شما می‌توانید باله برقصید.

در تو می‌توانی توتو، توتو (لیلی او رگان) نام مستعار تالولا یازده ساله است، یک رقصنده باله که به محله جدیدی با پدرش مجرد (استوارت منینگ)، دن، نقل مکان کرده و باعث آشفتگی در زندگی آنها شده است. او بلافاصله در مدرسه جدیدش مورد آزار قرار می‌گیرد و همان دختران در مدرسه جدید باله او را نیز ناراحت می‌کنند. لباس چند رنگ توتو و دم اسبی کناری او او را از همه دانش‌آموزان صورتی‌پوش و آراسته متمایز می‌کند و آنها تفاوت او را مسخره می‌کنند. مدیر مدرسه باله، مادام تابیتا (آماندا هولت)، توتو را به خاطر اصالت ظاهری‌اش تحقیر و تنبیه می‌کند و او را به کلاس‌های جبرانی و نقشی کوچک در یک رقابت مهم آتی تبعید می‌کند. در حالی که فیلم پیشنهاد می‌کند توتو واقعا بهترین رقصنده آنجا است بدون اینکه هیچ سرنخی از دلیل آن بدهد. دستیار معلم تابیتا، کات (علی باستین)، نسبت به تفاوت‌های توتو همدردی می‌کند و به پدرش نیز علاقه‌مند می‌شود و بلافاصله نشان می‌دهد که عشق این زوج تضمین شده است. در اولین رقابت، توتو به حالت خلسه فرو می‌رود و از کُرئوگرافی منحرف می‌شود. با این حال مدرسه مقام اول را کسب می‌کند و به سمت رقابت ملی بزرگتر حرکت می‌کند. این بار، آسیب و رویدادهای دیگر چند رقصنده را از رقابت خارج می‌کند و مدرسه توتو را با فقط یک سه‌نفره برای اجرا در رقابت‌های ملی باقی می‌گذارد. به دلیلی، تابیتا نسبت به توتو همدردی می‌کند و به او نقشی مرکزی در اجرا داده می‌شود. رزیلی (زهرا حسن ملیک) نیز همینطور است که تا این لحظه به عنوان دانش‌آموز کم‌نعمت و امیدوار مدرسه مورد تحقیر قرار گرفته بود. حتی قلدرها تا انتهای فیلم مهربان می‌شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد ایده‌ای در «تو می‌توانی حقیقت را بگویی» صحبت کنند که عدم پیروی از رقص‌پردازی، رقصنده را بهتر از کسانی می‌کند که موافق پیروی از آن هستند. تفاوت بین یک هنرمند خلاق و یک هنرمند تفسیری چیست؟ آیا یکی بهتر از دیگری است؟
• چرا فکر می‌کنید دخترها در مدرسه باله با توتو بد رفتار می‌کنند وقتی برای اولین بار می‌رسد؟ آیا فکر می‌کنید استعداد او آن‌ها را تهدید می‌کند، یا فکر می‌کنید فقط از استقبال غریبه‌ها خوششان نمی‌آید؟
• چرا فیلم‌های زیادی در مورد باله و رقص وجود دارد؟ چه چیزی در مورد آن جذاب است؟

والدین باید بدانند که فیلم «تو می‌توانی تو-تو» برای دختران جوانی ساخته شده است که آرزوی بالرین شدن و رقصیدن در زندگی را دارند. این فیلم با رویکردی ساده‌انگارانه به جذب این دختران می‌پردازد و خطوط واضحی را بین خوب و بد، قلدرها و قربانیان، و خلاق‌ها و پیروان ترسیم می‌کند. همانطور که شایسته فیلمی است که از زیبایی و وقار باله تقدیر می‌کند، در پایان فیلم، تمام شخصیت‌های منفی متقاعد می‌شوند که به سمت خوبی تغییر جهت دهند. داستان فیلم درباره پدر مجردی است که به تنهایی دخترش را بزرگ می‌کند و همچنین مادرانی است که ارزش زیادی برای ظاهر و دستاوردهای قابل فخر قائل هستند. چند دختر نام و لباس تو-تو را مسخره می‌کنند. مادران سفیدپوست به طور آشکار مادر هیسپانیک گروه را تحقیر می‌کنند و از اینکه امپاناداس (نوعی خوراک مکزیکی) او بوی بدی می‌دهد شکایت دارند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم دختران جوان را هدف قرار می‌دهد، که سلیقه و تشخیص آنها مانع از آن نمی‌شود که مصرف‌کنندگان مشتاق این کالای بی‌ارزش و کم‌هزینه باشند. تو می‌توانی باله برقصی احساس می‌شود که کلیشه‌ای، غیر خلاق و کپی‌برداری از داستان‌های بهتر است، به طوری که می‌توان تصور کرد توسط فردی با ورشکستگی خلاقانه ساخته، نوشته یا کارگردانی شده است که به دنبال الف) ساختن هر نوع فیلمی و ب) نمایش دادن رقصنده جوان و دوست‌داشتنی است که اتفاقا در خانه کناری دیده است. فیلم آنقدر سطحی و قابل پیش‌بینی است که در لحظات کمیاب که اتفاقی شبیه به زندگی واقعی رخ می‌دهد، باید تصور کنید که اتفاقی بوده است.و واقعاً بی‌مسئولیتی محض است که مشکلات تصویر بدنی و اختلالات خوردن را نادیده بگیریم که در میان دختران جوان رقصنده فراگیر است. کلیشه‌ها بلوک‌های ساختمانی داستان را تشکیل می‌دهند. یک دختر جدید و پدرش که مجرد است به محله‌ای دیگر در لندن نقل مکان می‌کنند، که باعث می‌شود دختر مجبور شود به مدرسه‌ای جدید با پر از قلدرها برود و به مدرسه باله‌ای جدید برود که همان دختران به ظاهر اصلی او را مسخره می‌کنند، ویژگی که به‌نوعی توسط این واقعیت تأیید می‌شود که او لباس‌های رنگارنگ می‌پوشد. رئیس مدرسه نظامی یک شرور مستقیم از انتخاب مرکزی است. همه به جز یکی از مادران باله همکلاسی‌های وحشتناک توتو، مباهات‌کننده و سطحی هستند، از طریق فرزندان خود زندگی می‌کنند و پدر مجرد را در میان خودشان مثل یک لقمه خوشمزه می‌بینند که باید آن را بچینند و به‌طور کامل ببلعند. تصور کنید همه این‌ها توسط بازیگران عمدتاً نالایق با گفتن بد خط‌ها انجام شود. فرضیه مرکزی فیلم سست است، زیرا انتظار می‌رود ما توتو را تحسین کنیم، زیرا او دوست ندارد به رقصی که توسط رئیس مدرسه تنظیم شده است، بچسبد. این عجیب است؛ در حالی که در انواع مختلف رقص، فضای زیادی برای خلاقیت وجود دارد، باله هنر یک رقصنده است و از رقصنده‌ها انتظار می‌رود که از استعدادهای خود برای تفسیر مراحل تجویز شده استفاده کنند، نه اینکه در طول اجرا بداهه‌پردازی کنند. حداقل لیلی او رگان حضوری جذاب است و اجراها رقص در پایان زیبا هستند.