سرعنکبوت

جف (مایلز تلر) زندانی در یک مرکز لوکس به نام اسپایدرهد است. در ازای اتاق‌های راحت، آزادی برای گشت و گذار در ساختمان و غذاهای لوکس، زندانیان موافقت می‌کنند در آزمایش‌های دارویی شرکت کنند. این آزمایش‌ها تحت نظارت دانشمند استیو (کریس همسورث) و دستیار وفادارش، مارک (مارک پاگویو) انجام می‌شود و شامل کنترل احساسات و رفتار افراد می‌شود. این مواد می‌توانند باعث شوند افراد احساس خشونت یا عشق کنند یا حتی دنیا را به شیوه‌های جدیدی ببینند. جف و زندانی هم‌سلولی و مورد علاقه‌اش لیزی (جورنی اسمالت) شروع به پرسش از خود در مورد مشارکت داوطلبانه‌شان در آزمایش‌ها می‌کنند و در عین حال روش‌ها و انگیزه‌های استیو را نیز زیر سؤال می‌برند و در نهایت پایه‌های کل پروژه را بر هم می‌زنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایلی که زندانیان در اسپایدرهد به طور مداوم با آزمایش‌های دارویی موافقت می‌کنند، صحبت کنند، حتی اگر بدانند که این آزمایش‌ها رفتارشان را تغییر می‌دهد و می‌تواند منجر به احساسات خشونت‌آمیز یا شرم شود. به نظر شما چه چیزی باعث این تصمیم‌گیری آنها می‌شود؟
• درباره خشونت فیلم صحبت کنیم. چه حسی به شما داد؟ هیجان‌انگیز بود؟ شوک‌آور؟ فیلم چه چیزی را نشان داد یا نشان نداد تا این اثر را ایجاد کند؟ چرا این موضوع مهم است؟
• به چه چیزی اشاره دارد؟
• چگونه حال و هوای موسیقی این فیلم را توصیف می‌کنید؟ آیا با فضای فیلم و موضوع آن تضاد دارد؟
• اهداف استیو از مرکز آزمایشی او چیست؟ آیا از نظر شما این اهداف، اقدامات او را توجیه می‌کند؟

والدین باید بدانند که اسپایدرهد یک درام علمی-تخیلی بالغ است که بر اساس داستان کوتاه پادآرمان‌شهری از جورج ساندرز ساخته شده است. دانشمندی مجموعه‌ای از داروها را بر روی زندانیان آزمایش می‌کند و حالات و رفتارهای آن‌ها را کنترل می‌کند (به نظر می‌رسد خود دانشمند هم به یکی از داروها وابسته است). گاهی اوقات این مواد منجر به اعمال جنسی می‌شوند و گاهی به خشونت، از جمله دو تلاش برای خودکشی که در فیلم نشان داده می‌شود (یکی از آن‌ها به مرگ خونی منجر می‌شود). خشونت‌های دیگر شامل مشت‌زنی و چاقوکشی، بحث در مورد قتل، تصادف مرگبار اتومبیل و سقوط هواپیما است. زبان فیلم شامل کلمات فحش، کلمات زشت، لعن و نفرین، و نام‌های حیوانات است. این داستان سوالات جالبی در مورد رفتار انسان مطرح می‌کند، زیرا هم آدم‌های خوب که کار بدی انجام داده‌اند و اکنون با شرمندگی و پشیمانی دست و پنجه نرم می‌کنند و هم آدم‌های بدی که دیگران را فریب می‌دهند و تحت پوشش نیت‌های خوب به دیگران آسیب می‌رسانند را نشان می‌دهد. بازیگران اصلی فیلم مایلز تلر و کریس همسورث هستند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

مفهوم این فیلم که از داستان کوتاهی الهام گرفته است، در نهایت برای یک فیلم کامل، نازک به نظر می‌رسد، اما همچنان تا حد زیادی به لطف بازی‌های جذاب همسورث و تلر، کار می‌کند. این دو به طور متقاعدکننده طیف وسیعی از احساسات را به نمایش می‌گذارند که هم توسط داروهای قدرتمند و هم شرایط شدید ایجاد شده است. اسپایدرهد در نهایت داستانی درباره رفتار انسان است: اینکه انسان‌ها تا چه حد توانایی دارند، چه چیزی الهام‌بخش اعمال خوب و بد است، چگونه هر کدام از ما با اعمال خود کنار می‌آییم، و سوال قدیمی درباره اینکه آیا جهان می‌تواند جای بهتری باشد اگر بتوانیم اعمال دیگران را کنترل کنیم.البته یک فیلم نمی‌تواند به‌طور کامل به سؤالاتی از این دست پاسخ دهد، اما می‌تواند به‌شکلی جالب توجه آن‌ها را مطرح کند. درحالی‌که انگیزه‌های استیو به نظر می‌رسد به مسائل رها شدن در کودکی برمی‌گردد، پرسش زندانیان از اینکه چرا آن‌ها به انجام آزمایش بر روی خودشان رضایت می‌دهند، موضوعات زیادی را برای فکر کردن باز می‌کند. متأسفانه، این موضوع تا حد زیادی کاوش نشده باقی می‌ماند و فیلم به‌شکلی ناگهانی به پایان می‌رسد. فضای آزمایشگاهی در یک ساختمان عظیم بتنی در تضاد با موسیقی‌های گرم و شاد دهه‌های ۷۰ و ۸۰ و منظره‌های گاه‌وبیگاه از چشم‌اندازهای زیبا قرار می‌گیرد. این سردرگمی لحنی، در کنار بازی کریس همسورث در نقش یک فروشنده‌ی چرب‌زبان و شرور، می‌تواند بینندگان را آشفته کند (احتمالاً هم قرار است همین کار را بکند). یا ممکن است آن‌ها را بی‌تفاوت بگذارد، جایی درست در میانه‌ی نوسانات داستانی.