ونوم ۲

سه سال از وقایع (ونوم 2018) می‌گذرد. ونوم با ادی به زندگی در زمین عادت کرده است. البته ونوم دیگر نمی‌تواند از انسان‌ها تغذیه کند و این مسئله باعث می‌شود که همیشه گرسنه باشد و مدام با ادی درگیر شود. یک قاتل زنجیره‌ای به نام کلیتوس کسدی (کارنیج) می‌خواهد ادی را ببیند. ادی در ملاقات خود با کسدی راز‌هایی درباره‌ی محل دفن قربانیان او پیدا می‌کند و با تهیه‌ی گزارشی از این واقعه مشهور می‌شود. او دوباره با کسدی ملاقات می‌کند درحالیکه کسدی حکم اعدام گرفته است. کسدی، ادی را تحریک می‌کند تا به او حمله کند و در این درگیری کسدی دست ادی را گاز می‌گیرد. خون ونوم در تن کسدی باعث می‌شود که قدرت بگیرد و یک نوع انگل به نام کارنیج در تنش پرورش یابد. کسدی که حالا به کارنیج تبدیل شده است، زندان را به‌هم می‌ریزد و تعدادی از زندانیان را آزاد می‌کند. در راه خروج، کارنیج با زنی به نام فرانسیس (شیریک) که احساسات عاشقانه‌ای به او دارد، روبه‌رو می‌شود. شیریک نیز با جیغ‌های فراصوتی‌اش به کارنیج کمک می‌کند و از زندان فرار می‌کنند. کارنیج شهر را بهم می‌ریزد و در پی انتقام‌جویی از کسانی است که به او خیانت کرده‌اند. کارنیج غیرقابل کنترل است و ونوم مجبور است با او درگیر شود. ونوم، ادی و آن در طی درگیری‌های سخت و تحمل صدمات فراوان بالاخره کارنیج و شیریک را شکست می‌دهند.

• قسمت بزرگی از خشونت فیلم ناشی از انتقام‌طلبی شخصیت‌های منفی است. در مورد انتقام و حسی که باعث ایجاد این میل در انسان می‌شود با فرزند خود صحبت کنید و پیامدهای آن را بررسی کنید.  در مورد احساس همدلی با فرزندان خود صحبت کنید، مثلا اینکه این حس چطور می‌توانست زندگی همه‌ی شخصیت‌های این فیلم را تغییر دهد. خلاصه: در مورد انتقام و خشونت‌طلبی ناشی از آن با فرزندان خود صحبت کنید.

«ونوم: بگذارید کارنیج بیایید» محصول سال 2021 یکی از جدید‌ترین فیلم‌های شرکت مارول است که در ادامه‌ی «ونوم 2018» ساخته شده است. داستان فیلم در مورد موجودی وحشی به نام کارنیج است که از خون ونوم ساخته می‌شود. میزبان کارنیج نیز یک قاتل زنجیره‌ای به نام کلیتوس کسدی است. کارنیج خشونتی مهارنشدنی دارد. او شدیدا انتقام‌جوست و می‌خواهد ونوم را بکشد تا بر انسان‌ها فرمانروایی کند. ارزیابی بخش اول ونوم را از اینجا بخوانید! این فیلم خشونتی افسارگسیخته را به نمایش می‌گذارد که به هیچ وجه مناسب کودکان و نوجوانان حساس و پرخاشگر نمی‌باشد. اما ممکن است نوجوانان علاقه‌ی زیادی به تماشای این دست از فیلم‌ها و تجربه هیجانی آن داشته باشند. در این ‌صورت باید فرزند خود را در تماشای این فیلم همراهی کنید تا در صورت لزوم با او ارتباط مناسبی برقرار کنید و در مورد هیجانات کاذب فیلم با او گفتگو کنید. کسدی از ادی انتظار داشت تا تمام داستان زندگی‌اش را بیان کند؛ اینکه او مورد اذیت و آزار خانواده‌اش بوده و تسلطی بر روی رفتارهایش نداشته و قتل‌های زمان کودکی‌اش را بدون فکر انجام داده است. این مسئله می‌تواند موضوع مهمی ‌باشد؛ اگر افرادی که در کودکی مرتکب اشتباهات جبران‌ناپذیر و خشونت‌های شدیدی شده‌اند، بدون راهنما و یک کنترل‌کننده‌ی دلسوز رها شوند ممکن است در بزرگسالی مایه‌ی تباهی خود و افراد دیگر قرار بگیرند و برای خود و جامعه خطرناک باشند. قسمت زیادی از خشونت فیلم تنها با انگیزه‌ی انتقام صورت می‌گیرد. این افراد انتقام‌جو همواره با این حس مواجه بوده‌اند که علی‌رغم قاتل بودن خود در این دنیا، یک قربانی هستند و مورد ظلم انسان‌های دیگری قرار گرفته‌اند. به نظر می‌رسد که نبود همدلی و نداشتن یک راهنما در هر دو طیف می‌تواند انسان‌ها را به راه‌های ‌ترسناکی بکشاند. شما می‌توانید در مورد انتقام و حسی که باعث ایجاد این میل در انسان می‌شود با فرزند نوجوان خود صحبت کنید و پیامدهای آن را بررسی کنید. توجه داشته باشید که بهانه‌ی انتقام در شخصیت‌های این فیلم نباید برای شما و فرزندتان موجه قلمداد شود. خلاصه: این فیلم خشونتی افسارگسیخته و احساساتی درباره‌ی انتقام را به نمایش می‌گذارد که نباید برا شما و فرزندتان توجیه‌پذیر قلمداد شود.

این دنباله، با لحظات کمدی ضعیف و نامناسب که عمدتاً از فریاد زدن و عناصر اکشن پر سر و صدا و آشفته تشکیل شده‌اند، فرصت‌های ایجاد یک روایت رضایت‌بخش را از دست می‌دهد. فیلم «ونوم: بگذار کشتار باشد» به کارگردانی اندی سرکیس (که دنباله‌ای بر فیلم موفق ونوم در سال ۲۰۱۸ است) با یک موقعیت ظاهراً کمدی آغاز می‌شود، جایی که ادی و ونوم درباره‌ی نحوه‌ی پیشبرد امور با هم بحث و فریاد می‌زنند. آن‌ها مانند نسخه‌ای خشن‌تر و کمتر خنده‌دار از شارک و الاغ هستند. فیلم نمی‌داند چگونه می‌تواند موقعیت اشغال بدن ادی توسط ونوم را به طنز هوشمندانه یا فیزیکی تبدیل کند. همه‌چیز اجباری و بی‌نظم است. برخلاف استیو مارتین و لیلی تاملین در فیلم کمدی فوق‌العاده «همه‌ی من» در سال ۱۹۸۴، هر تلاشی برای ایجاد موقعیت مشابهی در این فیلم، مانند ورود ادی به دستشویی زنان برای بحث با ونوم، کاملاً ناموفق است.در نقش کارنِیج، هارلسون گاهی اوقات با خوانش‌های طنزآمیز خود، دیالوگ‌های شرورانه و سنگین خود را به خوبی اجرا می‌کند، اما گاهی نیز در آن‌ها دچار مشکل می‌شود، همان‌طور که هریس نیز چنین است. (این نوع فیلم‌ها معمولاً شامل دیالوگ‌های ابتدایی کارنِیج مانند «بیایید این مهمانی را شروع کنیم!» است.) ویلیامز، که معمولاً یک بازیگر جسور است، احتمالاً بدترین عملکرد را در میان بازیگران دارد؛ در صحنه بزرگ او، آن باید از «فریب زنانه» خود برای متقاعد کردن ونوم استفاده کند که او جذاب است، درست قبل از اینکه ربوده شود و تا پایان فیلم اسیر بماند. صحنه‌های اکشن مبهم و نامفهوم هستند، با تخریب فزاینده و بدون هیچ علاقه یا پیامد انسانی. دشوار است که به ویرانی ساختمان‌ها یا قربانیان توجه کرد. از جنبه‌های مثبت، جلوه‌های ویژه ونوم بسیار تاثیرگذار هستند و ریتم فیلم سریع است، به این معنی که به سرعت به پایان می‌رسد.