دشمن بزرگ

در آرچ‌انمی، مکس فیست (با بازی جو مانگانیلو) مردی الکلی و بی‌خانمان است که ادعا می‌کند یک ابرقهرمان در جهانی به نام کرومیوم بوده است. او می‌گوید در حالی که با دشمن خود، کلئو، مبارزه می‌کرده و تلاش می‌کرده تا جهان خود را از دست دستگاه قیامت شیطانی او نجات دهد، از شکافی میان زمان و فضا عبور کرده و در زمین سقوط کرده است، جایی که قدرت‌هایش از کار افتاده‌اند. خبرنگاری مشتاق به نام همستر (با بازی اسکیلن بروکس) با مکس مصاحبه می‌کند و به تدریج دوست او می‌شود. در همین حال، خواهر همستر، ایندیگو (با بازی زولی گریگز)، برای یک قاچاقچی مواد مخدر به نام "مدیر" (با بازی گلن هاورتون) کار می‌کند تا زندگی بهتری برای خود و برادرش فراهم کند. وقتی ایندیگو سعی می‌کند از این وضعیت فرار کند، جنگی تمام‌عیار آغاز می‌شود و مکس باید به دوستان جدید خود کمک کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در آرچنمی صحبت کنند. این موضوع چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هدف آن شوک وارد کردن بود یا هیجان‌انگیز کردن؟ یا هر دو؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• چگونه الکل و مواد مخدر به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا با توجه به اینکه شخصیت اصلی از مواد مخدر برای تقویت «قدرت‌هایش» استفاده می‌کند، این مواد در فیلم جذاب و فریبنده به نظر می‌رسند؟ آیا مصرف الکل و مواد مخدر در فیلم عواقبی به دنبال دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا هیچ‌یک از شخصیت‌ها الگو هستند؟ چرا یا چرا نه؟
• جاذبه فیلم‌های ابرقهرمانی چیست؟ ابرقهرمانان چه چیزی در مورد هویت ما در زندگی می‌گویند؟ آرچنمی در مقایسه با فیلم‌های ابرقهرمانی معمولی چطور است؟
• چگونه این فیلم با شخصیت‌های غیر سفیدپوست برخورد می‌کند؟ چرا نمایش درست در رسانه‌ها مهم است؟

والدین باید بدانند آرچ‌انمی فیلمی «جانشین» ابرقهرمانی است در مورد مردی (جو مانگانیلو) که ممکن است یا نباشد ابرقهرمانی از ورای زمان و فضا. خشونت مسئله بزرگی است با بسیاری از جنگ و خون و خونریزی و اسلحه و شلیک. سکانس‌های انیمیشنی به‌خصوص خونریزی شدید دارند، زنی خنجر می‌خورد و به‌طور مختصر خفه می‌شود، مردی در بازی روسی رولت به سرش شلیک می‌کند، و موارد دیگر. شخصیت اصلی به‌طور افراطی مشروب می‌نوشد (اغلب ویسکی، اما همچنین آبجو)، مست و لنگ می‌شود، و استفراغ می‌کند؛ او همچنین کوکائین و/یا متامفتامین استنشاق می‌کند. شخصیت‌های دیگر هم کوکائین استنشاق می‌کنند، چند شرور قاچاقچی مواد مخدر هستند، و گفتگوهای مرتبط با مواد مخدر وجود دارد. زبان تند شامل استفاده مکرر از «فاک»، «شیت»، و موارد دیگر است. سکس مسئله چندانی نیست: زوجی دست هم را می‌گیرند، و مردی در شورت قرمز تنگ نشان داده می‌شود. به‌طور کلی، داستان فیلم کمی نازک است، اما لحظه به لحظه بسیار سرگرم‌کننده است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با شخصیت‌های جذاب و لباس‌های خیره‌کننده و ترکیبی برنده از تاریکی و شادابی، این داستان علمی-تخیلی تند و تیز هم به تم‌های سنتی ابرقهرمانی پایبند است و هم به‌طور هیجان‌انگیزی آن‌ها را به هم می‌ریزد. دشمن اصلی همیشه کار خوبی در محافظت از راز نهایی‌اش انجام نمی‌دهد (آیا مکس واقعاً یک ابرقهرمان است؟) و تا پایان فیلم، این حس به شما دست می‌دهد که شاید داستانی بهتر می‌توانست در اینجا روایت شود. اما چیزی که فیلم در دسترس قرار نمی‌دهد، با دوزهای کوچک و قدرتمندش جبران می‌کند. کارگردانی و نویسندگی مشترک توسط آدام ایجپت مورتایمر، که همچنین با دوستانش که ممکن است یا نباشند آنچه به نظر می‌رسند در فیلم «دنیل واقعی نیست» بازی کرده است، بهترین دارایی این فیلم شخصیت‌های به‌خوبی تعریف‌شده آن است.مانگانیلو کار فوق العاده ای در نگه داشتن مکس در حصار، ناامید و خود تخریب گر اما واقعاً ناامید انجام می دهد. بروکس به عنوان همستر، در اولین نگاه با جوراب هایی با صورت های خندان و عبوس دیده می شود، لذت بخش است. حتی شرورها از پس زمینه متمایز هستند، به ویژه کسی که عینک و ژاکت بدون آستین می پوشد. اما گریگز است که به عنوان ستاره ظاهر می شود. آرچنمی قطعاً وحشیانه و خشونت آمیز است، اما مورتایمر قاب تمیز و ریتم خوبی دارد، میان پرده های انیمیشن زیبا هستند و حتی صحنه های پرحرف در زاویه های پویا قاب بندی شده اند. به طور کلی، این یکی از مثال های ظریف تر ژانر فیلم های ابرقهرمانی "آلترناتیو" است.