همه چیز درباره استیو

مری هورویتز (ساندرا بولاک) ویراستار جدول کلمات متقاطع در یک روزنامه کوچک ساکرامنتو است. او موقتاً با والدینش (هوارد هسمن و بث گرانت) زندگی می‌کند و با اصرار آن‌ها قبول می‌کند با استیو (برادلی کوپر)، فیلمبردار یک شبکه خبری کابلی، قرار ملاقات کوری بگذارد. مری بلافاصله متوجه می‌شود استیو یک مرد ایده‌آل است و با اشتیاق به او ابراز علاقه می‌کند، اما زیاد حرف زدن او باعث می‌شود استیو از او دلزده شود. بعد از اینکه مری شغلش را به خاطر ساختن جدول کلمات متقاطع هفتگی در مورد عشقه جدیدش از دست می‌دهد، تصمیم می‌گیرد او را تعقیب کند در حالی که استیو در حال پیگیری اخبار با گزارشگر پرمدعای تلویزیونی هارتمون (توماس هیدن چرچ) است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد روابط وسواسی صحبت کنند. آیا مری یک مزاحم است؟ آیا فکر می‌کنید که فیلم در آن موقعیت طنز پیدا کردن درست است؟ عواقب آن در زندگی واقعی چه خواهد بود؟
• اگر جنسیت شخصیت‌های اصلی فیلم عوض می‌شد، فیلم چگونه تغییر می‌کرد؟ آیا همچنان خنده‌دار بود یا اگر یک مرد تعقیب می‌کرد، ترسناک به نظر می‌رسید؟
• آیا این فیلم پیام منفی به دختران جوان درسخوان می‌دهد، یا پیام مثبت دارد؟

والدین باید بدانند که این کمدی غیرمعمول شامل محتوای جنسی (سندرا بولاک تا سوتین خود را درمی‌آورد و بردلی کوپر در صحنه‌ی عاشقانه‌ی فیلم بدون پیراهن است) و همچنین ارجاعات طنزآمیز اما مداوم به رابطه‌ی جنسی، قرار ملاقات، و شیفتگی‌های یک‌طرفه و وسواسی (یعنی تعقیب و مراقبت) است. زبان فیلم شامل استفاده‌ی مکرر از کلماتی مانند «shit» و «asshole» است و صحنه‌ای کوتاه از نوشیدن آبجو توسط بزرگسالان در حین غذا وجود دارد. اندکی خطر خفیف در فیلم وجود دارد، زمانی که شخصیت‌ها در موقعیت‌های بالقوه خطرناک گیر می‌افتند، و همچنین چند افتادن کارتونی. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

بدون انکار استعداد کمدی قابل توجه بولاک و کوپر (برای اثبات، کمدی های بهتر آنها را ببینید مثل پیشنهاد ازدواج و خماری)، این فیلم نه خنده دار است و نه رمانتیک. به جای اینکه مثل بسیاری از شخصیت های مرد در کمدی های رمانتیک بامزه به نظر برسد، مری فقط عقب مانده و ناامید به نظر می رسد. باور کردن اینکه یک دانشنامه متحرک که اینقدر کلمات را دوست دارد سطحی باشد، غیرواقعی است. یک کشمکش بی معنی در عقب ماشین یک رمانتیک نمی سازد.بولاک، حتی در فیلم‌های ضعیف‌ترش هم جذاب است، اما نمی‌تواند این آشفتگی تقریباً غیرقابل تماشا را نجات دهد. کوپر بهترین بازیگری‌اش را در نقش یک فرد مضطرب یا دیوانه ارائه می‌دهد، و چرچ با به وجود آوردن چند خنده، یک ستاره اضافی به فیلم می‌دهد. گزارشگر بلندپرواز و مغرور او یک کاریکاتور است، اما یک وقفه خوش‌آمد از فاجعه‌ای است که مری و استیو هستند.