من مادر هستم

«من مادر هستم» در یک «تأسیسات بازجمعیت» یک روز پس از آنچه «رویداد انقراض» نامیده می‌شود، آغاز می‌شود. عنوان‌ها به ما می‌گویند که در حال حاضر هیچ انسان ساکن در آنجا نیست، اما ۶۳۰۰۰ جنین انسانی در محل وجود دارد. همه چیز تغییر می‌کند وقتی یک ربات یکی از جنین‌ها را در یک محفظه موقت شبیه رحم قرار می‌دهد و روز بعد یک دختر بچه متولد می‌شود. این دختر در یک پناهگاه زیرزمینی مجهز توسط یک ربات که او آن را مادر (با بازی لوک هاوکر و صدای مادرانه رز بیرن) می‌نامد، بزرگ می‌شود، از او مراقبت می‌شود و آموزش می‌بیند. در نوجوانی، دختر (کلارا روگارد) به او گفته می‌شود که او آخرین انسان زنده است و دنیای بیرون می‌تواند برای او سمی باشد. اما زندگی محافظت‌شده‌اش به هم می‌ریزد وقتی یک انسان در تأسیسات ظاهر می‌شود و ادعا می‌کند که توسط یک ربات مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. حضور و داستان زن (هیلاری سوانک) باعث می‌شود دختر در مورد نیت و صداقت مادرش تردید کند. اگر او به زن اعتماد کند، باید آنجا را ترک کند یا مادرش را نابود کند، تنها خانواده‌ای که تا به حال شناخته است. اگر پناهگاه را رها کند، هزاران جنین دیگر را هم رها می‌کند که می‌توانند در بازجمعیت زمین کمک کنند و او آن‌ها را برادر و خواهر خود می‌داند.

• «آیا خانواده‌ها می‌توانند در مورد این صحبت کنند که آیا داستان فیلم "من مادر هستم" واقع‌گرایانه به نظر می‌رسد یا خیر؟ آیا می‌توانید آینده‌ای را تصور کنید که در آن انسان‌ها برای تضمین بقای خود با ربات‌ها مبارزه می‌کنند؟ آیا داستان‌های علمی-تخیلی باید قابل باور باشند تا سرگرم‌کننده باشند؟»
• آیا فکر می‌کنید ربات‌ها می‌توانند در پرورش کودکان بهتر از انسان‌ها عمل کنند؟ چرا یا چرا نه؟
• «آیا زمین سوخته‌ای که در بیرون از مرکز بازجمعیت‌سازی به تصویر کشیده شده، یادآور صحنه‌هایی از فیلم‌های دیگری است که دیده‌اید؟ کدام فیلم‌ها؟»
• «بازیگرانی که نقش مادر و دختر را بازی می‌کنند اهل ایالات متحده نیستند، اما با لهجه آمریکایی صحبت می‌کنند. به نظر شما دلیل این امر چیست؟»

«والدین باید بدانند که اگرچه فیلم «من مادر هستم» پر از خشونت آشکار است، اما ممکن است بیشتر نگران معضل روان‌شناختی آزاردهنده‌ای باشند که شخصیت اصلی نوجوان (کلارا روگارد) با آن مواجه است. تنش فیلم در تماشای تلاش او برای مقابله با آسیب‌های عاطفی بالقوه و واقعی و تهدید خشونت از سوی مادرش، یک ربات که مانند انسان راه می‌رود و صحبت می‌کند، قرار دارد. کودکان ممکن است نمایش یک مادر ربات ظاهراً مهربان اما به‌طور بالقوه قاتل را بسیار ناراحت‌کننده بیابند. زنی با زخمی خونین ناشی از شلیک گلوله به پناهگاه می‌رسد، که به‌طور گرافیکی نشان داده می‌شود. یکی از شخصیت‌ها به سمت مادر شلیک می‌کند و دختر با تبر به مادر تهدید می‌کند. هر دو دختر و زن در معرض خطر روبات‌ها قرار دارند. صحنه جراحی بدون دارو، که به‌طور گرافیکی نشان داده می‌شود، برای افراد حساس مناسب نیست، و یکی از شخصیت‌ها به‌طور متناوب فحش می‌دهد، از جمله "bulls--t" و "f--k." برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

«شاید آینده‌ای پادآرمان‌شهری و ریتم کند فیلم نتواند شما را جذب کند، اما همچنان ممکن است از پارادوکس روان‌شناختی و ظرفیت آن برای نقد اجتماعی در این داستان لذت ببرید. ما نگران این هستیم که ربات‌ها شغل‌های ما را تصاحب کنند، اما آیا این ایده که ربات‌ها نقش‌های خانوادگی ارزشمند ما را بر عهده بگیرند، از جمله نقش مادر، تا چه حد می‌تواند نگران‌کننده باشد؟ فیلم‌نامه "من مادر هستم" که مدت‌ها قبل از تولید و نمایش در جشنواره فیلم ساندنس (جایی که نت‌فلیکس آن را خریداری کرد) مورد توجه قرار گرفت، مهربان‌ترین و قابل اعتمادترین شخصیت در زندگی یک دختر جوان را به یک ربات تبدیل می‌کند. "مادر" با ظاهری شبیه به انسان و صدایی زنانه محبت‌آمیز، برنامه‌ریزی شده است تا حالات احساسی "دختر" را به‌درستی بخواند و به آن پاسخ دهد. اما متأسفانه، ربات نمی‌تواند احساسات انسانی را درک کند و در نهایت برای خدمت به هدفی والاتر از پرورش یک فرد طراحی شده است.»«شیوه‌ای که مادر در پرورش و آموزش دختر برای کسب صلاحیت فنی و پایبندی به اصول اخلاقی به کار گرفته، شاید نگاهی به آنچه به‌عنوان دانش و رفتار انسانی ایده‌آل در نظر گرفته می‌شود، ارائه دهد. او را با زنی عصبانی و تدافعی مقایسه کنید که به‌طور اتفاقی وارد مرکز می‌شود و دنیای محافظت‌شده دختر را به هم می‌ریزد. بینندگان کنجکاو ممکن است پیام‌های گسترده‌تری در داستان بیابند در مورد اینکه یک والد خوب بودن و تربیت فرزند خوب به چه معناست، اهمیت خانواده و تعلق خاطر، و ارزش ذاتی زندگی افراد، یا به دنبال پیامدهای آن در مسائل اجتماعی مانند آموزش در خانه و فریز کردن جنین باشند. در فیلم "من مادر هستم"، انسان‌ها ربات‌هایی را طراحی کردند که اکنون در حال طراحی انسان‌ها هستند، و این پیشنهاد می‌شود که شکست گونه انسان اجتناب‌ناپذیر بود. همه این پیشنهادهای جذاب در فیلمنامه با طراحی صحنه آینده‌نگرانه اما کلاستروفوبیک فیلم، تمرکز کارگردان بر بیان و واکنش‌های شخصیت‌ها، و بازی‌های متقاعدکننده بازیگران ارائه می‌شود.»