پایین نهم

در فیلم "پایین نهم"، سانی استانو یک بازیکن مستعد بود تا اینکه در سال ۱۹۹۹ به دلیل مرگ تصادفی یک مرد در یک درگیری به زندان افتاد. هجده سال بعد، استانو پشیمان (جو مانگانیلو) به قید ضمانت آزاد می‌شود و به محله سابقش در برانکس برمی‌گردد. او شغلی را که برایش خفت‌بار است، قبول می‌کند و به عنوان کارگر در یک کارگاه بسته‌بندی ماهی مشغول به کار می‌شود. او با دوست‌دختر سابقش، آنجلا (سوفیا ورگارا) مواجه می‌شود، اما همچنان احساس گمگشتگی می‌کند. سپس مربی سابقش، هانیس (مایکل ریسپولی) به سانی پیشنهاد کار می‌دهد تا به عنوان دستیار او، بازیکن جوان و آتشین‌مزاجی به نام مانی (زاویه اسکات ایوانز) را هدایت کند. اما وقتی سانی پا به میدان می‌گذارد تا مهارت‌هایش را به نمایش بگذارد، مشخص می‌شود که او در ۳۸سالگی هنوز هم توانایی‌های لازم را دارد. آیا سانی می‌تواند با خاطرات آزاردهنده گذشته‌اش بجنگد و شانس دوباره‌ای برای موفقیت کسب کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت موجود در فیلم «پایین نهم» صحبت کنند. چه میزان خشونتی نشان داده شد؟ دیدن آن چه حسی در شما ایجاد کرد؟ آیا فکر می‌کنید این خشونت با روند داستان مرتبط بود؟
• این فیلم درباره بخشش چه می‌گوید؟ چه شخصیت‌هایی از بخشیدن سانی خودداری می‌کنند و دلیل آن چیست؟
• در این فیلم چه نمونه‌هایی از قلدری نشان داده شده است؟ با قلدرها چگونه برخورد می‌شود؟
• آیا واقعاً فرصتی برای جبران وجود دارد؟ آیا تا به حال احساس کرده‌اید که فرصت دیگری برای انجام کاری داشته‌اید؟
• چرا بیس‌بال موضوع محبوب فیلم‌هایی است؟ این فیلم را چگونه در مقایسه با سایر فیلم‌هایی که در مورد بیس‌بال دیده‌اید، ارزیابی می‌کنید؟

درباره فیلم "بوتم آف د نینث" یا "پایین نهم": فیلم «پایین نهم» یک درام ورزشی ملایم درباره مردی (جو مانگانیلو) است که از زندان آزاد می‌شود و فرصت دومی برای زندگی به دست می‌آورد. انتظار می‌رود که چند صحنه خشونت‌آمیز، از جمله دعوا، کتک‌کاری و ضرب و شتم وجود داشته باشد. سه شخصیت به یکی دیگر حمله می‌کنند، بطری نوشیدنی را به سر او می‌زنند، و یک شخصیت به‌طور تصادفی در یک دعوا بر اثر اصابت سرش به کف خیابان می‌میرد. صحبت‌هایی درباره قتل، فریاد کشیدن، تهدید و قهر وجود دارد. استفاده از الفاظ رکیک بسیار شدید و مکرر است و کلماتی مانند "f--k"، "s--t"، "a--hole"، "bitch" و غیره شنیده می‌شود. بزرگسالان یکدیگر را می‌بوسند و پس از یک مهمانی، صحنه‌ای از دو زن که در حال خوابیدن روی مبل هستند نشان داده می‌شود. همچنین نوشیدن الکل در برخی صحنه‌ها نشان داده می‌شود، مانند نوشیدن آبجو در یک بار یا بطری‌های خالی روی میز قهوه. این درام ورزشی بدون کلیشه نیست، اما همچنان دوست‌داشتنی و جذاب است.

این درام بی‌پیرایگی و آرام بیسبال مملو از کلیشه‌ها نیست، اما به لطف چند شخصیت آرام و دوست‌داشتنی و علاقه‌ای واقعی به بیسبال، جاذبه‌ای متواضعانه و برنده دارد. مانگانیلو می‌توانست خشن به نظر برسد، اما او موفق می‌شود سطح تاثیرگذاری از درد و عدم اطمینان واقعی را به تصویر بکشد و بسیار همدلانه ظاهر می‌شود. (پیش از این، او برخی از این شیرینی را در سریال خون حقیقی، فیلم‌های ماجیک مایک و تعطیلات بزرگ پی-وی به نمایش گذاشته بود.) علاوه بر این، شیمی او با ورگارا، همسر واقعی‌اش، در صفحه نمایش قدرتمند است و ریسپولی نیز عملکرد حمایتی خوبی ارائه می‌کند.ریمون دفلیتا کارگردان، که در ساخت درام‌های شخصیت‌محور صمیمی در نیویورک تخصص دارد، موضوع بیس‌بال فیلم «پایین نهم» را با احترام و صادقانه به تصویر کشیده است، اگرچه از برخی کلیشه‌های آشنای فیلم‌های بیس‌بال (به‌ویژه در بازی نهایی) استفاده می‌کند. فیلم کمی در بخش‌هایی که از مونتاژهای بامزه استفاده می‌کند، افت می‌کند و به نظر می‌رسد نمی‌داند با شخصیت دختر جوان آنجلا چه کند (او بیش از حد انعطاف‌پذیر است و گویی اراده‌ای ندارد)، اما در مجموع، فیلم به راحتی و لذت‌بخش به خانه می‌رسد.