آتش افروز

در فیلم آتش‌افروز، ویکی (سydney Lemmon) و اندی مک‌گی (Zac Efron) زمانی در یک آزمایش بالینی برای دارویی مرموز شرکت کردند و قدرت‌های عجیبی به دست آوردند. ویکی از استفاده از قدرت خودداری می‌کند، اما اندی «هُل‌دهی» دارد که می‌تواند در ذهن افراد تلقین ایجاد کند، اگرچه استفاده از آن هزینه‌ای دارد. فرزند آنها، چارلی (Ryan Kiera Armstrong)، با قدرت ایجاد آتش به دنیا آمد. با بزرگ‌تر شدن او، کنترل این قدرت دشوارتر می‌شود. او در مدرسه یک کابین توالت را منفجر می‌کند و ناخواسته مادرش را به آتش می‌کشد. پس از اطلاع از قدرت‌های چارلی، کاپیتان هالستر (گلوریا روبن) - رئیس یک سازمان مخفی مرتبط با آزمایش‌ها - شکارچی جایزه‌بندی به نام رین‌برد (مایکل گری‌آیز) را برای دستگیری چارلی و آوردن او اعزام می‌کند. بنابراین اندی و چارلی فرار می‌کنند و او تلاش می‌کند تا قدرت‌هایش را کنترل کند. اما رویارویی اجتناب‌ناپذیر است.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره خشونت موجود در فیلم «شعله‌ور» صحبت کنند. دیدن این صحنه‌ها چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا هیجان‌انگیز یا شوکه‌کننده بود؟ فیلم چه چیزهایی را نشان داد یا پنهان کرد تا به این اثر برسد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• آیا این فیلم ترسناک است؟ جذابیت فیلم‌های ترسناک در چیست؟ چرا گاهی اوقات مردم دوست دارند ترسیده شوند؟
• چگونه این فیلم را می‌توان با رمان استفن کینگ و فیلم ۱۹۸۴ مقایسه کرد؟
• برخی از مضامین این فیلم چیست؟ آیا هیچ‌وقت خوب است که اجازه دهید احساسات‌تان کنترل شما را به دست بگیرند؟ چرا یا چرا نه؟
• چگونه این فیلم نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر را به تصویر می‌کشد؟ آیا آنها را جذاب و فریبنده نشان می‌دهد؟ آیا پیامدهایی هم دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم "شعله‌ور" یک فیلم دلهره‌آور علمی-تخیلی بدون الهام از کتابی با همین نام نوشته استفن کینگ در سال ۱۹۸۰ است (که قبلاً در سال ۱۹۸۴ به فیلم تبدیل شده بود). این فیلم داستان دختر جوانی را روایت می‌کند (با بازی رایان کیرا آرمسترانگ) که دارای قدرت پیروکینسیس، یعنی توانایی ایجاد آتش با قدرت ذهن است. در فیلم شخصیت‌هایی کشته می‌شوند و صحنه‌هایی از تیراندازی، پاشیدن خون، سوختن و سوزاندن شخصیت‌ها، پوست‌های سوخته، کودکان در معرض خطر، سوزاندن و کشتن گربه، چشم‌های بیرون آورده‌شده، خونریزی از چشم‌ها، مبارزه، ضرب و شتم، قلدری و موارد دیگر به تصویر کشیده می‌شود. الفاظ و کلمات تند و تیز نیز در فیلم استفاده شده است که شامل چندین بار استفاده از کلمات "لعنت" و "کثافت" و همچنین عبارات توهین‌آمیزی مانند "بازنده"، "عجیب‌وغریب" و "دیوانه" می‌شود. یکی از شخصیت‌های فرعی فیلم بیش از حد نوشیدن می‌کند و مست می‌شود، در مورد ترک سیگار صحبت می‌شود و همچنین مصرف داروهای آزمایشی در یک آزمایش بالینی نیز ذکر می‌شود. زک افرون نیز در این فیلم ایفای نقش می‌کند.

این اقتباس ارزان‌قیمت از رمان استفن کینگ در سال 1980 کاملا بی‌روح و بدون الهام است و فقط به صورت مکانیکی پیش می‌رود، بدون اینکه هیجان یا ترسی ایجاد کند و کاملا بی‌معنا به نظر می‌رسد. از عنوان افتتاحیه تیک‌دار "ویدیوی در حال تجزیه" تا جلوه‌های خونی دیجیتالی مات و مبهم، همه چیز درباره فایراستارتر به شدت آشنا است. فیلم اصلی در سال 1984 (با بازی درو بریمور و جرج سی اسکات) دقیقا به عنوان نقطه عطفی در اقتباس‌های کینگ به یاد نمی‌آید و باید آماده بازتفسیر می‌بود. و کارگردان کیت توماس، که فیلم ترسناک و پرتنش او ویگیل به لطف توسعه قوی شخصیت و روایت عجیب و غریب مورد تحسین قرار گرفت، انتخاب مناسبی برای این کار بود. اما مشخص نیست چه چیزی اشتباه پیش رفت.احتمالاً در این فیلم، بسیاری از گوشه‌های داستان حذف شده‌اند. تلاش‌ها برای پردازش شخصیت‌ها تنها به‌عنوان توضیحات بی‌مهری نمایان می‌شوند (فیلمنامه توسط اسکات تیمز نوشته شده که فیلم هالووین کیلز او نیز همین مشکل را دارد) و فیلمبرداری دست‌وپاگیر گویی برای پنهان کردن جلوه‌های ویژه متوسط طراحی شده است. از نقاط قوت فیلم می‌توان به موسیقی جذاب آن اشاره کرد که توسط جان کارپنتر، پسرش کودی کارپنتر و همکارش دنیل آ. دیویس ساخته شده است (حتی اگر موسیقی به‌سادگی و بدون ظرافت خاصی روی صحنه‌ها قرار داده شده باشد). همچنین، زک افرون که بسیاری از اجراهای قبلی او را می‌توان به‌لطافت «خالی» توصیف کرد، بالاخره یادگرفته که چطور در نقش خود قرار بگیرد و به نظر می‌رسد واقعاً با دیگران تعامل دارد. اما به‌جز این دو مورد، فیلم «دختر آتش‌افروز» بیش‌ازحد خیس و نمناک است و هیچ جرقه‌ای ایجاد نمی‌کند.