فضاهای امن وجود ندارند

بر اساس مستند «بدون فضاهای امن»، آزادی بیان در آمریکا به خطر افتاده است، به‌خصوص در دانشگاه‌ها. و اگرچه آدام کارولا کمدین و دنيس پراگر مجری محافظه‌کار از بخش‌های متفاوتی از صنعت سرگرمی می‌آیند، اما هر دو نگران هستند که این مسئله به سمت بدتر شدن پیش می‌رود. این مستند با مصاحبه با کارشناسان آزادی بیان، انیمیشن‌هایی که صحیح‌سازی سیاسی را به سخره می‌گیرند، بخش‌هایی از تور سخنرانی کارولا و پراگر در مورد «ارزش‌های عقل سلیم» و تصاویری از اعتراضات در دانشگاه‌های مرتبط، تلاش می‌کند آمریکا را به‌عنوان کشوری در آستانه یک نقطه بحرانی خطرناک و در مسیر اشتباه به تصویر بکشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهداف مختلف فیلم‌سازی مستند بحث کنند: اطلاع‌رسانی، سرگرمی و متقاعد کردن. هدف اصلی فیلم «فضای امن» چیست؟ چگونه می‌توانید مطمئن شوید؟ چرا درک هدف فیلم‌ساز مهم است؟
• تفاوت واقعیت با حدس و گمان یا نظر چیست؟ چه ابزارهایی در اختیار داریم تا به ما کمک کند که کدام واقعیت و کدام حدس و گمان است؟
• آیا فکر می‌کنید مصاحبه‌شوندگان این فیلم بی‌طرف هستند؟ چرا فکر می‌کنید کارگردان نظراتی متفاوت با دیدگاه خودش را در فیلم قرار نداده است؟ آیا مستندها باید بی‌طرف باشند؟ چرا بله یا خیر؟

والدین باید بدانند که «بدون فضاهای امن» مستندی است در مورد محدودیت‌های ادعایی بر آزادی بیان در آمریکا مدرن، به‌ویژه در دانشگاه‌ها. این فیلم که توسط آدام کارولا، کمدین متمایل به لیبرترین، و دنیس پراگر، مجری محافظه‌کار برنامه‌های گفتگو محور، میزبانی می‌شود، دیدگاه محافظه‌کارانه‌ای را بدون عذرخواهی در مورد مسائل مطرح شده ارائه می‌دهد. این محتوا برای کودکان خردسال مناسب نیست، زیرا درک ظرافت‌ها را می‌طلبد تا دریابند که فیلم چگونه حقایق و تجربیات را با دقت انتخاب و ارائه می‌کند تا دیدگاه خاصی را نشان دهد. بسیاری از صحنه‌ها اعتراضات خشونت‌آمیز را نشان می‌دهند، با ماموران پلیس که معترضان را هل می‌دهند و معترضان فریاد می‌زنند، تابلوهای خشمگین در دست دارند، شیشه‌ها را می‌شکنند و چیزها را به آتش می‌کشند. تصاویر و تصاویر تاریخی سر بریده‌ای را در گیوتین و انبوهی از اجساد در اردوگاه زندان نشان می‌دهند. در یک صحنه، زنانی با لباس‌های کم‌پوش در حالی که بادبزن به دست دارند و آدام کارولا بر تخت پادشاهی نشسته است، به‌طور مختصر نشان داده می‌شوند. الفاظ زشت بسیار کم است: «Ass» تنها فحش و «فاشیست» تقریباً حد و مرز سخنان نفرت‌انگیز است. در بیش از یک صحنه، دنیس پراگر به‌طور نمایشی سیگار برگ می‌کشد. بینندگان ممکن است پس از تماشای فیلم، الهام بگیرند تا در مورد متمم اول قانون اساسی و قانون اساسی آمریکا بیشتر بیاموزند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

اگرچه این فیلم تلاش می‌کند استدلال کند که سرکوب آزادی بیان یکی از مهم‌ترین مسائل پیش روی کشور ما در زمان حاضر است، اما در نهایت طولانی، آزاردهنده و غیرقابل‌باور است. نقطه ضعف منطقی فیلم «فضای امن نیست» این است که اگرچه کارولا و پراگر بسیار تلاش می‌کنند تا ما را متقاعد کنند که محدود کردن آزادی بیان معادل فاشیسم است، اما آن‌ها این استدلال را بر روی صحنه، در مقابل مخاطبان و با میکروفون بیان می‌کنند. اگر آزادی بیان واقعاً در چنین خطری قرار دارد، پس معترضان و پلیس کجا هستند تا جلوی این زوج نه‌چندان پویا را بگیرند؟فیلمسازان در تلاش برای اثبات دیدگاه خود، با افرادی مصاحبه می‌کنند که تجربیاتشان در زمینه آزادی بیان سرنوشت‌ساز بوده است: بن شاپیرو، نماد جناح راست، آلن درشویتز، وکیل، و برت واینستین، استاد دانشگاه ایورگرین استیت. اما بار دیگر، همانطور که مصاحبه شوندگان به راحتی در مورد اتفاقاتی که برایشان افتاده و اهمیت آن صحبت می‌کنند، پذیرفتن نقش قربانی برایشان دشوارتر می‌شود. در انیمیشن طنزی که در فیلم «مکان امن وجود ندارد» از آهنگ «من فقط یک لایحه هستم» از مجموعه «مدرسه راک» استفاده شده، گفته می‌شود: «امروزه باید در مورد حرف‌هایتان بسیار مراقب باشید، وگرنه مردم ناراحت می‌شوند!» بله، همینطور است. متمم اول قانون اساسی که پراگر و کارولا به نظر می‌رسد بسیار به آن علاقه دارند، هیچ صحبتی در مورد ناراحت شدن دیگران نمی‌کند. این متمم تضمین می‌کند که کنگره هیچ قانونی وضع نخواهد کرد که آزادی بیان را محدود کند، نه اینکه صحبت کردن از افکارتان باعث انتقاد دیگران نشود. بنابراین، در حالی که فیلم «مکان امن وجود ندارد» ممکن است برای کسانی که احساس قربانی شدن مبهمی دارند اما مطمئن نیستند چرا، تسکین‌دهنده باشد، بعید است که بتواند طرفدارانی برای هدف خود جذب کند، که قطعاً هدف اصلی آن بود.