عسل پسر

در فیلم پسر عسل، در حالی که در یک مرکز بازپروری اجباری از طرف دادگاه بسر می‌برد، بازیگری مشهور به نام اتیس (لوکاس هجز) به رابطه دشوار خود با پدرش می‌اندیشد. او درمی‌یابد که تلاش‌هایش برای جلب عشق و توجه پدرش جیمز (شیای لابوف) او را به سمت آسیب‌های دوران کودکی سوق داده است، که در نهایت منجر به وابستگی به الکل و مواد مخدر شده است. این داستان بر اساس زندگی واقعی لابوف ساخته شده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد موضوعات فیلم هانی بوی صحبت کنند. به نظر شما فیلم‌سازان امیدوارند تماشاگران چه چیزی را از تماشای فیلم درک کنند؟ آیا یک فیلم خوب باید حتماً آسان و/یا سرگرم‌کننده باشد؟ از قدم گذاشتن خارج از منطقه راحتی خودمان چه چیزی یاد می‌گیریم؟
• درباره بخش درمانی این فیلم برای نویسنده و ستاره لابوف صحبت کنید. آیا فکر می‌کنید به اشتراک گذاشتن درد در چنین فروم باز و عمومی مفید است؟ به نظر شما لابوف با به تصویر کشیدن پدرش در فیلم چه چیزی به دست آورد؟ به نظر شما بینندگان با تماشای فیلم چه چیزی به دست می‌آورند؟
• اوتیس معتقد است درد عاطفی که در رابطه با پدرش تجربه کرده، او را به یک بازیگر خوب تبدیل کرده است، بنابراین به نظر می‌رسد که تمایلی به رها کردن آن ندارد، اگرچه این موضوع منجر به رفتارهای مخرب او شده است. نظر شما در مورد این دیدگاه چیست؟
• فیلم مصرف الکل، سیگار کشیدن و مواد مخدر را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا این موارد را جذاب و دلپذیر نشان می‌دهد؟ آیا پیامدهای واقع‌گرایانه‌ای در این مورد وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• فیلم چگونه اهمیت و قدرت شفقت را نشان می‌دهد؟

والدین باید بدانند که هانی بوی خاطرات دردناک کودکی است که توسط شیا لبوف در دوران ترک اعتیاد به مواد مخدر نوشته شده است. او در این کتاب نسخه‌ای از پدرش را به تصویر می‌کشد. این کتاب نگاهی بالغانه اما همدلانه به مشکلات واقعی بازیگر در زندگی واقعی با مواد مخدر دارد که از ۱۲ سالگی آغاز شد، زمانی که پدرش - یک مجرم جنسی محکوم و معتاد بهبودیافته - سرپرست او در محل فیلمبرداری مجموعه تلویزیونی بود که باعث شهرت او شد. انتظار می‌رود در این کتاب مقدار زیادی سیگار کشیدن و فحاشی وجود داشته باشد، با استفاده تقریباً مداوم از کلمات فحش. شخصیت لبوف، جیمز، مستعد خشم و پرخاشگری است و هم از نظر عاطفی و هم جسمی آزاردهنده است، به فرزند، دوستان و غریبه‌ها فریاد می‌زند یا به آنها حمله می‌کند. رابطه‌ای صمیمی بین اتیس ۱۲ ساله (نوآ جوپ) و یک زن جوان شکل می‌گیرد (آنها یکدیگر را می‌بوسند و در آغوش می‌گیرند، اما رابطه جنسی ندارند)، و رقصندگانی در یک کلوپ استریپ دیده می‌شوند. در این صحنه‌ها برهنگی وجود ندارد، اما اتیس بزرگسال برهنه دیده می‌شود، با اندام تناسلی پوشیده. مصرف مواد مخدر و الکل به صورت غیر جذاب نشان داده می‌شود. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

با این درام، لابوف هنر اجرایی جسورانه، شوک‌آور و تکان‌دهنده‌ای خلق کرده است که نمی‌توانید آن را فراموش کنید. برای ساخت فیلم هانی بوی، این بازیگر تمرین درمانی بازپروری مواد مخدر خود را به یک فیلم تبدیل کرد. در این روند، او سطحی از شجاعت، آسیب‌پذیری و بازپس‌گیری قدرت خود را به نمایش گذاشت که منصفانه است بگوییم تعداد کمی، اگر اصلاً کسی، قبلاً چنین کاری را امتحان کرده باشد. قطعاً "اتوبیوپیک"ها غیرمعمول نیستند (برای مثال راکتمن و داستان ازدواج)، اما این در سطح بعدی است. لابوف به جای پدرش قدم می‌گذارد، و با بازی در نقش آزاردهنده، سوءاستفاده‌های عاطفی و جسمی که متحمل شده بود را دوباره تجربه می‌کند. ذهن انسان متحیر می‌شود که چگونه این بازیگر 33 ساله می‌تواند این چالش عاطفی را تحمل کند؛ آیا این تجربه برای او رهایی‌بخش بود یا آسیب‌زا؟به طرز شگفت‌آوری، لابوف پدرش را به یک هیولا تبدیل نمی‌کند. او و کارگردان، آلمه هارل، انسانیت را در جیمز، کهنه‌سرباز ویتنامی و معتاد به مواد مخدر، به تصویر می‌کشند. از نگاه اوتیس ۱۲ ساله (نوآ جوپ)، ما به اندازه کافی می‌فهمیم که بچه‌ها چقدر والدین خود را دوست دارند، می‌خواهند و به آنها نیاز دارند، حتی اگر کاملاً آگاه باشند که مادر یا پدرشان ممکن است برایشان خوب نباشند. و لابوف، به عنوان نویسنده، خودش را از این موضوع مبرا نمی‌کند: اوتیس بزرگ‌تر (هجز) یک بچه لوس هالیوودی است. در این شخصیت‌پردازی، لابوف از عموم مردم عذرخواهی می‌کند و از آنها می‌خواهد که از زندگی واقعی او به عنوان یک مطالعه شخصیت استفاده کنند. او از شما التماس می‌کند که با او همدردی کنید، و بعد از تماشای فیلم، هیچ راهی برای بخشش وجود نخواهد داشت.