کریسمس سفید

در این موزیکال تعطیلات سال 1954، آهنگ "کریسمس سفید" اثر اروینگ برلین و موسیقی‌های دیگر از کاتالوگ برلین به نمایش گذاشته می‌شود. این موزیکال بر روی باب (بینگ کرازبی) و فیل (دنی کی) تمرکز دارد، دو مرد خواننده و رقاص که در حین خدمت در ارتش در اروپا با هم ملاقات می‌کنند و اکنون به عنوان والاس و دیویس، تولید و اجرای نمایش‌های برادوی را بر عهده دارند. وقتی این زوج با خواهران هاینس (ورا-الن و رزمری کلونی) ملاقات می‌کنند، دو هنرمند بلوند که از صاحبخانه خود فرار کرده‌اند. فیل و باب به دخترها کمک می‌کنند تا فرار کنند، و سپس خانم‌ها همراه آقایان به قرار بعدی خود در یک مهمانسرای دورافتاده و در تنگناهای مالی در ورمانت می‌روند. به طور شگفت‌انگیزی، این مهمانسرا متعلق به سرگرد قدیمی ارتش آن‌ها، واورلی (دین جاگر) است. باب و فیل تصمیم می‌گیرند به فرمانده سابق خود کمک کنند و یک نمایش کامل در سطح برادوی را در این مکان اجرا می‌کنند تا مشتریان را جذب کنند و در حین آن، یک دورهمی سورپرایز برای کل بخش رزمی خود ترتیب می‌دهند. پنهان کردن این موضوع از واورلی به طور تصادفی یکی از خواهران هاینس را متقاعد می‌کند که این کار خیرخواهانه فقط یک حقه تبلیغاتی بی‌رحمانه است که توسط والاس و دیویس طراحی شده است، اما در نهایت همه چیز به خوبی و خوشی به پایان می‌رسد و با اجرای مجدد "کریسمس سفید" همراه است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه روایت داستان و ارتباط آن با نسل جنگ جهانی دوم، و همچنین احترام عمیق به همرزمان و فرماندهان در میدان نبرد، حتی در زندگی غیرنظامی، صحبت کنند. این میراث شاید در اینجا کمی بیش از حد مثبت به تصویر کشیده شده باشد، اما همچنان بازتاب دهنده طرز فکر آمریکا در گذشته است، جایی که تقریباً کل کشور در تلاش‌های جنگی متحد بود.
• سندرم مشابهی از وفاداری و اعتقاد بی‌چون‌وچرای به فرمانده کل قوا، ایالات متحده را به جنگ‌های بحث‌برانگیزی در ویتنام و جاهای دیگر کشاند. آیا موافقید؟
• خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد دلایلی که این فیلم را به یک اثر کلاسیک تبدیل کرده است، صحبت کنند. آیا فقط حضور بینگ کرازبی و یک موسیقی جذاب تعطیلات است، یا دلایل بیشتری وجود دارد؟

والدین باید بدانند که یک قطعه موسیقی به‌طور نوستالژیک درباره نمایش‌های سیاه‌بازی می‌خواند. اما بینندگان هیچ آرایش صورت سیاه یا تصاویر نژادپرستانه آشکاری نمی‌بینند؛ فقط شوخی‌های کلامی است و کودکانی که از تاریخ آن بی‌اطلاع هستند، متوجه کلیشه‌های تحقیرآمیز سیاه‌پوستان که منجر به این نمایش‌ها شد، نخواهند شد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اجرای پایانی شامل گروه کُر کودکان است که به‌طور قابل توجهی در این سرگرمی نسبتاً خشک و قدیمی‌تر غایب بوده‌اند (هرچند که کِی با شور و شوقی کودکانه و بی‌پایان ظاهر می‌شود). حتی با وجود آهنگ‌های برلین و رقص کِی، تیم پارامونت، تحت هدایت کارگردان گفتارمحور مایکل کورتیز (کارگردان کازابلانکا)، نمی‌تواند با موزیکال‌های دوران طلایی هالیوود مانند «آواز در باران» که ریتم تند و پای‌کوبی‌های سریع دارند، رقابت کند. سرگرم‌کننده‌ترین بخش اینجا جایی است که کِی از رقص مدرن مینیمالیستی و «کُرئوگرافی» آن تمسخر می‌کند (او حتی به این کلمه نیز می‌خندد)، و مانند بیشتر بخش‌های دیگر فیلم کریسمس سفید، به‌سادگی مانند یک نمایش عکاسی شده است.