جیسون بورن

در فیلم «جیسون بورن»، قهرمان فیلم (با بازی مت دیمون) سال‌هاست که از چشم همه پنهان شده و با شرکت در مبارزات زیرزمینی زندگی می‌کند. همکار قدیمی او، نیکي پارسونز (جولیا استایلز)، لیستی از عملیات‌های سیاه سیا را پیدا می‌کند که اطلاعاتی درباره پدر بورن و همچنین جزئیات یک برنامه جدید در آن وجود دارد. بورن شروع به تحقیق می‌کند و توجه سیا را به خود جلب می‌کند. مامور هدر لی (الیشیا ویکاندر) می‌خواهد بورن را پیدا کنند، اما رابرت دیوی، مدیر سیا (تامی لی جونز) که با کمک یک شبکه اجتماعی غول‌پیکر به نام «دپ دریم» طرح شیطانی در سر دارد، می‌خواهد بورن را از سر راه بردارد. در همین حین، یک قاتل که به گذشته بورن ارتباط دارد و فقط به او «دارایی» می‌گویند (ونسان کاسل)، به دنبال اوست. آیا بورن می‌تواند جان سالم به در ببرد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم جیسون بورن صحبت کنند. این خشونت تا چه حد شدید است؟ آیا نشان ندادن خون تاثیری بر تاثیرگذاری آن دارد؟ تاثیر خشونت در رسانه‌ها بر کودکان چیست؟
• این فیلم تعارض میان حریم خصوصی و امنیت را مطرح می‌کند. تا چه حد حاضر هستید از حریم خصوصی خود چشم‌پوشی کنید تا احساس امنیت کنید؟ طرفداران هر یک از این دیدگاه‌ها چه استدلال‌هایی دارند؟
• انگیزه بورن چیست؟ نتیجه نهایی این کار چیست؟ انتقام گرفتن چه دستاوردی دارد؟
• جذابیت بورن چیست؟ آیا بخشی از آن به تنهایی او برمی‌گردد؟ تنهایی چه حسی دارد؟
• این فیلم در مقایسه با فیلم‌های قبلی این مجموعه چگونه است؟ آیا با کتاب‌های آن برابری می‌کند؟

والدین باید بدانند که جیسون بورن پنجمین فیلم از سری فیلم‌های بورن است که با بازی مت دیمون و کارگردانی پل گرینگرس، بازگشت آنها به این مجموعه را نشان می‌دهد (هر دو در فیلم چهارم حضور نداشتند). خشونت اصلی‌ترین مسئله فیلم است و شامل تیراندازی‌های بسیار، مبارزات تن‌به‌تن وحشیانه و موارد دیگر می‌شود. برخی زخم‌ها و جراحات نشان داده می‌شوند اما خون زیادی به تصویر کشیده نمی‌شود. تعقیب و گریزهای ماشین، شورش‌ها، انفجارها، آتش‌سوزی و سقوط از ارتفاعات نیز در فیلم وجود دارند. چند شخصیت نیز کشته می‌شوند. الفاظ تند به‌ندرت استفاده می‌شوند اما کلماتی مانند "س--ت" و "بیچ" شنیده می‌شوند. نوجوانان ممکن است مشتاق تماشای این فیلم اکشن پرسروصدا باشند، اما این فیلم احتمالاً ضعیف‌ترین فیلم مجموعه است، چرا که بیشتر بازیگران آن بی‌روح و بی‌انگیزه به نظر می‌رسند.

پس از بازراه‌اندازی جرمی رنر در فیلم میراث بورن، مت دیمون و پل گرینگرس، کارگردان، برای پنجمین قسمت بازگشته‌اند؛ اما باید پرسید، وقتی همه حوصله‌شان سر رفته، چرا خودشان را به زحمت انداخته‌اند؟ در فیلم‌های قبلی، مت دیمون اجراهای فیزیکی قدرتمندی داشت و از چشم‌ها و بیان خود برای درک محیط اطرافش و محاسبه حرکت بعدی‌اش استفاده می‌کرد. اما در جیسون بورن، هم داستان و هم انگیزه‌های او گیج‌کننده‌تر هستند - آیا او در پی انتقام است، می‌خواهد برنامه‌های غیرقانونی سیا را متوقف کند، یا هر دو؟ - و همراهی با بورن بسیار دشوارتر است.دامون به نظر می‌رسد که فقط از سر وظیفه کارش را انجام می‌دهد، سایر بازیگران نیز به همان اندازه گم‌گشته یا خسته به نظر می‌رسند، و در پس همه این‌ها، گرینگرس یکی از بی‌دقتی‌ترین کارهای خود را ارائه می‌کند. در فیلم عالی "التیماتوم بورن"، گرینگرس در تعیین محیط فیزیکی هر صحنه اکشن دقت زیادی به خرج داده بود. در این فیلم، اکشن عمدتاً از تعقیب و گریزها تشکیل شده است که به سمت قلمرویی ناشناخته پرتاب می‌شوند و دوربین لرزان و متلاطم کارگردان همه چیز را به یک آشفته‌بازار گره‌خورده و نامفهوم تبدیل می‌کند.