از سیاه

کورآ (آنا کمپ) در فیلم از سیاه، یک معتاد سابق و مادر داغدار است که از دست دادن پسرش را پنج سال پیش سوگواری می‌کند. او اخیراً از دوست‌پسر معتادش جدا شده، بازسازی خانه خانوادگی را شروع کرده، و به یک گروه حمایتی به رهبری آول (جان آلز) می‌پیوندد. یک روز، آول به خانه جدیدش می‌آید و پیشنهادی ناراحت‌کننده اما وسوسه‌انگیز می‌دهد: فرصتی برای بازگرداندن پسرش. او نمی‌داند که آول می‌خواهد با احضار یک دیو، پسرش را بازگرداند. وقتی همه چیز سر جای خود قرار می‌گیرد، آول شروع به جادو کردن دیو می‌کند، اما طولی نمی‌کشد که کورآ متوجه می‌شود که با تلاش برای احیای مردگان، چیزی فراتر از آنچه انتظار دارد به دست می‌آورد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد فیلم‌های ترسناک مثل «از سیاه» صحبت کنند. این فیلم چگونه شبیه و متفاوت از دیگر فیلم‌های ترسناکی است که دیده‌اید؟
• فیلم چگونه به موضوعاتی مانند فرآیند سوگواری و اعتیاد به مواد مخدر می پردازد؟
• برخی از کلیشه‌های این فیلم چه بودند؟ چگونه کلیشه‌ها کیفیت یک فیلم را پایین می‌آورند؟

از سیاه فیلمی ترسناک محصول ۲۰۲۳ است که در آن مادری داغدار تلاش می‌کند با احضار یک دیو، پسرش را از مردگان بازگرداند. انتظار می‌رود صحنه‌ها و تصاویر خشونت‌آمیز ترسناک، از جمله خون و لکه‌های خون، مردی که استخوان، امعاء و احشاء و خون از دهانش بیرون می‌دهد، جسد یک مرده و صداها و صحنه‌های قربانی کردن بز در اتاق دیگر را ببینید. شخصیت اصلی فیلم همچنین یک معتاد به مواد مخدر است که در حال ترک اعتیاد است و صحنه‌های فلش‌بک وجود دارد که او و دوست‌پسر سابقش را در حال مستی در خانه‌شان نشان می‌دهد. دوست‌پسر سابق او اکنون او را تعقیب می‌کند و او دستور ممنوع‌الخروج بودن برای او گرفته است، اما او باز هم ظاهر می‌شود، خشن می‌شود و از یک مرد می‌پرسد «با او رابطه جنسی داری؟» در سراسر فیلم الفاظ زشت و تند از جمله «لعنتی» به کار رفته است. در فیلم همچنین صحنه‌های نوشیدن الکل، شراب و سیگار کشیدن وجود دارد. تماشای این فیلم ممکن است برای کسانی که اخیرا عزیزی را از دست داده‌اند، دشوار باشد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این یک فیلم ترسناک است که با قول و قرارهایی شروع می‌شود اما به‌تدریج به ادا و اطوار و کلیشه‌ها می‌رسد. فیلم از بلک بدون ترس هم اعتیاد به مواد مخدر و هم سوگواری را به تصویر می‌کشد و اینجا است که فیلم در بهترین حالت خود قرار دارد. بازیگری‌ها محکم و داستان گیراست، اما این جنبه‌ها در میان قربانی کردن بزها، دایره‌های نمکین با هیروگلیف‌ها و جادو گم می‌شوند. موسیقی در نهایت بیش از هر چیز ترسناکی، آزاردهنده و تکراری می‌شود و به‌طور کلی به کارگردانی دست و پا چلفتی اشاره دارد.همچنین جهش‌های ناخوشایندی بین زمان حال، که در آن شخصیت اصلی کورا در زندان است و توسط خواهرش بازجویی می‌شود، و فلش‌بک‌هایی از اتفاقاتی که افتاده وجود دارد. این ساختار واقعاً به داستان کمک نمی‌کند. تلاشی صادقانه برای ارتباط دادن یک داستان ترسناک شیطانی با ترس‌ها و رنج‌های واقعی اعتیاد به مواد مخدر و فرآیند سوگواری وجود دارد، و شاید در دست‌های توانمندتر جواب می‌داد، اما نیمه دوم فیلم با هر صحنه بدتر می‌شود.