امیلیا پرز

در امیلیا پرز، ریتا مورو کاسترو (زویی سالدانا) یک وکیل با استعداد اما دست‌کم‌گرفته‌شده در مکزیکو سیتی است. روزی مردی به او نزدیک می‌شود تا پروژه‌ای را برای او به ازای مبلغ هنگفتی پول انجام دهد. معلوم می‌شود آن مرد مانیتاس دل مونته (کارلا سوفیا گاسکون)، یک قاچاقچی مواد مخدر خشن و معروف است. ریتا تصمیم می‌گیرد شغل را بپذیرد، که مستلزم تحقیق و پیدا کردن مکانی برای مانیتاس است تا تحت عمل‌های جراحی تغییر جنسیت قرار گیرد. چهار سال بعد، ریتا دوباره مانیتاس را به عنوان یک زن، حالا امیلیا پرز (همچنین گاسکون)، در یک شام در لندن ملاقات می‌کند، و امیلیا او را متقاعد می‌کند تا بیوه مانیتاس، جسی (سلنا گومز)، و فرزندانشان را به مکزیک بازگرداند. در آنجا، امیلیا وانمود می‌کند که دختر عموی مانیتاس است. سپس ریتا را متقاعد می‌کند تا در مکزیک بماند و به او در راه‌اندازی یک سازمان غیرانتفاعی کمک کند که به خانواده‌ها در یافتن عزیزان کشته‌شده یا ناپدیدشده‌شان اختصاص دارد. اما جسی بی‌قرار است و ریتا می‌داند که نمی‌تواند برای همیشه از امیلیا محافظت کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ژانر فیلم Emilia Pérez صحبت کنند. چرا؟ آیا این فیلم شبیه فیلم‌های دیگری است که دیده‌اید؟ کدام فیلم‌ها و به چه صورت؟
• چگونه فیلم تلاش می‌کند تا احساس همدردی را برای شخصیت امیلیا برانگیزد، علی‌رغم اعمال وحشتناک گذشته مانیتاس؟ آیا این تلاش موفق بود؟
• کدام قطعه موسیقی برای شما به یادماندنی‌تر است؟ چرا؟
• نظر شما در مورد رفتار ریتا، امیلیا و جسی چیست؟ آیا هر کدام از آنها کاملاً شخصیت‌های «خوب» یا «بد» هستند؟ بحث کنید.
• این فیلم چه دیدگاهی در مورد جامعه مکزیکی ارائه می‌دهد؟ برای کسب اطلاعات بیشتر به کجا می‌توان مراجعه کرد؟

والدین باید بدانند که فیلم امیلیا پرز، یک درام موزیکال مکزیکی اقتباس شده از رمانی به قلم نویسنده فرانسوی، بوریس رازون، حاوی خشونت و زبان نامناسب قابل توجهی است و همچنین به بحث در مورد دیسفوریا جنسیتی و جراحی‌های تغییر جنسیت می‌پردازد. تصاویری از اجساد خونین قربانیان خشونت به نمایش گذاشته می‌شود، و همچنین صحنه‌هایی از نبش قبرهای دسته‌جمعی. مردم در مورد اعمال خشونت‌بار وحشتناک جمعی و فردی صحبت می‌کنند، مرتکب آن می‌شوند یا قربانی آن می‌شوند، از جمله خشونت خانگی، قتل، تجاوز، مثله کردن (از جمله قطع سه انگشت)، کتک کاری، تیراندازی، تصادف و انفجار خودرو. در فیلم به ناپدید شدن حدود ۱۰۰۰۰۰ نفر در مکزیک اشاره می‌شود که احتمالاً قربانیان خشونت مرتبط با قاچاق مواد مخدر بوده‌اند. یکی از شخصیت‌ها مرگ خود را وانمود می‌کند و به همسر و فرزندانش اجازه می‌دهد برای او عزاداری کنند، اما بعداً بازمی‌گردد تا با جسم جدیدش زندگی آنها را کنترل کند. یکی از شخصیت‌های اصلی، رئیس یک کارتل مواد مخدر است که در درون خود می‌دانست در جسم اشتباهی به دنیا آمده است، و تصمیم به تغییر جنسیت می‌گیرد (نقش او را یک بازیگر ترنس از اسپانیا بازی می‌کند). دو شخصیت اصلی دیگر توسط بازیگر سیاه‌پوست زویی سالدانا، با اصالت دومینیکنی و پورتوریکویی، و سلنا گومز، بازیگر لاتین تبار با اصالت مکزیکی، ایفا می‌شوند. بزرگسالان در فیلم نوشیدنی‌های الکلی مانند آبجو، شراب، مشروبات الکلی و کوکتل می‌نوشند. زنی می‌گوید فقط با فکر کردن به مردی، درد می‌گیرد. زیرنویس انگلیسی فیلم شامل کلمات نامناسبی مانند لعنتی، آشغال، لعنتی، جهنم، بی‌عرضه، احمق، و فاحشه و موارد دیگر است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم با روایت گیرا و غیرمنتظره، خشونت و ملایمت را در یک حماسهٔ موزیکال دو ساعته ادغام می‌کند که غیرممکن است از آن چشم‌پوشی کرد. امیلیا پرز فساد و خشونت مرتبط با مواد مخدر در مکزیک را به‌طور کامل در یک بستهٔ منحصر به فرد بررسی می‌کند. تصاویر خشن به بالادهای ملایم و لالایی‌ها راه می‌دهند. گورستان‌های جمعی مکزیک که ده‌ها هزار شهروند در آن کشته یا ناپدید شده‌اند، با داستان ظریف دیسفوریای جنسیتی و دگرگونی امیلیا (گاسکون، شگفت‌انگیز در نقش‌های دوگانه به عنوان مانیتاس خطرناک و امیلیا دوست‌داشتنی) در تضاد است. این که فیلمی می‌تواند در بینندگانش همدردی با یک مافیای خشن را برانگیزد، گواه قدرت متقاعدکنندهٔ آن است، قصدی که در صحنه‌های پایانی با مجسمه‌ای شبیه به یک قدیس تأکید می‌شود.در حالی که گومز ممکن است بهترین اجراها را در موسیقی ارائه دهد، اما قلب این فیلم متعلق به سالدانا است، که در نقش ریتای مصمم، در کنار امیلیا، از گروگان به دوست تبدیل می‌شود. آواز خواندن سالدانا فراموش‌شدنی است، اما توانایی او در انتقال احساسات پیچیده با یک نگاه و حرکات رقص او فراموش‌نشدنی است. بسیاری از صحنه‌های فیلم شامل رقص‌های چشم‌نواز و موسیقی‌های گیرا هستند، با اشعاری که گاهی اوقات زمزمه می‌شوند یا بیان می‌گردند. این ملودرام، اولین تجربهٔ کارگردان فرانسوی، اودیارد، در زبان اسپانیایی است و می‌تواند یادآور آثار پدرو آلمودوار، کارگردان اسپانیایی، باشد.