فرصت آخر هاروی

هاروی (با بازی داستین هافمن)، آهنگسازی است که از طریق ساختن جینگل‌های تبلیغاتی امرار معاش می‌کند. اما او در زندگی‌اش دچار مشکلاتی شده است. دخترش که از او دور افتاده، قرار است در لندن ازدواج کند و هاروی مصمم است که در آخر هفته در مراسم حاضر شود و شایستگی اعتماد او را به دست آورد. رئیسش به او هشدار می‌دهد که اگر تا روز دوشنبه برنگردد اخراج خواهد شد، و هاروی قول می‌دهد که به موقع برگردد. اما چالش‌هایی در پیش است: وقتی به لندن می‌رسد، متوجه می‌شود که دخترش از ناپدری‌اش خواسته است که او را در مراسم ازدواج همراهی کند. و کیت (با بازی اما تامپسون)، یک آمارگیر دولتی که هاروی در هیترو با او ملاقات می‌کند و آخر هفته را با او می‌گذراند، باعث می‌شود که هاروی تامل کند... و همچنین شجاعت تغییر سرنوشتش را به دست آورد. اما کیت مطمئن نیست که بتواند به یک غریبه مجازی اعتماد کند، چرا که تا به حال زندگی او را ناامید کرده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ویژگی‌های متمایز این فیلم از بسیاری از فیلم‌های عاشقانه هالیوودی صحبت کنند. آیا رابطه اصلی فیلم به نظر واقعی‌تر یا غیرواقعی‌تر از فیلم‌های عاشقانه‌ای است که قبلاً دیده‌اید؟ چرا؟ اکثر فیلم‌ها عشق را چگونه تعریف می‌کنند؟ این تعریف با زندگی واقعی چقدر تفاوت دارد؟ همچنین، فیلم چه پیامی در مورد قدرت بخشش دارد، نه فقط بخشش دیگران، بلکه بخشش خودتان؟

والدین باید بدانند که این رمان عاشقانه شیرین درباره عاشقان میانسال با برخی موضوعات بالغانه سروکار دارد -- مانند اختلال در خانواده -- به روشی ملایم و بدون جلب توجه بینندگان جوان. اما کسانی که آن را تماشا می‌کنند، به ویژه نوجوانان بزرگتر، با داستان‌گویی قوی در مورد رابطه‌ای بسیار واقعی مواجه خواهند شد. برخی الفاظ زشت (اغلب "s--t") وجود دارد و چند صحنه شامل نوشیدن الکل است، عمدتا در محیط‌های اجتماعی (مثلا در پاب‌ها) -- اگرچه یکی از شخصیت‌ها در بار می‌نشیند و ظاهرا آماده غرق کردن غم‌هایش است. ممکن است در ابتدا کمی ناامیدکننده به نظر برسد، اما در نهایت فیلمی امیدوارکننده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

لاست چنس هاروی در یک رجیستر پایین بازی می‌کند اما با داستانی ساده که به‌شدت اصیل به نظر می‌رسد، تاثیر حداکثری را به دست می‌آورد. هافمن و تامپسون به عنوان دو روح که در میانسالی راه خود را گم کرده‌اند، شخصیت‌های خود را به ظرافت اما با همدردی عمیق بازی می‌کنند. و شیمی آن‌ها دوست‌داشتنی است؛ آن‌ها مثل دو قطعه پازل هستند که قرار است به خوبی با هم جفت شوند.رابطه کیت و هاروی که بیشتر در مجموعه‌ای از گفتگوهای آرام و دلنشین در لندن رخ می‌دهد، یک جفت‌جور شدن بالغ است که کمتر بر جذابیت جنسی داغ و بیشتر بر احساس واقعی و غیرقابل توضیح ارتباط تکیه دارد. این فیلم شیرین است، بله، کمی قابل پیش‌بینی است و دقیقاً انقلابی نیست، اما تماشای آن لذت‌بخش است، حتی اگر فقط برای تماشای دو استاد بازیگری در کار باشد.