خوراک دل‌پیچه

در FLUX GOURMET، یک گروه صوتی اقامت در یک موسسه هنری آشپزی و خوراکی را دریافت می‌کنند. "دوسیه‌نگار" موسسه، استونز (ماریس پاپادیمیتریو)، در حالی که سعی می‌کند درد شدید دستگاه گوارش خود را نادیده بگیرد، قدرت‌نمایی‌های گروه و رقابت‌های صنعتی آن‌ها را ثبت می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد «ارزش شوک» صحبت کنند. چرا رفتارهای تحریک‌آمیز اغلب توجه دیگران را جلب می‌کند؟ چه شخصیت‌هایی را می‌شناسید که از رفتارهای تحریک‌آمیز برای موفقیت خود استفاده می‌کنند؟
• هدف فیلمساز از ساخت این فیلم چه بوده است؟ آیا به نظر شما موفق بوده است؟
• این فیلم به نظرتان برای چه مخاطبانی ساخته شده است؟ چطور به این نتیجه رسیدید؟
• گروه صوتی یک واقعیت است؛ فیلمساز عضو گروه موسیقی سونیک کترینگ بود که تجربه‌های شنیداری را از صداهای غذا خلق می‌کرد. هنر را چه چیزی تعریف می‌کند؟ همانطور که در فیلم اشاره شد، چه چیزی چیزی را از نظر هنری قابل قبول می‌کند؟

والدین باید بدانند که فلاکس گورمت یک درام کمدی سوررئال و عمدی است که توسط پیتر استریکلند، کارگردان مستقل، ساخته شده است. این فیلم یک فیلم ترسناک است که احتمالاً بینندگان را وحشت‌زده خواهد کرد. استریکلند در اینجا هم به طنزپردازی و هم به خلق هنر شوک‌آور می‌پردازد و مشکلات گوارشی را به صورت شهوانی به تصویر می‌کشد، از جمله خوردن مدفوع و اعضای بدن (اگرچه بعداً پیشنهاد می‌شود که واقعاً این‌طور نبوده است). تصاویر جنسی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که بینندگان را به پرسش از اخلاق خود وادار می‌کنند. صحنه‌ها شامل زنی برهنه است که در چیزی که به نظر خون می‌آید، در حال دست و پا زدن است، مراسم گروهی جنسی به عنوان نشان قدردانی، شخصیت‌هایی که درگیر روابط نامناسب و غیرقانونی هستند یا به آن‌ها اشاره می‌کنند، و حرکات زشت. همچنین در سراسر فیلم سیگار کشیدن و مقداری نوشیدن الکل وجود دارد. ممکن است مخاطبی برای این فیلم وجود داشته باشد، اما نوجوانان نیستند، حتی با حضور بازیگرانی مانند آسا باترفیلد و گوئندولین کریستی از بازی تاج و تخت. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

شوخی هنری شوکه‌کننده‌ای که مضحک اما جدی است، هم سطح بالا و هم سطح پایین، به‌خوبی ساخته شده اما دل‌چرکین‌کننده. پیتر استریکلند با پشتکار، حواس و حساسیت بینندگان را به هم می‌ریزد و با ترکیب انحطاط جنسی و مدفوع، ناراحتی ایجاد می‌کند. مثل یک فیلم وارونه از وس اندرسون، شخصیت‌ها و صحنه‌های فیلم به‌خوبی ساخته شده‌اند اما به نظر می‌رسد از دوره‌های زمانی مختلف انتخاب شده‌اند و تضاد زیبایی‌شناختی ایجاد می‌کنند. ناگزیر، همه شخصیت‌ها با هم برخورد شخصیتی دارند. این فیلم به ترس و هرج‌ومرج می‌انجامد، نه به معنای هیولا یا قاتل زنجیره‌ای، بلکه به معنای تصاویر، ایده‌ها و روابط آزاردهنده‌ای که در ذهن ما می‌سوزاند.نمونه‌ای از این موضوع: در حالی که استونز به‌آرامی وقایع حضور این گروه صوتی در مؤسسه را ثبت می‌کند، با نیاز شدید به باد شکم دست‌وپنجه نرم می‌کند. این خود یک تراژدی است: او در یک اتاق کوچک با سه نفر دیگر گیر افتاده است و سرویس بهداشتی درست در کنار اتاق خواب مشترک قرار دارد. در حالی که بینندگان از شنیدن صدای باد شکم استونز در امان می‌مانند، اما در سفر او همراهش می‌شوند، سفری که در آن سعی می‌کند دلایل پزشکی ناراحتی روده‌اش را کشف کند. استریکلند بینندگان را به چالش می‌کشد و از آن‌ها می‌پرسد که چرا ناراحتی دستگاه گوارش موضوعی تابو است. ال دی ال (فاطمه محمد)، هنرمند جسور، ناراحتی گوارشی استونز را دارای ارزش هنری می‌داند و به‌شکلی ناخوشایند آن را در آثارش به‌کار می‌گیرد. در اوایل فیلم، لامینا پروپریا (آریان لابد)، هم‌گروهی او، از یک شام ناراحت‌کننده بلند می‌شود و می‌گوید «دیگه نمی‌تونم تحمل کنم.» این جمله را می‌توان به‌عنوان هشدار استریکلند در نظر گرفت: این کاوش آشپزی هم غیرقابل خوردن است و هم فراموش‌نشدنی. به‌عبارت دیگر، فلاکس گورمت را در دسته‌بندی «چیزهایی که نمی‌توانید نادیده بگیرید» قرار دهید.