«تاریخ‌های متقابل: راک هیل»

تحت رهبری دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور و دیگرانی که از روش‌های غیرخشونت‌آمیز برای دستیابی به برابری نژادی در آمریکا استفاده می‌کردند، گروهی از دانشجویان سیاه‌پوست کالج، معروف به دوستان نه‌گانه، داوطلب شدند تا در سال ۱۹۶۱ در غذاخوری محلی که فقط سفیدپوستان حق ورود داشتند، بنشینند و با ادب درخواست خدمت شوند. مستند «تاریخچه‌های متقابل: راک هیل» آموزش‌های این گروه را به تصویر می‌کشد—آنها یاد گرفتند که در برابر تحریکات واکنش نشان ندهند و در مقابل ضرب و شتم، تف انداختن، فحاشی و دیگر حملات سفیدپوستان، مودب و بی‌تفاوت باقی بمانند. کارگردان فردریک تیلور با استفاده از بازیگرانی که این اعتراض را بازسازی می‌کنند، صحنه‌های بازسازی‌شده را با مصاحبه‌های امروزی با برخی از اعضای اصلی نه‌گانه، اخبار، کلیپ‌های تلویزیونی آن دوران و سخنرانی‌های ضبط‌شده دکتر کینگ و روسای جمهور ریگان، کارتر، کندی، کلینتون، جرج دبلیو بوش و اوباما در مورد برابری و فرصت‌ها، در هم می‌آمیزد.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که این کشور تا چه حد در برقراری برابری برای همه نژادها پیشرفت کرده است. نظر شما چیست؟ چه راه‌هایی برای بهبود وجود دارد؟»
• «داوطلبان، استراتژی پاسخ غیرخشونت‌آمیز را قبل از نشستن در پیشخوان غذاخوری به‌عنوان اعتراض تمرین کردند. اگر کسی به خاطر رنگ پوستتان به شما سیلی بزند، تف بیندازد یا ناسزا بگوید، چه واکنشی نشان می‌دهید؟ آیا می‌توانید دلایلی را تصور کنید که چرا معترضان تصمیم گرفتند بی‌تفاوتی بهترین سیاست است؟»
• «از سال ۱۹۶۱ به بعد، نگرش آمریکایی‌ها نسبت به نژاد چگونه بهبود یافته و همه‌گیرتر شده است؟ و به نظر شما در چه مواردی هنوز تغییری ایجاد نشده است؟»

«والدین باید بدانند که "تاریخ‌های متقابل: راک هیل" مستندی کوتاه دربارهٔ "دوستی ۹" است، گروهی از دانشجویان سیاه‌پوست کالج که داوطلبانه آموزش‌های غیرخشونت‌آمیز را گذراندند تا در سال ۱۹۶۱ در شهر راک هیل کارولینای جنوبی، به جدایی نژادی در غذاخوری‌های مخصوص سفیدپوستان اعتراض کنند. این مستند با استفاده از تصاویر آرشیوی و بخش‌هایی از سخنرانی‌های دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور و چند رئیس‌جمهور آمریکایی، به همراه مصاحبه‌هایی با شرکت‌کنندگان، به بررسی موفقیت این استراتژی می‌پردازد. تماشاگران جوان امروزی ممکن است از این موضوع شوکه شوند که به جای ادغام، غذاخوری‌ها تعطیل شدند تا اینکه قانون حقوق مدنی فدرال در سال ۱۹۶۴، جدایی نژادی را غیرقانونی اعلام کرد. در این مستند از کلمه "جهنم" استفاده شده است. همچنین به موضوع لینچ کردن و تصاویری کوتاه از خشونت پلیس علیه معترضان سیاه‌پوست اشاره می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.»

این مستند ۵۳ دقیقه‌ای، «تاریخ‌های متقابل: راک هیل» می‌تواند شروع خوبی برای کسانی باشد که اطلاعات کمی در مورد ناآرامی‌های نژادی دهه ۱۹۶۰ دارند. این مستند جامع نیست و قرار هم نیست جامع باشد. فیلمساز تلاش ستودنی‌ای برای حل مشکل بسیاری از مستندهایی که شامل مصاحبه‌های زیادی هستند، انجام داده است. "صحبت‌های سرها" در اینجا با بازسازی‌هایی از برخی اتفاقات سال ۱۹۶۱ همراه است. همچنین از کلیپ‌های آن دوران به خوبی برای تنوع بخشیدن به تصاویر استفاده شده است. اما بسیاری از این کلیپ‌ها به صورت چند ثانیه‌ای کوتاه ویرایش شده‌اند که ممکن است پیام مورد نظر فیلمسازان را منتقل نکنند. درک تصاویر آرشیوی نیاز به آشنایی با مواد تاریخی دارد. و تصمیم برای مصاحبه با بازیگران جوانی که نقش نه نفر از معترضان دوستی را بازی می‌کنند، چندان به مستند اضافه نمی‌کند. همچنین اشاره به این موضوع که در کارولینای جنوبی، مقدار زیادی پول برای انتقال دانش‌آموزان سفیدپوست به مدرسه هزینه شده است و تقریباً هیچ پولی برای انتقال دانش‌آموزان سیاه‌پوست به مدرسه صرف نشده است، در پس‌زمینه قتل‌های ناشی از لینچ و دیگر قتل‌ها، به نظر آمار عجیبی برای انتخاب و برجسته کردن است. این موضوع نیز یکی دیگر از حقایق نژادپرستانه است، اما آیا در مستندی که کمتر از یک ساعت است، جای آن است؟ این موضوع باعث می‌شود مستند حس نامنسجمی داشته باشد.«تصویر متحرک کوتاه و دانه‌دار کارگران سیاه‌پوست در حال برداشت پنبه، ما را به یاد می‌آورد که برده‌داری، گناه اصلی آمریکا علیه سیاه‌پوستان است. یکی از بازماندگان گروه دوستی نه، در یکی از تاثیرگذارترین لحظات فیلم، می‌گوید که علی‌رغم تمام سختی‌هایی که از نژادپرستی آمریکایی متحمل شده، همچنان معتقد است که آمریکا "بهترین کشور در جهان" است و او "افتخار می‌کند که آمریکایی است."»