بحران

فیلم دراماتیک "بحران" به نویسندگی و کارگردانی نیکولاس جارکی، نگاهی سه‌وجهی به اپیدمی مخرب و سودآور مواد افیونی در ایالات متحده انداخته و زنجیره تأمین قرص‌های توزیع‌شده به‌صورت غیرقانونی، تلاش صنعت داروسازی برای یافتن داروی تسکین‌دهنده درد غیر اعتیادآور، و تأثیر این معضل بر زندگی افرادی که به مواد مخدر وابسته‌اند، را بررسی می‌کند. داستان اول بر جیک کاهانه (ارمی همر)، مأمور مخفی اداره مبارزه با مواد مخدر متمرکز است که در پی توزیع‌کننده بزرگ کبکی به نام "مادر" (گای نادون) است. خواهر کوچک‌تر جیک، امی (لیلی-رز دپ)، به هروئین وابسته است، بنابراین مأموریت او شخصی می‌شود. خط داستانی دوم بر دکتر تایرون براور (گری اولدمن) متمرکز است، پروفسور دانشگاهی که آزمایشگاهش نتایجی نگران‌کننده در مورد داروی جدید شرکت داروسازی مشتری‌اش پیدا می‌کند؛ دارویی که ادعا می‌شود درد را تسکین می‌دهد بدون اینکه اعتیادآور باشد، اما البته که اعتیادآور است. شخصیت اصلی سوم، کلر ریمَن (اوانجلین لیلی) است، یک معمار و مادر مجرد که پیش‌تر به اکسی‌کنتون وابسته بود؛ پسر نوجوان او بر اثر آنچه ظاهراً یک اوردوز است، می‌میرد. بااین‌حال، کلر معتقد است که علت مرگ پسرش قتل بوده و به دنبال کشف حقیقت است. هر سه شخصیت مرکزی داستان، در مسیرهایی دشوار و گاه خشونت‌بار قرار دارند که چگونگی قرار داشتن طمع و سود در هسته مرکزی این بحران را آشکار می‌سازند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در بحران با هم صحبت کنند. آیا این خشونت برای داستان فیلم ضروری است یا خیر و دلیل آن چیست؟ آیا خشونت واقعی تأثیر متفاوتی بر بینندگان نسبت به خشونت خیالی یا غیرواقعی دارد؟
• چرا بحث درباره همه‌گیری مواد افیونی اهمیت دارد؟ آیا فکر می‌کنید این فیلم جدیت مسئله مصرف مواد افیونی در ایالات متحده آمریکا را توضیح می‌دهد؟
• کدام یک از سه خط داستانی فیلم برای شما بیشتر جذاب بود؟ چه چیزی در مورد دیدن یک موضوع از چند دیدگاه مختلف برایتان جالب است؟
• آیا در این داستان کسی را به عنوان الگو یا نمونه‌ای برای پیروی در نظر می‌گیرید؟ چه ویژگی‌های شخصیتی مثبتی را به نمایش می‌گذارد؟

والدین باید بدانند که فیلم "بحران" یک درام/هیجان‌انگیز است که بر روی اپیدمی مواد مخدر اوپیوئید تمرکز دارد. این فیلم سه رشته از این وضعیت اضطراری سلامت عمومی را برجسته می‌کند: زنجیره تأمین داروهای مسکن تجویزی که به صورت غیرقانونی توزیع می‌شوند، تلاش شرکت‌های بزرگ داروسازی برای عرضه اوپیوئیدهای جدید به بازار، و هزینه‌ای که وابستگی به مواد مخدر بر خانواده‌ها تحمیل می‌کند. در این فیلم مرگ و میر زیادی وجود دارد، معمولاً به دلیل شلیک گلوله، اما همچنین به دلیل مصرف بیش از حد مواد مخدر. تیراندازی‌ها ممکن است خونین باشند و یک صحنه به تصویر نزدیک یک زن که هروئین را به صورت وریدی مصرف می‌کند، نشان داده می‌شود، در حالی که صحنه دیگری یک مادر را نشان می‌دهد که در سردخانه به جسد پسر مرده‌اش نگاه می‌کند. زبان تند و تیز (اغلب "کسی، "لعنتی"، "گه") به طور مکرر استفاده می‌شود. والدین و نوجوانان بزرگ‌تر می‌توانند ارتباط بین داروی تخیلی فیلم و اتفاقاتی که در زندگی واقعی با شرکت داروسازی پرودو فارما و اکسی‌کانتین افتاده است را درک کنند که منجر به بحران اوپیوئید فعلی در ایالات متحده شده است.

جارکی ایده‌های زیادی را کاوش می‌کند که به صورت یکپارچه‌ای درباره موضوعی که شایسته فیلم بهتری است، ارائه نمی‌شوند. بهتر است مخاطبان به جای آن، کتاب‌های «داپ‌سیک» و «دریم‌لند» را بخوانند. این فیلم به طور مستقیم تحت تأثیر فیلم «ترافیک» ساخته استیون سودربرگ است و داستان‌های متقاطع آن، جنبه‌های مختلف تجارت قانونی و غیرقانونی دارو و چگونگی تبدیل آن به خشونت و اعتیاد خیابانی را روایت می‌کند. بازیگران این فیلم بااستعداد هستند، اگرچه ممکن است برای برخی از مخاطبان نادیده گرفتن تبلیغات منفی درباره زندگی شخصی هامر دشوار باشد. و اولدمن بازیگر فوق‌العاده‌ای است، اما در این فیلم آنقدر در حالت فریاد زدن است که می‌تواند با آل پاچینو رقابت کند. در همین حین، لیلی باید از مادری گریان و عزادار به سبک لیام نیسون تبدیل شود.هر یک از این رشته‌ها می‌توانستند به تنهایی فیلمی متفکرانه و اندیشه‌برانگیز خلق کنند. اما وقتی همه آنها با هم ترکیب می‌شوند، پیام نهایی بیش از حد پندآموز و ناراضی‌کننده می‌شود. با توجه به اینکه اپیدمی مواد افیونی یکی از بحران‌های سلامت مهم و ویرانگر ایالات متحده است، می‌توان فهمید که چرا جارکی (که خود را بی‌مورد در نقش مکمل قابل توجهی به عنوان شریک جیک انتخاب کرده است) آن را انتخاب کرده است. اما در فیلم بحران، کمبود ظرافت وجود دارد و این فیلم نتوانسته است به پتانسیل گروه بازیگران یا مضامین خود برسد.