پسری که شاه خواهد شد

فیلم «بچه‌ای که پادشاه می‌شود» با مرور انیمیشنی افسانه آرتور آغاز می‌شود و بینندگان را به‌سرعت در جریان داستان شاه آرتور، خواهر شرور او مورگانا، جادوگر مرلین، شوالیه‌های میز گرد و اهمیت شمشیر جادویی اکسکالیبور قرار می‌دهد. سپس صحنه‌ها به انگلستان مدرن منتقل می‌شوند، جایی که الکس ۱۲ ساله (لوئیس اشبرن سرکیس) بهترین دوستش بدرز (دین چومو) را از دست دو قلدر مدرسه، لنس بزرگ‌تر (تام تیلور) و کی (ریحانا دوریس) نجات می‌دهد. پس از فرار از دست قلدرها، الکس به یک محل ساخت‌وساز می‌رسد و شمشیری قدیمی و پر از گردوخاک را در سنگی فروکرده می‌بیند که موفق می‌شود آن را بیرون بکشد. ظاهر شدن اکسکالیبور، مرلین (آنگوس ایمری) را در قالب نوجوانی لاغراندام و عجیب به شهر الکس می‌آورد. این نوجوان عجیب به الکس توضیح می‌دهد که او پادشاه جدید و واقعی است و باید گروهی از جنگجویان را برای شکست مورگانای بدجنس (ربکا فرگوسن) جمع کند که در حال کسب قدرت برای ظهور دوباره و بازپس‌گیری نه‌تنها شمشیر، بلکه تمام بریتانیا به‌عنوان ارثیه خود است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «بچه‌ای که پادشاه می‌شود» صحبت کنند. آیا این خشونت برای داستان ضروری است؟ آیا خشونت خیالی تاثیری متفاوت بر بینندگان نسبت به خشونت واقعی دارد؟ کودکان تا چه حد می‌توانند صحنه‌های ترسناک را تحمل کنند؟
• کدام شخصیت‌ها را الگو و سرمشق خود قرار می‌دهید؟ چگونه الکس استقامت و پایداری خود را نشان می‌دهد؟
• این فیلم قلدرها و قلدری را چگونه به تصویر می‌کشد؟ آیا به نظرتان واقع‌گرایانه است؟ چه چیزی قلدرها را وادار به تغییر روش‌شان می‌کند؟ آیا فکر می‌کنید می‌توانید مثل الکس از دوست‌تان حمایت کنید؟
• اگر با کتاب‌ها یا فیلم‌های دیگر درباره شاه آرتور و اکسکالیبور آشنا هستید، فکر می‌کنید این نسخه چقدر با آنها متفاوت است؟
• آیا با این پیام موافقید که افراد می‌توانند در شرایط دشوار و سخت به دنیا بیایند اما همچنان افراد غیرعادی و استثنایی باشند؟

والدین باید بدانند که "کید هوو وود بی کینگ" برداشتی مدرن از افسانه آرتورین شمشیر در سنگ است. این فیلم داستان پسری انگلیسی به نام الکس (لوئیس اشبورن سرکیس) است که می‌تواند اکسکالیبور را به دست بگیرد و دنیا را نجات دهد. این فیلم برای نوجوانان مناسب است (شباهت‌هایی به گونیس و ارباب حلقه‌ها دارد)، اما خانواده‌هایی که فرزند کوچک دارند باید بدانند که شخصیت‌های منفی فیلم - مورگانای شیطانی (ربکا فرگوسن) و مریدانش - ترسناک، تاریک و بسیار مخوف هستند. چندین نبرد و رویارویی خشونت‌آمیز شامل تخریب یک مدرسه، تعقیب و گریزهای پرتنش، شعله‌های آتشین و مقدار زیادی شمشیرزنی و سلاح‌های دیگر و مبارزات تن‌به‌تن است. اگرچه هیچ‌یک از کودکان به‌طور جدی آسیب نمی‌بینند، اما موقعیت‌های خطرناک زیادی وجود دارد. شخصیت‌ها همچنین با یکدیگر مشاجره می‌کنند و با قلدری شدیدی روبرو می‌شوند. چند بار از کلماتی مانند "احمق"، "نادان" و "ای خدا" استفاده می‌شود، اما هیچ کلمه‌ی توهین‌آمیز شدیدی به کار نمی‌رود. یکی از شخصیت‌ها برای مدتی عریان است، اما هیچ صحنه‌ی گرافیکی نشان داده نمی‌شود. خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های مثبت داستان، از جمله کار تیمی، پشتکار، شجاعت و وفاداری گفتگو کنند.

جو کرنیش، کارگردان، در این نسخه، افسانه آرتور را با انتخاب پسری مهربان و شجاع که قرار است پادشاه آینده باشد، به شکل مدرن و مورد پسند عموم بازآفرینی می‌کند. اشبورن سرکیس (جوان‌ترین فرزند اندی سرکیس بازیگر-کارگردان) الکس را به عنوان پسری صادق و شجاع به تصویر می‌کشد که نمی‌تواند باور کند شمشیر جادویی واقعاً متعلق به اوست. گروهی متنوع از بچه‌هایی که در نهایت با شر می‌جنگند، شباهت‌هایی با گروه بازیگران در اولین فیلم کرنیش، «حمله به بلوک» (که البته برای بزرگسالان بود) دارند، با این تفاوت که اینجا به جای بیگانگان، با جادوگری قرون وسطایی روبرو هستند که می‌خواهد بر پادشاهی متحده تسلط یابد.این فیلم کمی طولانی‌تر از حد نیاز است، اما تلاش الکس برای انجام کار درست جذاب است و عجایب مرلین جوان (شگفت‌زده نشوید اگر بینندگان جوان از تقلید حرکات دست و تشویق‌های مداوم او تقلید کنند) دوست‌داشتنی است. پاتریک استوارت چند بار به عنوان نسخه "پیر" مرلین ظاهر می‌شود که این موضوع مشروعیت بیشتری به داستان می‌بخشد. صحنه‌های آموزش شمشیربازی و نبرد به اندازه کافی خشونت‌آمیز هستند که هیجان‌انگیز به نظر برسند، اما آنقدر تاریک نیستند که برای بینندگان بزرگسالان ابتدایی نامناسب باشند. کودکان از ماجراهای شوالیه‌های جوان لذت خواهند برد و والدین ارزش‌های مورد تاکید در داستان، مانند ترویج صداقت، احترام به عزیزان و پشتکار را خواهند پسندید. همچنین تم ستودنی دیگری که در این فیلم وجود دارد، تبدیل رقیبان (در این مورد، قلدرها) به متحدان از طریق همدلی و مهربانی است. در دنیایی که مملو از تقسیم‌بندی و دسته‌بندی است، این پیام وجود دارد که همه باید آن را درونی کنند.