لاوپاراد - وقتی عشق رقصیدن را آموخت

در سال 1989 در زیرزمین فرهنگ برلین با ایده‌ای اندکی پیش از فروپاشی دیوار برلین، حرکتی آغاز شد که قرار بود به رویدادی تبدیل شود که یک نسل را تحت تاثیر قرار دهد و نگرش آن‌ها را نسبت به زندگی نمایندگی کند. با شعار "صلح، شادی، پنکیک" دی‌جی باشگاهی دکتر موته، به همراه دوستان و همراهانش، اولین رژه عشق را به عنوان یک تظاهرات سیاسی برگزار کرد که در آن افرادی با لباس‌های رنگارنگ به موسیقی تکنو و هاوس رقصیدند. این رژه عجیب با تنها 150 نفر در سال‌های بعد به بزرگترین رویداد مهمانی در سیاره تبدیل شد و بازدیدکنندگانی از سراسر جهان را به خود جذب کرد. در سال 1999، 1.5 میلیون نفر در آن شرکت کردند. با کمک مصاحبه‌هایی با سازمان‌دهندگان مهم و شاهدان معاصر، مستند رژه عشق را منعکس می‌کند، اما همچنین جنبه تاریک آن را روشن می‌کند که چگونه تجارت و کسب و کار پول به طور فزاینده‌ای روح واقعی را نابود کرد، مدت‌ها قبل از مهاجرت به شهرهای دیگر و فاجعه رژه عشق در دویسبورگ در سال 2010، که باعث شد عصری در غم عمیق به پایان برسد.

این مستند به تاریخچه و تأثیر فرهنگی لاو پاراد می‌پردازد و حاوی صحنه‌های خشونت‌بار زیادی نیست. با این حال، به فاجعه دویسبورگ در سال ۲۰۱۰ اشاره می‌کند که ممکن است برای کودکان و نوجوانان غم‌انگیز باشد. همچنین، اگرچه محتوای نامناسب جنسی وجود ندارد، اما به فرهنگ باشگاهی و موسیقی الکترونیک می‌پردازد که ممکن است شامل اشاره‌های غیرمستقیم به مصرف مواد باشد. این فیلم برای نوجوانان بالای ۱۳ سال مناسب است و می‌تواند به عنوان فرصتی برای گفتگو در مورد ارزش‌های اخلاقی مانند صلح و اتحاد استفاده شود.