کنت

در ال کونده، آگوستو پینوشه (با بازی خایمه وادل) که در حال پیر شدن است، می‌خواهد بمیرد چون فکر می‌کند مردم او را دزد می‌دانند. مشکل اینجاست که او خون‌آشامی چند صد ساله است که به نظر نمی‌رسد بتواند بمیرد. خانواده‌اش دور او جمع می‌شوند تا قبل از مرگش، ثروت‌های پنهانش را پیدا کنند، اما یک راهبه جوان که برای مدیریت املاکش استخدام شده، نقشه‌های خودش را دارد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت و صحنه‌های دلخراش در فیلم‌های ترسناک صحبت کنند. چرا فکر می‌کنید ال کوندِم بر نمایش چنین تصاویری تأکید داشت که به نظر غریب، خشن و دلخراش می‌رسید؟
• آیا صحنه‌های خشن و خونین فیلم، آن را لذت‌بخش‌تر یا کمتر لذت‌بخش می‌کرد؟ بدون این خشونت‌ها، فیلم چه حال و هوایی می‌داشت؟
• به نظر شما فیلمساز می‌خواهد تماشاگران در حین تماشای این فیلم به چه چیزی فکر کنند؟ آیا فکر می‌کنید موفق بوده است؟
• آیا از اقدامات کارمن ناامید شدید؟ آیا منطقی بودند؟ چرا بله یا خیر؟
• آیا پایان‌بندی را رضایت‌بخش یافتید؟ چرا، یا چرا خیر؟

والدین باید بدانند که ال کونده فیلمی ترسناک و طنزآمیز شیلیایی است که دیکتاتور شیلی، آگوستو پینوشه را به عنوان یک خون‌آشام چند صد ساله تصور می‌کند که بارها مرگ خود را جعل می‌کند تا زندگی‌های جدیدی از ترس و وحشت را آغاز کند. این فیلم که به صورت سیاه و سفید فیلمبرداری شده، حاوی صحنه‌های خشونت‌آمیز، خونریزی، جزئیات جراحت، قتل و تصاویر زننده است. در فیلم، آدم‌ها به قتل می‌رسند، بریده می‌شوند، با چاقو مجروح می‌شوند، به سرشان شلیک می‌شود، با نیزه کشته می‌شوند، سرشان بریده می‌شود و قلبشان از سینه بیرون کشیده می‌شود. سر یک اسب نیز با گیوتین قطع می‌شود. سرهای انسان‌ها به نمایش گذاشته می‌شوند، در شیشه‌ها نگهداری می‌شوند و به اطراف پرتاب می‌گردند. خون‌آشام‌ها اغلب قلب انسان‌ها را در مخلوط‌کن می‌ریزند و سپس محتویات آن را می‌نوشند. صحنه‌ای از خشونت جنسی وجود دارد که در آن یک زن توسط یک سرباز مورد تجاوز قرار می‌گیرد. سر یک زن به طور مکرر با یک چکش بزرگ خرد می‌شود و دوربین صحنه را قطع نمی‌کند. آلت تناسلی یک مرد مرده به نمایش گذاشته می‌شود. بزرگسالان سیگار می‌کشند و شراب می‌نوشند. الفاظ زشت و تند شامل استفاده گاه به گاه از کلمات "لعنتی"، "س--ت"، "بی‌شعور"، "فاحشه" و "فاحشه" است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

کارگردان پابلو لارین (جکی، نرودا) کارگردانی فیلم زیبایی را با تصاویری سیاه و سفید بر عهده دارد، با صحنه‌های گوتیک وسیع از شیلی، تصاویر روستایی و خشونت عجیب و غریب. اما در حالی که فیلمبرداری ال کونده مانند خون‌آشامان در شب‌های شیلی با شنل‌هایشان در آسمان پرواز می‌کند، تمرکز فیلم او کمی در میان خشونت گم می‌شود. این طنز ترسناک تلاش می‌کند تا نوعی معنا یا هدفی برای شوخی یک‌نواخت خود پیدا کند، و در نتیجه، این شکست‌ها مانند نیش یک پشه آزاردهنده هستند، نه مانند نیش یک خفاش یا خون‌آشام که کاملاً متقاعدکننده هستند. اگر این استعاره عجیب و غریب قرار است چیزی را نشان دهد، این است که ممکن است به فیلمی اشاره کند که واضح‌تر و متمرکزتر است، فیلمی که بیننده را وادار می‌کند تا تسلیم فانتزی و هیجان نامقدس تاریکی خون‌آشامان شود، نه اینکه از آن آزرده شود. و با این حال، برای برخی از بینندگان، ال کونده، که به معنای «کنت» در انگلیسی است، ممکن است هنوز این نوع جادوگری را حفظ کند، مانند آنچه برای شخصیت کارمن اتفاق می‌افتد، که وظیفه خود را با وظیفه‌شناسی و درستکاری انجام می‌دهد، اما اغلب ظاهراً نسبت به خطرات بزرگ و واقعی مأموریت خود بی‌توجه است.پینوشه هم بی‌خبر است، پیر، خسته و دلزده از زندگی، بی‌تفاوت به دنیا، معصومیت و خانواده‌اش، که مثل کرکس‌ها دورش را گرفته‌اند. و شاید بخشی از شوخی همین باشد، پینوشه به نظر گیج و سردرگم از نگاه دنیا و مدرنیته به خودش می‌رسد. و بنابراین این شوخی اصلی، که پینوشه در واقع یک خون‌آشام جاودانه و دیو واقعی شب بود، به درستی شکل نمی‌گیرد و خیلی زود از بین می‌رود، چون فیلم به سمت فرمول تکراری دعوا و مشاجره‌های خانوادگی (و کلیسایی) و کشمکش بر سر ثروت‌های پنهان می‌رود. فیلم با صحنه‌های فلش‌بک، توضیحات، و بهانه‌هایی برای نمایش خشونت و لحظات طنز سیاه، خیلی زود حس می‌شود که به سمت هیچ هدف مهم، جالب یا متفاوتی حرکت نمی‌کند.