طلسم

در فیلم "جادو"، مارکیس تی. وودز (با بازی اوماری هاردویک) خانواده‌اش را - شامل همسرش وئورا (لورین باروگز)، دخترش سامسارا (هانا گونرا) و پسرش تیدون (کالیفا بارتون) - برای شرکت در مراسم خاکسپاری پدرش به اپلچیا می‌برد. اما یک طوفان تندری باعث سقوط هواپیمای خانواده می‌شود و مارکیس در اتاق زیر شیروانی خانه‌ای که متعلق به الویس (با بازی لورتا دیواین) است، بیدار می‌شود. پس از کشف معاملات ترسناک الویس با ریشه‌کاری، از جمله ساختن یک عروسک جادویی به شکل خودش، مارکیس مجبور می‌شود به دانش دوران کودکی‌اش درباره وودوو - دانشی که همیشه از آن دوری کرده - روی بیاورد. تنها شانس او برای فرار از چنگ الویس، همسرش ارل (جان بیزلی) و کارگر مزرعه‌شان، لوئیس (استیو مولولو) و نجات خانواده‌اش قبل از مراسم ماه خونین است، مراسمی که قدرت و جاودانگی الویس، ارل و لوئیس را افزایش خواهد داد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کاوش در تاریخ ادیان مختلف جهان گفتگو کنند. یادگیری در مورد طیف گسترده‌ای از اعمال معنوی چه اهمیتی دارد؟
• استفاده الوئیز از وودو چه کلیشه‌هایی به نظر می‌رسد؟ اگر قبلاً در مورد تاریخ وودو چیزی نمی‌دانستید، چطور می‌توانستید بفهمید؟
• آیا کلیشه‌ای در مورد زندگی سیاه‌پوستان در مناطق روستایی ایالات متحده آمریکا متوجه شدید؟
• چه پیام‌هایی در مورد خودپذیرشی وجود دارد؟ شجاعت؟
• این فیلم چه پیام‌هایی در مورد تبعیض رنگی دارد؟

والدین باید بدانند که "جادو" یک فیلم ترسناک است که بر روی مردی به نام مارکوییس (اماری هاردویک) متمرکز است که باید از دست الوییز (لورتا دیواین) که یک جادوگر است فرار کند تا در یک مراسم وودو در شب ماه خونین قربانی نشود. او از خاطرات کودکی سرکوب شده خود برای مبارزه با تاکتیک های جادویی او استفاده می کند. انتظار می رود صحنه های خونین و چندش آور زیادی وجود داشته باشد، از جمله صحنه ای که شخصیتی یک میخ بزرگ را از پایش خارج می کند و سپس آن را دوباره به داخل می کوبد تا ناتوانی خود را وانمود کند. همچنین اشاره های زیادی به سوء رفتار والدین و خشونت علیه حیوانات وجود دارد. این فیلم همچنین حاوی تصاویری آزاردهنده از جمله استفاده یک مرد از چشم های گود افتاده بز برای دیدن است. مردم کشته می شوند و حتی آدمخواری نیز بخشی از شکنجه های مارکوییس است. نکته قابل توجه دیگر لحن فیلم در مورد عمل وودو است، یک عمل معنوی پیچیده با ریشه در وودون آفریقای غربی. اما این فیلم به کاوش در جنبه های مختلف وودو نمی پردازد، بلکه بیشتر بر ایده های غربی درباره وودو، از جمله کلیشه ای که وودو مترادف با شیطان است، تمرکز می کند.

این فیلم ظاهراً در مورد مفهوم «سیاهی» گیج است و مشخص نیست دقیقاً چه چیزی می‌خواهد در این باره بگوید. این فیلم به کارگردانی مارک توندِرای، که سیاه‌پوست است، و نویسندگی کورت ویمِر، که سفیدپوست است، ساخته شده است. نویسندگانی با هر پیشینه‌ی نژادی می‌توانند داستان‌هایی با شخصیت‌های رنگین‌پوست خلق کنند، اما انجام تحقیقات و داشتن همدلی برای فرهنگی که آن را به تصویر می‌کشند، بسیار مهم است. بله، این فیلم ترسناک و سرگرم‌کننده است و دِوین به‌خوبی در نقش یک شخصیت منفی خلاف انتظار ظاهر شده است. این فیلم تلاش می‌کند تا درباره‌ی پذیرش خود/پذیرش گذشته‌تان اظهارنظر کند، زیرا مارکیس باید با کودکی پرتلاطم خود کنار بیاید و با پدرش که به وودو علاقه داشت، آشتی کند تا بتواند الویس و پیروانش را شکست دهد. اما فراتر از سرگرمی، لحظاتی وجود دارند که باعث سردرگمی می‌شوند.به عنوان مثال، وئورا بیشتر از زمانی که تایدون از "ن" برای توصیف یک نوجوان سیاه‌پوست استفاده می‌کند، از شنیدن کلمه "country ass" برای مسخره کردن همان شخص ناراحت می‌شود. همچنین، "قهرمانان" فیلم رنگ پوست روشن‌تری نسبت به اکثر "بدمن"ها دارند که پوست تیره‌تری دارند، که این مسئله یادآور تاریخ رنگ‌گرایی در هالیوود است. وودو نیز به جای اینکه به عنوان یک آیین روحانی آفریقایی که مورد سوءتفاهم قرار گرفته است، به تصویر کشیده شود، به یک دین شیطانی سطح پایین تقلیل یافته است. در این فیلم، وودو هم کلیشه‌ای شده و هم با قدرت‌های ماورایی همراه شده است، مانند اینکه زبان گربه‌ای باعث بازگشت توانایی صحبت کردن یک زن می‌شود یا چشم‌های بزی برای بینایی یک نابینا استفاده می‌شود. در نهایت، به نظر می‌رسد که فیلم تنها از مظاهر فرهنگ سیاه‌پوستان به دلیل محبوبیت آن در ژانر وحشت استفاده می‌کند، نه اینکه نویسنده فیلم نکته تیزی درباره سیاه‌پوستان آمریکا بیان کند.