به روح چیزی نگو!

فیلم زندگی دو نوجوان ١٧ و ١۵ساله را به تصویر می‌کشد که پدر خود را از دست داده‌اند و مادرشان به بیماری سرطان ریه مبتلاست. مت، پسر بزرگ خانه، برای تأمین هزینه‌های درمان مادر، جوئی را با خود همراه می‌کند تا به دزدی از خانه‌ی خانم دیلارد بروند. در مسیر برگشت از خانه‌ی دیلارد، با مردی که مواجه می‌شوند که لباس پلیس به تن دارد. آن‌ها فرار می‌کنند. اما در مسیر متوجه می‌شوند که آن شخص در چاه افتاده است. جوئی به دور از چشم مت به کمک او می‌رود. وقتی مت متوجه می‌شود، رابطه‌اش با جوئی بدتر از قبل می‌شود. جوئی را کتک می‌زند، او را دزد خانه‌ی خانم دیلارد معرفی می‌کند و... . در همین احوال، یک روز جوئی از اخبار تلویزیون متوجه می‌شود که «همبی»، شخصی که در چاه افتاده بود، قاتلی فراری است و پلیس به دنبال اوست. رفتاری‌های مت نسبت به جوئی او را مصمم می‌کند تا همبی را از چاه بیرون آورد تا از برادرش زهر چشم بگیرد. پلیس همبی و جوئی را می‌بیند، همبی به آنها تیراندازی میکند و سپس با مت و جوئی به سراغ چاه می‌روند تا به مت گوشمالی بدهد. در مسیر برگشت همبی از جنگل، مادر مت و جوئی که نگران فرزندانش بود و سابقه‌ی همبی را می‌دانست به او شلیک می‌کند و او را می‌کشد سپس به دنبال فرزندانش می‌گردد و چاه را پیدا می‌کند.

• فضای سرد داستان، اتفاقات تلخ پی‌درپی و چالش‌هایی که جوئی و مت آن‌ها را تجربه می‌کنند ممکن است نوجوان شما را غرق در فیلم کند. ممکن است او خود را جای جوئی و حتی مت تصوّر کند و احساس همدردی کند. بهتر است از او بخواهید خود را جای جوئی تصوّر کند و بگوید در چنین شرایطی چه واکنشی داشت؟  از او بپرسید علّت رفتار‌های تند و خشن مت چیست؟ انتهای فیلم تاحدودی باز است و نشان نمی‌دهد که عاقبت پلیس‌ها چه شد؟ بهتر است برای او توضیح دهید که مت و جوئی به‌دلیل دزدی از خانم دیلارد، حتماً بازخواست خواهند شد. مادر آن‌ها هم به دلیل کشتن آقای سدلر و همسر سابقش مورد بازخواست قرار خواهد گرفت. جامعه قانونمند است و خطاکاران به حال خود رها نمی‌شوند. خلاصه: صحبت‌کردن درباره‌ی اتفاقات منفی فیلم با نوجوان خود می‌تواند موجب آزادسازی ذهن او از اتفاقاتی شود که مشاهده کرده است. همچنین بیان درست افکار و ارزش‌ها درباره‌ی موقعیتی که مت و جوئی در آن حضور دارند می‌تواند به برداشت بهتر نوجوان شما منجر شود.

لازم است بدانید در فیلم «به روح نگو»، چالش‌های دوران نوجوانی بدون‌پرده و گاهی خشن به نمایش گذاشته شده است. شما در این فیلم دزدی، فحاشی، زورگویی، بی‌احترامی به اعضای خانواده، قتل و...  را از جانب نوجوانان می‌بینید. نوجوانی که به‌دلیل مسئولیت زیادی که در زندگی به دوشش گذاشته شده، آرامش خاطر ندارد و روان ناآرامی دارد. همین مسئله در برهه‌ای از زمان باعث می‌شود او از ذات پاک خود فاصله بگیرد و ناهنجاری‌های اجتماعی و اخلاقی زیادی تجربه کند. به‌دلیل ناهنجاری‌های پی‌در‌پی که در روند داستان اتفاق می‌افتد، توصیه می‌شود این فیلم را زمانی با نوجوان خود تماشا کنید که از بلوغ اجتماعی او و توانایی درک موقعیت خوب از بد در دیدگاه او مطمئن باشید. تماشای این فیلم برای نوجوان زیر 15 سال توصیه نمی‌شود. خلاصه: ناهنجاری‌های‌ اجتماعی که در فیلم زیاد اتفاق می‌افتد و صحنه‌های خشونت‌آمیز داستان می‌تواند برای نوجوان شما نامناسب باشد.

این تریلر تیز و احساسی، با وجود تمرکز بر تنها چهار شخصیت و چند مکان محدود، به طرز ماهرانه‌ای تعداد شگفت‌انگیزی از شوک‌ها و لایه‌های داستانی را آشکار می‌کند. دون تِل اِه سول، اولین تجربه کارگردانی الکس مک‌آلی (کارگردان فیلم فلاور)، در هسته خود، تصویری از خشونتی است که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. هر شخصیت در این فیلم قربانی است و در نهایت، مرتکب خشونت می‌شود، اما در واقع همه آنها به دنبال عشق هستند. رابطه جوی با همبی به نوعی شبیه رابطه پدر و پسر است، اگرچه به طور مداوم بین افشاگری و پنهان‌کاری، تهدید و آرامش در نوسان است.ویلسون بهترین و زیرکانهترین بازی را در این فیلم ارائه میدهد؛ انگار دارد شطرنج بازی میکند. او به بیننده کمک میکند تا کاملا درک کند چرا جویی ممکن است به او علاقه داشته باشد یا به او اعتماد کند. و گرازر، که بیشتر به خاطر فیلمهای آن، آن فصل دوم و شزم! شناخته میشود، در اینجا هم یک شخصیت دوستداشتنی دیگر را به نمایش میگذارد. سخت است که وایت هد را به عنوان قلدر بپذیریم؛ او خیلی خشن است که آسان است از او متنفر شد، اما دردش را به خوبی به نمایش میگذارد. مکالی فیلمسازی تند و تیز اما همچنین ژولیده ارائه میدهد، و به یک سبک زمستانه و برگهای مرده فرو میرود. شاید فیلمنامهاش کاملا و به طور کامل منطقی نباشد، اما قطعا احساس غافلگیرکننده و تاثیرگذاری واقعی را القا میکند.