در پی پایانم

زنی جوان (جسی باکلی) به همراه دوست پسرش، جیک (جسی پلمونز)، برای دیدن والدینش به مزرعه‌شان می‌رود. او در مورد منطق این سفر تردید دارد، در حالی که در حال فکر کردن به پایان دادن به رابطه‌شان است، و این دو به نظر جور هم نمی‌آیند. در یک رانندگی برفی خارج از شهر، آن‌ها برای پیدا کردن موضوعاتی برای صحبت کردن به طور طبیعی، تلاش می‌کنند، و ما شروع به درک این موضوع می‌کنیم که چیزی درست نیست. جزئیات زندگی خودش شروع به محو شدن می‌کند، و مزرعه، که در زمان گیر کرده به نظر می‌رسد، به نگرانی او اضافه می‌کند. والدین جیک شروع به پیر شدن و سپس جوان‌تر شدن در مقابل چشمانش می‌کنند. او در نهایت جیک را متقاعد می‌کند که در یک طوفان برفی، آنجا را ترک کند، اما اصلا مشخص نیست که او به شهر بازگردد یا به زندگی‌ای که تا به حال داشته.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اتفاقی که برای زن جوان در فیلم «من به پایان دادن فکر می‌کنم» می‌افتد صحبت کنند. فیلم تفسیرهای مختلفی را به بیننده واگذار می‌کند، پس برداشت شما از اتفاقی که افتاد و معنای آن چیست؟
• چه نویسندگان، فیلم‌ها و آثار دیگری که در این فیلم به آن‌ها اشاره شده بود را شناختید؟
• شخصیت می‌گوید انسان‌ها تنها موجوداتی هستند که از مرگ خود آگاهند و نمی‌توانند در زمان حال زندگی کنند، بنابراین «امید» را اختراع کردند. نظر شما در مورد این دیدگاه چیست؟

والدین باید بدانند که فیلم «من به پایان فکر می‌کنم» به‌طور عمدی گیج‌کننده است. مخاطبان جوان ممکن است توجه نکنند، متوجه نشوند یا علاقه‌ای به دنبال کردن سکانس‌های طولانی گفتگو نداشته باشند که در آن‌ها از فیلم‌ها، کتاب‌ها، اشعار و آهنگ‌های کلاسیک نام برده و درباره‌شان بحث می‌شود. به نظر می‌رسد فیلم با ایده‌ی جابجایی در زمان و فقدان «واقعیت عینی» بازی می‌کند، زیرا هیچ‌یک از شخصیت‌ها آن‌طور که به نظر می‌رسند نیستند و حتی جزئیات زندگی زن جوانی که از طریق مونولوگ درونی داستان را روایت می‌کند در طول داستان تغییر می‌کند. فیلم با استفاده از فضاسازی، به‌طور عمدی فضایی ناآرام ایجاد می‌کند: اتومبیلی شلوغ در جاده‌ای برفی، خانه‌ای روستایی که انگار در زمان گیر کرده، و دبیرستانی متروک. با وجود عدم خشونت فیزیکی، تقریباً در تمام دو ساعت فیلم حس می‌کنید که اتفاق وحشتناکی در شرف وقوع است. بزرگسالان در فیلم شراب می‌نوشند، سیگار می‌کشند و درباره‌ی داروهای خواب‌آور صحبت می‌کنند. زن از رابطه‌ی جنسی صحبت می‌کند و پدر مرد می‌گوید تخت دو نفره برای «رابطه‌ی جنسی» نیست. الفاظ دیگری که در فیلم به کار می‌رود شامل «s--t»، «bulls--t»، «a--hole»، «crap/crappy»، «t-t»، «god»، «Jesus»، «hell»، «sissies» است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این فیلم بسیار پیچیده است و مطمئنا طرفداران خود را خواهد داشت، اما ممکن است برای دیگران بیش از حد گفتاری، عجیب و گیج کننده به نظر برسد. طرح پیچیده و ارجاعات فرهنگی متعدد و سرنخ های داخلی ممکن است برخی از بینندگان را هیجان زده کند و آنها را به جستجوی معانی در فضای مجازی بکشاند، اما نیاز به صبر و توجه دارد. نویسنده و کارگردان چارلی کافمن ظاهرا سرنخ هایی در مورد معنای فیلم می اندازد بدون اینکه واقعا چیزی را توضیح دهد. هیچ واقعیت عینی وجود ندارد. فکر می کنم این همان چیزی است که یک نویسنده امیدوار است وقتی چیزی می نویسد ... جهانی بودن در جزئیات. تماشای فیلم های زیاد یک بیماری اجتماعی است. همه چیز برنامه ریزی شده است ... اما فکر نشده است.من در فکر پایان دادن به چیزها هستم که به انحنا زمان، ستایش جوانی و زیبایی، ارتباط شعر در زندگی ما، خوانش فمینیستی فیلم‌ها و آهنگ‌های کلاسیک، قرار گذاشتن و روابط، صحیح سیاسی بودن، و اگر باور کنید، موضوعات بیشتر می‌اندیشد. همچنین، ممکن است جهنم را به عنوان دبیرستان، یا شاید تماشای یک موزیکال دبیرستانی پیشنهاد کند. با وجود همه این‌ها، حس می‌کنید که فیلم بیشتر درباره حال و هوایی (یک ناراحتی مبهم، که بصورت ماهرانه بصری نیز به تصویر کشیده شده) است تا یک پیام واضح. بازیگران اصلی با استعداد، جسی باکلی و جسی پلمونس، نقش‌هایشان را جدی می‌گیرند و شما را درگیر می‌کنند، که با توجه به وجود سکانس‌های ۲۰ دقیقه‌ای از صحبت کردن آن‌ها در ماشین، خوش شانس هستید. تونی کولت و دیوید تیولیس به عنوان والدین عجیب و غریب، عالی هستند. با این حال، ممکن است آرزو کنید که کافمن چیزها را زودتر به پایان می‌رساند -- یعنی، این فیلم دو ساعته -- کمی زودتر.