فولکلور: جلسات استودیویی لانگ پاند

تیلور سوئیفت و دو همکار موزیسین او در آلبوم اخیرش در یک استودیو در شمال ایالت نیویورک ملاقات می‌کنند تا برای اولین بار آلبومشان را در FOLKLORE: THE LONG POND STUDIO SESSIONS اجرا کنند. این سه نفر – سوئیفت، جک آنتونوف و آرون دسنر – در دوران قرنطینه کووید-۱۹ به صورت جداگانه در خانه‌هایشان کار کرده بودند تا آلبوم غافلگیرکننده‌ای را که در ژوئیه ۲۰۲۰ منتشر شد، ضبط کنند. حالا آن‌ها دور هم جمع می‌شوند و در مورد روند و معنا و مفهوم پشت هر قطعه از آلبوم صحبت می‌کنند و هر آهنگ را برای اولین بار با هم می‌نوازند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد آنچه تیلور سوئیفت در مستند Folklore: The Long Pond Studio Sessions در مورد خودش و روند هنری‌اش فاش می‌کند، صحبت کنند.
• کدام یک از آهنگ‌های آلبوم را بیشتر پسندیدید و چرا؟ چه چیزی در مورد آهنگ‌های آلبوم یاد گرفتید؟
• این مستند چگونه از مستندهای دیگر در مورد تیلور سوئیفت یا دیگر هنرمندان متفاوت است؟

والدین باید بدانند که فولکلور: جلسات استودیوی لانگ پاند فیلمی است که به طور کامل حول محور تیلور سوئیفت و دو موسیقی‌دان دیگر ساخته شده است که در مورد موسیقی آلبوم جدیدشان بحث می‌کنند و آن را اجرا می‌کنند. در این فیلم از برخی کلمات نامناسب (از جمله کلمات sh-t، sh-tty، damn، hell و bitch) استفاده شده است و در اشعار آن به نوشیدن الکل، اعتیاد، روابط و اشاره‌هایی به صمیمیت جنسی اشاره شده است. در غیر این صورت، موضوعات این مستند حول معانی اشعار برای هر یک از موسیقی‌دان‌های درگیر در آن می‌چرخد. آنها در مورد مبارزه با اضطراب، تردید به خود، افسردگی، شهرت، روابط و بار سنگین قرنطینه کووید-19 صحبت می‌کنند که باعث شد آنها آلبوم را به صورت جداگانه ضبط کنند، اما همچنین الهام‌بخش موسیقی بود. سوئیفت و همراهانش در حالی که دور آتش نشسته‌اند، شراب و آبجو می‌نوشند. در پایان، می‌شنویم که سوئیفت پیشنهاد می‌کند با ویسکی جشن بگیرند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

فولکلور: جلسات استودیو لانگ پاند برای طرفداران تیلور سوئیفت در سراسر جهان جذاب خواهد بود، اما نگاهی منحصر به فرد به روند هنری پشت یک آلبوم است. شنیدن سرآغاز و معنای آهنگ‌هایی با متن‌های رمزآلود یا برعکس، ظاهراً کلیشه‌ای، جالب است. همچنین کمی بیشتر در مورد هنرمند یاد می‌گیریم. سوئیفت این آلبوم را اولین آلبومی می‌داند که کاملاً خودزندگی‌نامه‌ای نیست، هرچند متن‌های الهام‌گرفته از زندگی شخصی در آن زیاد است. تماشای سوپراستار در حال خواندن در یک استودیو انفرادی با همراهی گیتار و/یا پیانو، استعداد صوتی او را به نمایش می‌گذارد.هر آهنگ مورد بحث قرار می‌گیرد و سپس اجرا می‌شود -- هیچ صحنه‌ی اشتباهی در اینجا نشان داده نمی‌شود. ما هیچ تکنسین یا اپراتور دوربینی نمی‌بینیم؛ فیلم با محدود شدن به سه نفر، گفتگوهایشان و موسیقی در چنین فضایی منزوی، صمیمی‌تر می‌شود. دو موزیسین در حال صحبت با خواننده -- دسنر و آنتونوف -- در اینجا بیشتر به عنوان تخته‌های صوتی برای سوئیفت حضور دارند. هیچ شکی نیست که کدام یک از این گروه سلبریتی است، اما کل فضا راحت است. به نظر می‌رسد که از خودشان لذت می‌برند؛ آلبوم برای همه‌ی آن‌ها در سالی دشوار، احساس پاک‌کننده‌ای دارد. بینندگان نیز می‌توانند از حال و هوای ریلکس لذت ببرند.