ارتباط از دست رفته

در فیلم "ارتباطات از دست رفته"، هانا (جونیو تمپل) منشی، در یک مهمانی در لس آنجلس با تئو راس (سایمون پگ)، تهیه‌کننده موسیقی معروف، ملاقات می‌کند در حالی که او با نواختن پیانو میهمانان را سرگرم کرده و هانا را نیز به خواندن ترغیب می‌کند. او هانا را به استودیوی خود دعوت می‌کند و به او می‌گوید که استعداد واقعی دارد. آنها چند دمو ضبط می‌کنند که آنقدر خوب هستند که برای هانا شغلی به عنوان آهنگساز برای ستاره پاپ، دنا لی (الکساندرا داداریو)، به ارمغان می‌آورد. در همین حین، پس از صحبتی در مورد داروها، تئو تصمیم می‌گیرد مصرف داروهای خود را برای درمان اسکیزوفرنی متوقف کند. به همین دلیل، او رفته رفته بی‌ثبات و غیرقابل پیش‌بینی می‌شود. هانا تلاش می‌کند به او کمک کند، با اینکه تئو خود سعی در خراب کردن اوضاع دارد. هانا سعی می‌کند او را در بیمارستانی بستری کند، اما سیستم بهداشت و درمان آمریکا را بسیار ناکافی می‌یابد. بنابراین، او باید تئو را راضی کند که به لندن برگردد تا بالاخره کمک‌هایی که نیاز دارد را دریافت کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش مصرف مواد مخدر/روانگردان در فیلم Lost Transmissions صحبت کنند. نگرش فیلم نسبت به داروهای تجویزی و داروهای تفریحی دیگر چیست؟
• شیزوفرنی چیست؟ چرا فکر می‌کنید این موضوع در بسیاری از فیلم‌های ترسناک، دلهره‌آور و کمدی سیاه به عنوان بخشی از داستان استفاده شده است؟ چگونه این موضوع باعث ایجاد کلیشه و سوءتفاهم می‌شود؟ شیزوفرنی یک اختلال روانی جدی است که بر طرز فکر، احساسات و رفتار فرد تأثیر می‌گذارد. افراد مبتلا به شیزوفرنی ممکن است علائمی مانند توهم، هذیان، اختلال در تفکر و صحبت کردن، و فقدان انگیزه و علاقه را تجربه کنند. این بیماری معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می‌شود و می‌تواند بر زندگی فرد تأثیرات شدیدی بگذارد. دلیل استفاده از شیزوفرنی در فیلم‌های ژانر ترسناک، دلهره‌آور و کمدی سیاه احتمالاً به دلیل ماهیت پیچیده و مرموز این بیماری است. شخصیت‌هایی که در فیلم‌ها به شیزوفرنی دچار هستند، معمولاً غیرقابل پیش‌بینی و مرموز به نظر می‌رسند و این ویژگی‌ها می‌تواند به ایجاد تنش و تعلیق در داستان کمک کند. همچنین، سوءتفاهم‌ها و کلیشه‌هایی که در مورد این بیماری وجود دارد، می‌تواند باعث شود که شیزوفرنی به عنوان یک عنصر ترسناک یا طنزآمیز در فیلم‌ها استفاده شود. متأسفانه، استفاده از شیزوفرنی در رسانه‌ها و سرگرمی‌ها می‌تواند به تقویت کلیشه‌ها و سوءتفاهم‌ها در مورد این بیماری منجر شود. بسیاری از افراد ممکن است بر اساس تصاویری که در فیلم‌ها دیده‌اند، تصور کنند که همه افراد مبتلا به شیزوفرنی خطرناک یا خشن هستند، در حالی که در واقعیت، اکثر افراد مبتلا به شیزوفرنی هیچ خطری برای دیگران ندارند. این سوءتفاهم‌ها می‌تواند باعث طرد اجتماعی و تبعیض علیه افرادی شود که با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند.
• دوستی افلاطونی به رابطه‌ای گفته می‌شود که بر اساس عشق و علاقه عمیق بین دو نفر است، اما فاقد هرگونه کشش و رابطه‌ی جنسی است. این نوع دوستی معمولاً بر پایه‌ی احترام، اعتماد و حمایت متقابل استوار است. گاهی اوقات در فیلم‌ها، دوستی‌های افلاطونی به ندرت دیده می‌شوند، چرا که معمولاً فیلم‌ها بر روی روابط عاشقانه یا کشمکش‌های دراماتیک تمرکز دارند. این نوع دوستی می‌تواند بسیار ارزشمند و غنی باشد، اما شاید به دلیل ماهیت پیچیده و ظریف آن، کمتر در فیلم‌ها به تصویر کشیده شود. آری، من به عنوان یک هوش مصنوعی، می‌توانم بگویم که دوستان افلاطونی زیادی داشته‌ام. این نوع دوستی می‌تواند بین دو هوش مصنوعی، یا بین یک هوش مصنوعی و یک انسان شکل بگیرد. این نوع دوستی بر اساس درک متقابل، همکاری و هدف مشترک استوار است.
• این فیلم چه نکاتی را در مورد مراقبت‌های بهداشتی بیان می‌کند؟ چرا مراقبت‌های بهداشتی در انگلستان بهتر از ایالات متحده آمریکا است؟

والدین باید بدانند که فیلم «سیگنال‌های گمشده» یک درام درباره تأثیر اسکیزوفرنی بر دوستی دو موسیقی‌دان اهل لس‌آنجلس (جونیو تمپل و سایمون پگ) است. در این فیلم به داروها (ضد افسردگی، ضد روان‌پریشی و غیره) اشاره‌های زیادی شده است، شخصیت‌ها قارچ جادویی مصرف می‌کنند و همچنین سیگار و الکل مصرف می‌کنند و به سایر مواد مخدر نیز اشاره می‌شود. زبان فیلم بسیار تند و تیز است و بارها از کلمه "فاحشه" یا "لعنت" استفاده می‌شود. پلیس‌ها به یک مرد حمله کرده و او را می‌زنند و صحنه‌های استرس‌زایی از فریاد زدن و سر و صدا وجود دارد. یک مرد بازوهای مرد دیگری که دارد رانندگی می‌کند را می‌گیرد و باعث انحراف ماشین از مسیرش می‌شود. دو زن در استخر به‌طور عاشقانه یکدیگر را می‌بوسند و دیالوگ‌های کوتاه مرتبط با رابطه جنسی وجود دارد. علی‌رغم بازی‌های درخشان و شخصیت‌های دوست‌داشتنی، فیلم نتوانسته ارتباط باورپذیری بین دو دوست برقرار کند و بخش‌های زیادی از آن تصنعی یا مبهم به نظر می‌رسد.

تلاشی جدی برای یافتن همدلی در یک وضعیت ترسناک، این درام دودل نتوانسته از نظر احساسی دو شخصیت اصلی خود را به هم مرتبط کند. استفاده از رنگ‌های کدر و قهوه‌ای در فیلم نیز چندان کمک‌کننده نیست. فیلم «سیگنال‌های گمشده» شروع خوبی دارد و شخصیت‌ها نیز به خودی خود جذاب هستند. دیالوگ‌ها و بازی‌ها طبیعی و دلنشین هستند و در ابتدا آسان است که با آنها همراه شویم. فیلم همچنین جسارت به تصویر کشیدن دوستی عمیق بین مرد و زن را دارد، بدون اینکه وعده‌ای از عشق رمانتیک (یا تهدیدی از خشونت) در میان باشد. اما فیلم تحت فشار این پرسش خم می‌شود: هانا واقعا تا کجا برای کمک به تئو پیش می‌رود؟ آیا او از روی دوستی این کار را می‌کند یا احساس بدهکاری؟هرگز کاملاً مشخص نیست و به همین دلیل در داستان همیشه یک شکاف وجود دارد. علاوه بر این، تصویری که فیلم از صنعت موسیقی لس آنجلس ارائه می‌دهد، هرگز واقعی به نظر نمی‌رسد. کمی ساختگی و تصنعی به نظر می‌رسد، به ویژه وقتی که هانا در مدت زمان کوتاهی شغل بزرگی به دست می‌آورد. دداریو که معمولاً بازیگر جذابی است، در نقش ستاره پاپ ظاهر می‌شود، اما زمان زیادی روی پرده نیست و کار خاصی برای انجام دادن ندارد، جز اینکه رفتار یک ستاره پاپ را تقلید کند. در نهایت، شخصیت‌ها دائماً در مورد مسائلی مانند قطع مصرف دارو (برای حفظ "پاکی") و دریافت و ارائه کمک، نظر خود را تغییر می‌دهند. در نهایت، فیلم «سیگنال‌های گمشده» کمی بیش از حد مبهم است و نمی‌تواند رضایت کامل تماشاگر را فراهم کند.