسد که داستان بر این جنبه از یک روایت آزاردهنده متمرکز می‌شود: خانواده‌ای سه‌نفره که در قرن نوزدهم اسپانیا، در حالی که جنگ و ویرانی کشورشان را درمی‌نوردد، در یک منظره تاریک مخفی شده‌اند. آنها پناهگاه کوچکی برای خود دست‌وپا کرده‌اند، اما بلافاصله مشخص می‌شود که انزوا شروع به تأثیرگذاری بر آنها کرده است. در مقابل این پس‌زمینه‌ی خالی از امید بقا، پدر، سالوادور، سعی می‌کند پسرش دیگو را وادار کند که زودتر از توانایی‌اش در چنین سنی بزرگ شود. شرایط نشان می‌دهد که دیگو چاره‌ای ندارد، زیرا پدرش در تصمیمی که حداقل می‌توان گفت مشکوک است، همسر و پسرش را ترک می‌کند، سلامت روان مادر دیگو به‌شدت آسیب‌پذیر شده و موجودی شبیه هیولا به نظر می‌رسد که بیرون خانه‌شان کمین کرده و مدام نزدیک‌تر می‌شود.در کل، این فیلم تا حدی موفق است، اما نه کاملاً. برای مثال، تصمیم پدر برای ترک خانواده کمی غیرمنتظره و برخلاف شخصیت اوست، چرا که قبلاً بسیار نگران ایمنی خانواده‌اش نشان داده شده بود. شاید او فقط به دنبال بهانه‌ای برای فرار از محیط یکنواخت اطرافش بود، اما این تصمیم بیشتر شبیه یک تصمیم بد و کلیشه‌ای در فیلم‌های ترسناک است. ریتم فیلم چندان خوب نیست و لحظات کُند فیلم با موسیقی پرهیجان فیلم‌های ترسناک که انتظارات مخاطب را برآورده نمی‌کند، بیشتر به چشم می‌آیند. این موسیقی در نهایت اضافه به نظر می‌رسد، چرا که صداهای خانه و زمین (و البته آن خرگوش‌ها) به خودی خود برای ایجاد حس ناآرامی در بیننده کافی هستند. بازی بازیگران قوی است و صداقت واضحی در ساخت این فیلم وجود دارد، اما حتی با مدت زمان 92 دقیقه‌ای، فیلم طولانی‌تر از حد معمول به نظر می‌رسد و تلاش برای ایجاد سبک بر محتوا غلبه کرده است.