فارغ‌التحصیل

رایدن مالبی (با بازی الکسیس بلدل) همیشه برنامه‌هایی برای زندگی داشته است: درس خواندن، رفتن به کالج مناسب، دریافت بورسیه، فارغ‌التحصیلی با افتخار و پیدا کردن شغل عالی در بزرگترین انتشارات لس آنجلس. اما رویاهای او در برابر واقعیت رنگ می‌بازند، که بسیار کمتر جذاب و رؤیایی از آن چیزی است که فکر می‌کرده. آن شغل ایده‌آل پس از فارغ‌التحصیلی؟ به شخص دیگری داده شد (از همه مردم، "دوست-دشمن" او). آن آپارتمان در نزدیکی دفتر کار پر زرق و برق؟ نه، چون او هنوز بیکار است. بنابراین، او به خانه و خانه پدری‌اش در دره می‌رود، جایی که مادربزرگ در حال مرگ (اما همچنان سرزنده) او (کارول برنت) هرج و مرج به پا می‌کند، همانطور که بقیه خانواده عجیب و غریب او نیز همین کار را می‌کنند. رایدن شروع به از دست دادن ایمان خود به رویاهایش می‌کند، اما آدام (زک گیلفورد)، دوست دوران کودکی‌اش، همیشه از او حمایت می‌کند. اما آیا ممکن است آن همسایه جذاب (رودریگو سانتورو) آدام را برای همیشه از او دور کند؟

• درباره پیام نهایی فیلم، آیا برای رایدن شغلش مهم‌تر است یا "مردی که دوستش دارد"؟ آیا فکر می‌کنید انتخاب‌های او باورپذیر و قابل‌لمس هستند؟
• آیا انتظارات رایدن درباره زندگی پس از فارغ‌التحصیلی واقع‌بینانه است؟ اگر انتظاراتش را مدیریت می‌کرد، آیا دچار شوک کمتری می‌شد؟
• چرا فارغ‌التحصیلان کالج بیشتری بعد از تحصیل با خانواده‌هایشان زندگی می‌کنند؟ آیا با واقعیت‌های مالی امروز، زندگی مستقل سخت‌تر شده است؟ آیا خانواده رایدن برای او کمک یا مشکلی ایجاد می‌کنند؟

والدین باید بدانند که این کمدی سبک‌دل با بازی الکسیس بلدل، از نظر محتوا ملایم‌تر از سایر فیلم‌های رده‌بندی سنی PG-13 است. انتظار می‌رود که برخی الفاظ رکیک (از جمله چند "s--t" و یک "f--k") و نوشیدن الکل در جمع، عشق‌بازی، و بحث در مورد بیماری‌های مقاربتی وجود داشته باشد. اما در کل، این فیلم شیرین و هرچند کلیشه‌ای است. داستان تلاش می‌کند تا برخی موضوعات "جدی" مانند هویت و گذار از دانشگاه به "زندگی واقعی" را مطرح کند، اما خیلی عمیق به آنها نمی‌پردازد. پیام فیلم مثبت و خوشایند است، هرچند کمی گیج‌کننده است: آیا داشتن یک دوست‌پسر ایده‌آل واقعاً از دغدغه‌های واقعی زندگی مثل نگه داشتن شغلی که برای به دست آوردنش سخت تلاش کرده‌اید، مهم‌تر است؟

بلد در تلاش برای رهایی از نقش‌های کلیشه‌ای سابق خود است. او در این فیلم نقش بزرگ‌تر و کمی جذاب‌تر، اگر چه نه لزوماً عاقلانه‌تر را ایفا می‌کند. اما رایدن از همان قماشی است که شخصیت‌های قبلی او از آن ساخته شده بودند. این بدان معنا نیست که عملکرد او (یا فیلم) خوب نیست. درواقع، بلد به عنوان رایدن، همانطور شیرین و جذاب است که همیشه بوده است. فقط خیلی عمیق نیست.این فیلم به لطف بقیه بازیگران از یک کمدی رمانتیک معمولی فراتر می‌رود. به‌طور خاص، برنت به سرعت به ما یادآوری می‌کند که چرا یک نماد است، چرا که دیالوگ‌های خود را به‌طور بی‌نقصی ارائه می‌دهد، و همچنین زوج خنده‌دار مایکل کیتون و جین لینچ در نقش والدین رایدر. بلدل و گیلفورد نیز دارای شیمی ملایم و جذابی هستند، و اگرچه داستان فیلم قابل پیش‌بینی است، اما به‌خوبی روایت می‌شود.