سرآشپز فلین

فلین مک گری، سرآشپز جوان و مستعدی است که سخت کار می‌کند و در دنیای آشپزی آینده‌ای درخشان دارد. او حتی به سن قانونی رانندگی نرسیده است. در حالی که بیشتر نوجوانان بازی‌های ویدیویی انجام می‌دهند و با والدین خود بر سر تکالیف مدرسه بحث می‌کنند، فلین با اشتیاق فراوان در حال ترکیب طعم‌ها و مزه‌های مختلف است. در دوران مدرسه، او اتاق نشیمن مادرش، مگ، را به یک کلوپ شام با مشتریان پردرآمد تبدیل کرد و در رستوران‌های ستاره‌دار میشلن کارآموزی کرد. آیا این استعداد جوان و شیفتهٔ غذا، سرآشپز سوپراستار بعدی خواهد بود؟ یا قبل از اینکه بتواند با یک لیوان شامپاین قانونی، یکی از موفقیت‌هایش را جشن بگیرد، از بین خواهد رفت؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد افرادی که مستند فلین به آن‌ها اختصاص دارد، صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید سازندگان فیلم فلین را به عنوان یک موضوع جذاب برای مستند انتخاب کردند؟ آیا بینندگان باید از او حمایت کنند؟ چطور می‌توان فهمید؟
• آیا هر جوانی می‌تواند از مسیری که فلین ترسیم کرده است، پیروی کند؟ چه چیزی در شرایط او منحصر به فرد است که به او برتری می‌دهد؟ ارتباطات و مزایای او تا چه حد در موفقیتش نقش دارند؟
• فلیین و مادرش چگونه استقامت و پشتکار را نشان می‌دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم مستند فلاین درباره فلاین مک گری، آشپز جوان جاه طلبی است که تلاش‌های زیادی می‌کند تا یک سرآشپز حرفه‌ای شود. در بیشتر قسمت‌های فیلم، محتوای نامناسبی وجود ندارد: هیچ صحنه‌ای از رابطه جنسی، خشونت، مواد مخدر یا نوشیدن الکل وجود ندارد (در یک صحنه، فلاین نوجوان حتی برای موفقیتش با سیب‌های گازدار غیر الکلی به جای شامپاین، به سلامتی می‌نوشد). فلاین و مادرش در لحظات سخت، چند بار فحش می‌دهند و او به مادرش می‌گوید، نصفش شوخی، که ساکت باشد و اینکه خیلی خجالت‌آور است. او هنوز هم الگوی خوبی برای جوانان است و نشان می‌دهد که چگونه سخت‌کوشی، پشتکار و انضباط می‌تواند رویاها را به واقعیت تبدیل کند. اما والدین ممکن است بخواهند به نقش امتیاز، پول و ارتباطات در موفقیت فلاین اشاره کنند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این مستند صمیمی، تصویری از این موضوع را به نمایش می‌گذارد که استعداد تا چه حد می‌تواند فردی را به موفقیت برساند، به شرطی که با تعهد و حمایت همراه باشد. این مستند به نوعی ادای احترامی به والدین سخت‌کوش است. فلیین به وضوح استعداد، اشتیاق و انرژی و تمرکزی دارد که یک آماتور را از یک حرفه‌ای متمایز می‌کند، اما واضح است که او در زمینه والدین نیز بسیار خوش‌شانس بوده است. مادرش هم مایل و هم (از نظر مالی) قادر است تا اتاق خواب او را به یک آشپزخانه حرفه‌ای تبدیل کند، او را در خانه آموزش دهد تا بتواند به طور کامل بر روی غذا و طعم‌ها تمرکز کند، و او را با افرادی آشنا کند که برای نیویورکر پروفایل می‌نویسند. اما فیلم مستند فلیین سرآشپز از پرداختن به مزایای فراوان فلیین که به او ورود به دنیای آشپزی را داده است، اجتناب می‌کند و در عوض بر پرورش منحصر به فرد و دستاوردهای قابل توجه او تمرکز می‌کند.و بدون شک، آنها قابل توجه هستند. وقتی فلین به سختی به سن کافی برای دیدن بالای پیشخوان رسیده بود، در حال کارآموزی در یک رستوران شیک در شهر نیویورک بود و شام چند مرحله‌ای را در اتاق نشیمن مادرش در لس آنجلس آماده می‌کرد. تصاویر زیبا و هنری از بشقاب‌های ساده و زنده‌ای که فلین در این شام‌ها سرو می‌کند، از بهترین لحظات فیلم هستند -- تماشاگران ممکن است بخواهند با یک میان‌وعده تماشا کنند یا منوی غذای بیرون‌بر در دست داشته باشند. قطعا هیجان‌انگیز است که شاهد رشد اعتماد به نفس این جوان و حرکت او به سمت رویایش باشیم -- اما شرم‌آور است که فیلم فقط به تماشای پیشرفت او بسنده می‌کند، به جای اینکه نتیجه‌گیری‌های بزرگ‌تری در مورد قدرت، امتیاز، یا هزینه‌ای که یک رویای سختگیرانه می‌تواند بر زندگی داشته باشد، ارائه دهد.