تصاویر فیلم
پیشنهادهای مشابه
نمایش همهنقد و بررسی
معتبر: این تحلیلها بهترین و دقیقترین نتایج رو دارن! ما دادههای کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلمها بهمون داده.
خشونت: خیلی زیاد
ترس: خیلی زیاد
ناهنجاری اجتماعی: خیلی زیاد
الگوی مثبت: کم
پیام مثبت: کم
خلاصه فیلم
ویرایشدر فیلم "با من حرف بزن"، میا (با بازی سوفی وایلد) سعی دارد با مرگ نابهنگام مادرش کنار بیاید. او زمانی آرامش پیدا میکند که - همراه با بهترین دوستش، جید (با بازی الکساندرا جنسن) که کمی اکراه دارد، و برادر کوچکتر جید، رایلی (با بازی جو برد) - یک بازی تاریک و آزاردهنده را امتحان میکند که در جامعه محلی آنها در حال گسترش است. این بازی ساده است: دست یک جسد قدیمی را لمس کنید و کلمات "با من حرف بزن" را بگویید، که باعث احضار ارواح میشود. اگرچه این هیجان اعتیادآور یک قاعده مهم دارد، و آن این است که دست را برای مدت طولانی نگه ندارید.
درباره این موارد گفتگو کنید
- خانوادهها میتوانند در مورد خشونت در فیلم «با من صحبت کن» صحبت کنند. آیا صحنههای خشونتآمیز به روایت داستان به شیوهای مؤثر کمک کرد؟ آیا شوکهکننده یا هیجانانگیز بود؟ چرا؟ آیا مواجهه با رسانههای خشونتآمیز کودکان را نسبت به خشونت بیتفاوت میکند؟
- چه چیزی در فیلم ترسناک بود؟ آیا شما را به یاد فیلم دیگری انداخت؟ چه چیزی باعث جذابیت فیلمهای ترسناک میشود؟
- آیا صحنههای تسخیر شدن توسط ارواح را میتوان به مصرف مواد مخدر تشبیه کرد؟ چه خطراتی ممکن است در کمین سوء مصرف مواد مخدر باشد؟ آیا تا به حال تحت فشار دوستانتان قرار گرفتهاید که کاری را انجام دهید که تمایلی به انجام آن نداشتید؟ چگونه میتوان بهترین راه مقابله با این فشار را پیدا کرد؟
- لطفا در مورد استفاده از الفاظ رکیک در فیلم صحبت کنید. این نوع زبان چه تاثیری بر فیلم داشت؟ آیا انتظار میرود در فیلمی مثل این از این نوع زبان استفاده شود؟
آنچه والدین باید بدانند
ویرایشوالدین باید بدانند که "با من صحبت کن" یک فیلم ترسناک استرالیایی وحشتناک و بهیادماندنی با تصاویری آزاردهنده است که مدتها پس از پایان فیلم، در ذهن بیننده باقی میماند. لحظات ترسناک فیلم نتیجه بازی گروهی از جوانان است که تحت رهبری میا (با بازی سوفی وایلد) هستند که تلاش میکند با خودکشی مادرش کنار بیاید. آنها در حین بازی تسخیر میشوند و صحنههای خشونتباری را رقم میزنند، از جمله زمانی که شخصیتی تلاش میکند چشمهای خود را بیرون بکشد و دیگری صورتش را میشکافد. این فیلم همچنین حاوی الفاظ رکیک است، از جمله استفادههای مکرر از کلمه "فحش" و یک بار استفاده از کلمه "واژن". شخصیتها (برخی زیر سن قانونی) سیگار میکشند، الکل مصرف میکنند و به کشیدن گل اشاره میکنند. بازی که منجر به تسخیر روح میشود، میتواند به استفاده از مواد مخدر تشبیه شود، هم از نظر نحوه استفاده و اعتیادآور بودن آن و هم از نظر فشاری که شخصیتهای جوان به یکدیگر وارد میکنند تا آن را امتحان کنند. این فیلم دارای بازیگران متنوعی است، از جمله یک بازیگر زن سیاهپوست جوان، یک بازیگر غیردوتایی و تراجنسیتی و یک بازیگر دیگر با تبار ساموآیی.
این فیلم چه نکات مثبتی دارد
این فیلم که به کارگردانی برادران دنی و مایکل فیلیپو ساخته شده است، یکی از خلاقانهترین و بهسادگی درخشانترین فیلمهای ترسناک در چند سال اخیر است. این فیلم در چارچوب آشنای ژانر ترسناک باقی میماند، اما با این وجود، چیزی متفاوت از هر آنچه قبلا دیدهاید، ارائه میکند. مانند همه فیلمهای ترسناک عالی، این فیلم نیز دارای عنصر فراطبیعی برجستهای است که میتواند در دنیای واقعی به چیز دیگری تعبیر شود. در این مورد، این فیلم شبیه به فیلم ترسناک استرالیایی دیگر، «بابادوک» است که در آن موضوع اندوه و افسردگی به تصویر کشیده شده است—جالب اینجاست که هر دو برادر فیلیپو در آن فیلم نیز همکاری داشتهاند. این داستان بهویژه برای جوانان، احساس تمثیلی از سوء مصرف مواد مخدر را القا میکند. اگرچه این فیلم بسیار فراتر از قلمروی واقعیت است، اما با شخصیتهای باورپذیر با روابط و تعاملات قابلباور و همچنین بازیهای درخشان، بیننده را به دنیای خود جذب میکند. اما جایی که این فیلم واقعاً اثری ماندگار بر جای میگذارد، در توانایی آن برای ایجاد احساس ناراحتی است. برخی از صحنهها آنقدر دشوار هستند که واقعاً—به کلیشهترین شکل ممکن—پشت انگشتانتان را خواهید دید. این فیلم در برخی لحظات خشن است، اما در عین حال درخشان است.
دیدگاههای کاربران
دیدگاهی ثبت نشده است.