جسارت به جاذبه

در اواسط قرن ۲۱، هشت فضانورد در سفری شش ساله به فضا پرتاب شدند، شاید جاه طلبانه ترین تلاش بشریت تا به امروز برای اکتشاف منظومه شمسی. داستان این نمایش در دو خط زمانی اتفاق می افتد، یکی دنبال کردن سفینه فضایی آنتارس در حال ترک سیاره و دیگری فلش بک هایی به گذشته که هم انگیزه های خدمه برای داوطلب شدن در این ماموریت خطرناک و هم داستان های پشت روابط اغلب پیچیده آنها را شرح می دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ژانر علمی-تخیلی صحبت کنند. آیا فضانوردان/فضاپیما در این مجموعه نسبت به آنچه در دیگر برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌ها دیده‌اید، واقعی‌تر به نظر می‌رسند؟ آیا این موضوع آنها را سرگرم‌کننده‌تر یا هیجان‌انگیزتر می‌کند؟
• نیرویی نامرئی به نظر می‌رسد که برخی از اتفاقات روی کشتی را هدایت می‌کند. آیا فکر می‌کنید سرنوشت از پیش تعیین شده است؟ به نظر شما در پس پرده این مجموعه چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟

والدین باید بدانند که این مجموعه در مورد ماموریت فضایی شش ساله، به بررسی تعارضات انسانی و تعاملات عاطفی می‌پردازد و آن را بیشتر به یک درام تبدیل می‌کند تا یک اپرای فضایی علمی تخیلی. در این مجموعه، نوشیدن الکل و صحنه‌های عاشقانه (غیر صریح) به وفور وجود دارد، که آن را مناسب‌تر برای نوجوانان و بزرگسالان می‌کند؛ عدم وجود موجودات فرازمینی و نبردهای فضایی، به همراه ریتم نسبتا کند و تمرکز بر روابط بین اشخاص، احتمالا برای بینندگان جوان جذاب نخواهد بود.

DEFYING GRAVITY ترکیبی از یک قسمت علمی تخیلی و حدود سه قسمت درام پرطرفدار است. عناصر سفر فضایی بیشتر شبیه ماموریت‌های امروزی به نظر می‌رسند، به این معنی که همه چیز بسیار آهسته پیش می‌رود. (اما به طور عجیبی، سایر عناصر نمایش کاملا غیرواقعی هستند، مانند لباس‌های مغناطیسی برای شبیه‌سازی جاذبه. این مثل جنگ ستارگان نیست.) تمرکز بیشتر بر تعاملات انسانی در محیط محدود کشتی است، به ویژه بر مدوکس دونر (ران لیوینگستون)، که به عنوان یک جایگزین دقیقه نودی به خدمه پیوست. دونر سابقه‌ای با هر دو نادیا (فلورانس لامه)، خلبان با گرایش جنسی آشکار، و زوئی (لورا هریس)، دانشمندی که احساسات حل‌نشده‌ای در مورد یک بارداری مخفی دارد، دارد.ماموریت با حضور نیروی ناشناخته‌ای پیچیده‌تر می‌شود که به نظر می‌رسد برخی از رشته‌های مهم را می‌کشد. کارکنان پشتیبانی در زمین از این حضور آگاه هستند، اما خدمه نه؛ همه آنچه که می‌دانند این است که مشکلات غیرقابل توضیح همچنان وجود دارند. این یک نقص است، زیرا باعث پیچیدگی‌های ظاهرا تصادفی داستان می‌شود: برای مثال، بازرسی ایمنی لباس فضایی به یک بحران تبدیل می‌شود، زمانی که دریچه هوای قفل به طور مرموزی منفجر می‌شود. اگر نویسندگان احساس نیاز به ایجاد درام کنند، شاید بهتر باشد سفر فضایی واقع‌گرایانه را کنار بگذارند و چند بیگانه و سلاح لیزری را معرفی کنند.