اون دختره لی‌لی

سادی در اصل از یک اپلیکیشن "تأیید مثبت" در تلفن همراهش برای صحبت با آن دختر لِی لِی استفاده می‌کند، یک آواتار انیمیشنی که به عنوان هیپ گرل مجازی او عمل می‌کند. همه چیز در یک شب تغییر می‌کند، وقتی سادی آرزو می‌کند که لی لی واقعی باشد، درست در لحظه‌ای که یک ستاره دنباله‌دار از پنجره اتاقش عبور می‌کند. آرزوی سادی برآورده می‌شود و ناگهان بهترین دوست پشتیبان را پیدا می‌کند. با این حال، این مسئولیت مراقبت از راز لی لی و آموزش سادی برای تبدیل شدن به یک نوجوان واقعی را به همراه دارد. اولین دستور کار لی لی عادت کردن به یک دبیرستان واقعی است. به طور طبیعی، او چند کنوانسیون اجتماعی را درک نمی‌کند، از جمله سلسله مراتب اجتماعی که تجربه دبیرستان بیشتر بچه‌ها را تعریف می‌کند. او از این موضوع به نفع سادی استفاده می‌کند و بلافاصله از سادی در مقابل تیفانی، دختر محبوب مدرسه، دفاع می‌کند. بدون مشورت با سادی، لی لی اعلام می‌کند که سادی در انتخابات رئیس کلاس اول دبیرستان که قرار است اواخر آن هفته برگزار شود، با تیفانی رقابت خواهد کرد. سادی در ابتدا شوکه می‌شود، اما با لی لی موافق است که برای این کار مناسب است و می‌خواهد در انتخابات شرکت کند. آن دو با بازی کردن بازی تیفانی، از جمله آماده کردن یک قطعه رقص به جای یک مناظره سنتی، کمپین خود را اجرا می‌کنند. سادی با اکثریت آرا این موقعیت را به دست می‌آورد و متوجه می‌شود که با حضور لی لی، هیچ چیز دیگر مثل قبل نخواهد بود.

• با بچه‌هایتان در مورد شجاعت لِی لِی صحبت کنید. اعتماد به نفس او چگونه به سِیدی کمک می‌کند؟ آیا می‌توانید موقعیتی را تصور کنید که حرف‌های او ممکن است برایش دردسرساز شود؟
• خانواده‌ها می‌توانند دربارهٔ ماهیت غیرواقعی سریال‌های کمدی صحبت کنند. چه بخش‌هایی از آن دختر لِی لِی آن را از داستانی که می‌تواند در زندگی واقعی اتفاق بیفتد، متمایز می‌کند؟

والدین باید بدانند که آن دختر لِی لِی یک سریال کمدی چند دوربینی است که بر روی سِیدی، یک دانش‌آموز سال اول دبیرستان در دبیرستان ایست پاکر تمرکز دارد. او باهوش، پرشور و شوق است و در مورد چیزهایی که برایش مهم است، حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. تنها مشکلی که دارد این است که نمی‌داند چطور نظرش را بیان کند. وقتی لِی لِی، یک آواتار در اپلیکیشن «تأیید مثبت» تلفن همراهش به زندگی می‌آید، شروع به آموزش سِیدی می‌کند تا ریسک کند و آنچه در ذهنش است را بگوید. این سریال یک سریال کمدی استاندارد است با افتادن‌های ناگهانی، صدای خنده و توهین‌های کلامی، اما به‌طور کلی، پیام‌های مثبت بر پیام‌های منفی غلبه می‌کنند.

از نظر فنی، این نمایش از نظر فنی کامل است: دارای یک پیش‌زمینه جذاب، بازیگران متنوع، قراردادهای سنتی سریال‌های کمدی و صحنه‌ای درخشان و رنگارنگ است. از نظر بصری و ساختاری، این دختر لِی لِی شبیه به یک نمایش زنده از شبکه نیکلودئون در هر دوره‌ای است. همچنین حاوی پیام‌های مثبت است و بازیگران اصلی آن سیاه‌پوست هستند. کمی روی صدای خنده زیاد تمرکز دارد و مقدار زیادی از طنز کارتونی و کمدی فیزیکی در آن وجود دارد، اما این برای این ژانر قابل انتظار است. به عنوان مثال، یکی از بزرگترین تخلفات از انتهای قسمت اول سریال نشات می‌گیرد، جایی که به جای یک مناظره ریاست جمهوری، دو نامزد به رقصیدن می‌پردازند، گویی این یک نمایش استعداد است نه دولت دانش‌آموزی. طولی نمی‌کشد که کل مدرسه به آن‌ها می‌پیوندد و مدیر مدرسه اعلام می‌کند که سِیدی با تشویق و نه رای رسمی، انتخابات را برده است. بچه‌های کوچک‌تر این نمایش را با واقعیت قابل پیش‌بینی آن دوست خواهند داشت، اما والدین یا خواهر و برادرهای بزرگ‌تر آن‌ها احتمالاً از تماشای آن با آن‌ها بیشتر از چند دقیقه لذت نخواهند برد.یکی از نقاط قوت سریال دختر لِی لِی، هدف قرار دادن افراد قدرتمند به عنوان سوژه‌ی طنز است. به عنوان مثال، شخصیت‌های ناآگاه و ساده‌لوح در این سریال به جای اینکه به شخصیت‌های کودکانه اختصاص داشته باشند، به شخصیت مدیر مدرسه اختصاص داده شده‌اند. او از نظر تکنولوژی عقب مانده است و از تلفن‌های تاشو برای نظارت بر اتفاقات مدرسه استفاده می‌کند. همچنین اغلب متوجه نمی‌شود که دانش‌آموزان پشت سر او چه کارهایی انجام می‌دهند، در حالی که شعار معروف خود را تکرار می‌کند: "هیچ چیزی از من پنهان نمی‌ماند." این موضوع به دانش‌آموزان، به ویژه سِیدی و لی لی، اجازه می‌دهد که هرگز مورد تحقیر یا قلدری قرار نگیرند. این دنیای آنهاست و معلمان و مدیر مدرسه فقط اتفاقاً در آن زندگی می‌کنند.