مامور انتقال ( ۳ )

فرانک مارتین (جیسون استاتهام) یک "حمل و نقل" حرفه ای است که از کار کناره گیری کرده و در حال لذت بردن از دوران بازنشستگی خود است که ناگهان ماجراجویی به صورت یک ماشین به خانه اش برخورد می کند. این ماشین توسط دوست فرانک رانده می شد که او را برای شغلی که فرانک رد کرده بود، توصیه کرده بود. فرانک به زودی خود را به عنوان راننده جایگزین پیدا می کند که مسافری به نام والنتینا (ناتالیا روداکوا) را در سراسر اروپا جابجا می کند. این کار به درخواست مردان مسلح و جنایتکار است که دستبندهای انفجاری به فرانک و والنتینا زده اند که در صورت دور شدن از ماشین منفجر خواهد شد. او دختر یک وزیر اروپایی است که مانع پهلو گرفتن و تخلیه کشتی هایی پر از زباله های سمی غیرقانونی می شود. آدم ربایی او اهرم فشاری است که جنایتکاران قصد دارند از آن استفاده کنند تا کشتی هایشان تخلیه شود. آیا فرانک می تواند از چنگال آدم بدها فرار کند و در عین حال دختر را نجات دهد؟

• درباره‌ی کدهای اخلاقی فرانک در حرفه‌ای بودن و افتخار ... در حالی که درگیر فعالیت‌های غیرقانونی است، می‌توان صحبت کرد. دقت او چگونه می‌تواند نشان‌دهنده‌ی نسبی شایستگی در مقایسه با شخصیت‌ها/گروه‌های دیگر در فیلم باشد؟ آیا فیلم‌سازان سعی در انتقال پیام‌های واقعی دارند یا هدف فیلم فقط سرگرم کردن با اکشن اغراق‌شده است؟ والدینی که فرزندانشان در حال یادگیری رانندگی هستند، ممکن است همچنین به این نکته اشاره کنند که صحنه‌های اکشن فیلم نباید تقلید شوند.

در این فیلم، همانند قسمت‌های قبلی آن، صحنه‌های زیادی از مبارزات هنرهای رزمی به تصویر کشیده شده است (بی‌توجهی کامل به رانندگی ایمن نیز از دیگر ویژگی‌های این سری فیلم‌هاست). همچنین صحنه‌هایی از تیراندازی، انفجار، قطع عضو و موارد دیگر وجود دارد. استفاده از کلمات رکیک (از جمله "فحش") و صحنه‌هایی از نوشیدن الکل و کشیدن سیگار نیز در فیلم مشاهده می‌شود. یکی از شخصیت‌های اصلی زن در یک صحنه اکستازی همراه با ودکا مصرف می‌کند. اگرچه فیلم ظاهراً پیام حمایت از مقررات زیست‌محیطی را ترویج می‌کند، اما این موضوع بسیار سطحی است و تنها پوششی برای نمایش صحنه‌های خشونت‌آمیز و پرهیجان فیلم است.

فیلم‌های اول و دوم مجموعه ترانسپورتر، سرگرم‌کننده و جذاب بودند، اما قسمت سوم این مجموعه به‌شدت آسیب دیده است. شاید یکی از بدترین بازی‌های بازیگری که تا به حال در سینما دیده‌ایم، در همین فیلم و توسط روداکووا در نقش والنتینا باشد. بازی او به‌شدت خشک و بی‌روح است و دیالوگ‌های بد را با انگلیسی شکسته و پراشکال ارائه می‌کند. حرکات او در طول فیلم، پر از ژست‌های خودنمایی و اخم و تخم است که کمدی غیرعمد ایجاد می‌کند. این فیلم بر پایه‌ای ظاهراً محکم از ستاره فیلم، استاتهام، با نمایش عضلات شکم او، هنرهای رزمی و رانندگی پرهیجان بنا شده است.متاسفانه علی‌رغم اینکه استاتهام همچنان ویژگی‌های یک قهرمان اکشن مانند شجاعت، استقامت و آرامش در شرایط سخت را دارد و شخصیت منفی داستان، آقای جانسون (با بازی رابرت نپر از سریال فرار از زندان) نیز به‌درستی شیطان‌صفت و مخوف به تصویر کشیده شده است، این فیلم احساس یک دنباله‌ی عجولانه و ارزان را القا می‌کند. داستان فیلم هیچ منطقی ندارد، اما این فیلم‌ها همیشه بیشتر بر سرعت و اکشن پرزرق‌وبرق متمرکز بوده‌اند تا طرح داستانی یا منطق. کارگردان، اولیویه مگاتون، همه‌ی قطعات پازل را کنار هم قرار داده است، اما بازی خشک و ضعیف روداکووا در نقش یک دختر بی‌عمق و لوس باعث می‌شود که تماشاگر واقعاً اهمیتی ندهد که آیا او از مهلکه جان سالم به در می‌برد یا نه. فیلم‌های سری ترانسپورتر همیشه لذت‌های گناه‌آلود بوده‌اند، اما قسمت سوم این سری چنان تکراری کسل‌کننده و رقیق‌شده است که احساس گناه بسیار بیشتری نسبت به لذت خواهید داشت.