اعجوبه

داستان درباره پسربچه‌ای عاشق فضا به نام آگوست پولمن است که به دلیل ابتلا به سندرم تریچر کالینز از بدو تولد چهره‌ای متفاوت دارد. به همین دلیل او دور از اجتماع است و توسط مادرش در خانه آموزش تحصیلی می‌‌بیند. تا ‌اینکه به کلاس پنجم می‌‌‌رسد و حالا باید به مدرسه برود. مواجهه او در مدرسه برای روز‌های نخستین خیلی خوشایند نیست زیرا به‌خاطر چهره‌اش بعضا با تمسخر و نگاه‌های خیره‌ی اطرافیان مواجه می‌‌شود. اما در بین بچه‌ها با پسری به نام جک ویل که روز اول، مدرسه را به او نشان داده‌بود دوست می‌‌شود. همه چیز خوب است تا ‌اینکه در روز ‌هالوین که هرکس لباسی پوشیده و به شکلی دیگر درآمده اتفاقی می‌‌شنود که جک به دوستانش می‌‌گوید که اگر شبیه آگی بود خودش را می‌‌کشت و‌این باعث می‌‌شود که آگی به‌شدت ناامید و ناراحت شود. آگی در خانواده‌ای 4نفره و‌ یک سگ به نام دیزی زندگی می‌‌کند. اسم خواهر آگی اولویا است که او را ویا صدا می‌‌کنند. ویا از زمانی که آگی به دنیا آمده شاید کمتر مورد توجه مادر و پدرش قرار گرفته زیرا که آن‌ها تمام وقتشان را صرف آگی و مشکلاتش می‌‌کردند. این موضوع ویا را آزرده و تنها کرده اما در هر صورت او مانند دوستی صمیمی ‌‌‌با آگی برخورد می‌‌کند و او را بسیار دوست دارد و شرایط را درک می‌‌کند. ویا نیز از جانب دوست صمیمی‌‌‌اش میراندا بی‌محلی می‌‌بیند. ناراحت است و با آگی احساس همدردی می‌‌کند. به تازگی با پسری به نام جاستین در کلاس تئاتر آشنا شده است. پس از روز‌ هالوین آگی با جک ویل قهر می‌‌کند و دختری به نام سامر با او دوست می‌‌شود. تا‌اینکه جک ویل متوجه دلیل قهر او می‌‌شود و از او عذر می‌‌خواهد چرا که او عمیقا دوست داشت با آگی دوست باشد. میراندا هم به دلیل شرایط خانوادگی و اوضاع بد آن از ویا فاصله گرفته است اما دوباره با هم آشتی می‌‌کنند. در نهایت آگی دانش آموز برتر مدرسه می‌‌شود و همه به او افتخار می‌‌کنند.

• تو در مواجهه با شخصی شبیه آگی چه برخوردی می‌‌کردی؟ به‌نظرت چه چیزی در آگی بسیار نمایان است؟ آگااللافبj آگی چطور توانست دوستان زیادی پیدا کند؟ دلیل‌اینکه همه آگی را دوست داشتند چه بود؟ اگر آگی هم‌کلاسی تو بود، با او دوست می‌شدی؟ خلاصه: نکته‌ی مثبت درباره شخصیت اگی چیه؟

فیلم «اعجوبه» فیلمی کاملا خانوادگی است. این فیلم پر از پیام ها و الگوهای مثبت است که چون شخصیت اصلی داستان را هم کودکان ایفای نقش می‌کنند، ایجاد ارتباط و اثرگذاری بیشتری هم دارد. در این فیلم نهاد خانواده، پشتیبانی و امن بودن خانواده به خوبی نمایش داده می‌شود. پدر و مادر علاوه بر نقش والدینی خود مانند دوستی صمیمی برای فرزندانشان محسوب می‌شوند و به همین دلیل مشکلات درون خانه مطرح و حل می‌شود. این فیلم با طرح یک موضوع اجتماعی جدید در این قالب، الگوی خوبی است برای مطرح کردن اینکه به ظاهر افراد نباید توجه کرد و باید به اخلاقیات، توانایی‌ها و باطن افراد برای ایجاد ارتباط دوستی اهمیت داد. ممکن است ظاهر متفاوت آگی با چهره‌ی باقی افراد و دلیل‌ این اتفاق برای فرزندتان سوال شود. خوب است در‌باره تفاوت‌های غیرارادی افراد با یکدیگر و نحوه‌ی مواجهه با‌ این افراد با فرزندتان صحبت کنید. این فیلم مناسب برای دیدن در جمع خانواده است اما در چند صحنه شاهد بوسه ویا و جاستین و مادر پدر آگی هستیم که بهتر است از نسخه پالایش شده استفاده کنید. مادر آگی به دلیل شرایط آگی کمی ‌‌‌نسبت به ویا بی‌توجه است. خوب است که با دیدن شرایط ویا نسبت به‌این موضوع در مواجهه با فرزندان توجه لازم را داشته باشید. خلاصه: فیلمی خانوادگی با پیام‌های مثبت زیاد از جمله توجه به خانواده، اشاره به مسئله عدم ظاهربینی و گفتگو درباره تفاوت های غیر ارادی انسان‌ها.

این درام بر اساس رمان محبوب و برنده جایزه آر. جی. پالاسیو ساخته شده است، و با پیام‌های بزرگی در مورد مهربانی، دوستی و پذیرش برای مخاطبان نوجوان خود، جدی و شیرین است. فرقی نمی‌کند که بچه‌ها کتاب را خوانده باشند یا نه، مطمئناً دیدگاه فیلم Wonder در مورد اینکه چقدر سخت می‌تواند باشد که در جامعه جا بیفتد و احساس خوبی نسبت به خودت داشته باشی، صرف نظر از ظاهرت، را خواهند پسندید. با تقلید ساختار کتاب و دادن نگاه‌های اول شخص به بینندگان از اینکه دنیا چطور از دید شخصیت‌های دیگر به جز آگی به نظر می‌رسد (ویا، میراندا و جک ویل همه لحظات خود را دارند)، کارگردان استیون چبوسکی به ساخت همدلی کمک می‌کند، که مهارتی ارزشمند برای بینندگان در هر سنی است. با این حال، تغییر دیدگاه به اندازه کافی منسجم نیست که به عنوان یک ابزار داستان‌گویی در فیلم کاملاً کار کند؛ جزئیات داستان مطرح می‌شوند و سپس واقعاً به آن‌ها پایان داده نمی‌شود، و انتخاب اینکه چرا برخی از شخصیت‌ها می‌توانند داستان‌های خود را بگویند در حالی که برخی دیگر نمی‌توانند، واقعاً مشخص نیست.اما با وجود فیلمنامه‌ای عاطفی و بازی‌های قدرتمند بازیگران، می‌توان از این ایرادات چشم‌پوشی کرد. رابرتس و ویلسون به‌خوبی نقش والدین آگی و ویا را ایفا می‌کنند، ترمبله حتی با وجود گریم و لوازم سنگین، احساساتش را به‌خوبی بروز می‌دهد، و ویدوویچ به‌خوبی چالش بازی در نقش نوجوانی بداخلاق را بدون آزار دادن مخاطب بر عهده می‌گیرد. در میان بازیگران مکمل، دیوز همیلتون در نقش آقای براون، معلم الهام‌بخش آگی، ماندی پاتینکین در نقش مدیر مدرسه آقای توشمن، و جوپ در نقش جک ویل، دوست آگی، بازی‌های درخشانی را ارائه می‌دهند. صحنه‌ای که او در آن به دعوای راهرو واکنش نشان می‌دهد، نمونه‌ای شگفت‌انگیز از بازیگری کودکانه است. در نهایت، اگرچه پایان فیلم قابل پیش‌بینی است، اما رسیدن به آن سفری ارزشمند است، به‌ویژه برای کودکان.