چلنجر

چلنجر یک درام بوکس است که توسط تازه‌کار کنت موران نوشته، کارگردانی و بازی شده است و اتفاقاً آخرین فیلمی است که در آن بازیگر مایکل کلارک دانکن حضور دارد (با وجود اینکه در سال ۲۰۱۲ فیلمبرداری شده است - سالی که دانکن درگذشت - تا سپتامبر ۲۰۱۵ منتشر نشد). این فیلم موران را در نقش جیدن، یک مکانیک اهل برانکس دنبال می‌کند که شغل خود را از دست می‌دهد و در مواجهه با خطر اخراج، تصمیم می‌گیرد از مربی سابق خود، دواین (دانکن) بخواهد تا شانسی به او بدهد. پس از تمرینات عمیق، جیدن به سرعت به عنوان یک مدعی جدی و شگفت‌انگیز ظهور می‌کند تا یک قهرمان واقعی بوکس شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در بوکس صحبت کنند. این نوع خشونت چگونه با خشونتی که در فیلم‌های دیگر به تصویر کشیده می‌شود، مقایسه می‌شود؟ آیا انواع مختلف خشونت، تاثیرات متفاوتی دارند؟
• برخی از صحنه‌ها و نقاط اوج مورد انتظار در یک فیلم بوکس چیست؟ آیا فیلم The Challenger با آن‌ها به خوبی برخورد می‌کند؟ چرا فکر می‌کنید تمرینات، صحبت‌های انگیزشی و روابط مربی-ورزشکار در اکثر فیلم‌هایی که درباره ورزشکاران جدی هستند، گنجانده می‌شوند؟
• این آخرین فیلم مایکل کلارک دانکن، بازیگر نقش مکمل است. در مورد نقش‌های متعدد او صحبت کنید. کدامیک مورد علاقه شماست؟

والدین باید بدانند که چلنجر یک درام بوکس مستقل است که به عنوان آخرین فیلم بازیگر نقش مکمل مایکل کلارک دانکن، که در سال ۲۰۱۲ درگذشت، تبلیغ شده است. این فیلم که توسط کنت موران نوشته و کارگردانی شده و او در آن بازی می‌کند، از بسیاری از انتظارات ژانر فیلم‌های ورزشی الهام گرفته است. بینندگان می‌توانند انتظار برخی خشونت‌های حین مسابقه، صحنه ناراحت‌کننده‌ای از بستری شدن مادر بیمار و الفاظ خفیف (احمق، لعنتی، جهنم) را داشته باشند، اما در واقع بوکس‌های دردناک و صحنه‌های خشن آن است که این فیلم را برای نوجوانان بزرگتر و بالاتر مناسب‌تر می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

به جز دیدن آخرین حضور دنکنِ فقید و بزرگ، هیچ چیز قابل توجهی در مورد فیلم مشت‌زنی الهام‌بخش و قابل پیش‌بینی موران، نویسنده، کارگردان و بازیگر، وجود ندارد. با وجود فیلم‌های بهتر مشت‌زنی، از کلاسیک‌هایی مانند گاو خشمگین و راکی تا فیلم‌های جدیدتر مانند چپ‌دست، بعید است که مخاطبان احساس کنند که باید این فیلم متوسط را ببینند، به خصوص با توجه به اینکه صحنه‌های مشت‌زنی واقعی فیلم بسیار ناامیدکننده و بی‌روح هستند.دانکن و اس. ایپاتا مرکرسن، که نقش مادرخوانده جیدن، یک کارگر اجتماعی بازنشسته را بازی می‌کند، به‌طور قطع بهترین بازیگران فیلم هستند، و از شخصیت‌های کلیشه‌ای خود بهترین استفاده را می‌کنند: مربی مشت‌زنی باهوش و استوار و مادر مجرد بیمار که همیشه به پسرش اعتقاد داشته است. اگرچه موران ظاهراً مناسب و سریع است، اما به‌طور ناامیدکننده‌ای به عنوان مشت‌زن گرسنه‌ای که انتظارات را به چالش می‌کشد، بی‌مزه است.