باج

مجموعه تلویزیونی RANSOM الهام گرفته از تجربیات حرفه‌ای مذاکره‌کنندگان بحران مشهور، لورن کامبالبرت و مروان مری، حول محور یک تیم حل بحران می‌چرخد که در موقعیت‌های پرتنش برای شرکت‌های چندملیتی، آژانس‌های دولتی و افراد خصوصی کار می‌کند. سرپرست این تیم اریک بومن (لوک رابرتس) است که سال‌ها تجربه در نجات گروگان‌ها به صورت زنده دارد. دستیار بومن، زارا هالام (نازنین کانتراکتور) است که تمام کارهای زمینه‌ای را برای مذاکرات بومن آماده می‌کند. همچنین در این تیم، اولیور ییتس (براندون جی مک‌لارن) به عنوان ارزیاب روانشناس و ماکسین کارلسون (سارا گرین) به عنوان جدیدترین و پرشورترین عضو حضور دارند. این چهار متخصص باید خونسردی خود را حفظ کنند حتی زمانی که آدم‌ربایان و تروریست‌ها فضا را ملتهب می‌کنند، فارغ از هر اتفاقی که هر روز رخ می‌دهد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در رسانه‌ها صحبت کنند. آیا نمایش رفتارهای خشونت‌آمیز برای نشان دادن یک وضعیت خطرناک و/یا خشونت‌بار ضروری است؟ آیا یک برنامه تلویزیونی، فیلم یا مستند می‌تواند بدون نمایش اعمال وحشیانه و/یا خون و خشونت، تاثیر مشابهی داشته باشد؟
• تاثیر خشونت بر کودکان چیست؟ آیا تاثیر آن بر بزرگسالان هم مشابه است؟
• تمام بازیگران اصلی در سریال رستگاری به قدر کافی جذاب هستند که مدل باشند. آیا مذاکره‌کنندگان واقعی که این سریال بر اساس آنها ساخته شده است، شبیه همتایان تلویزیونی خود هستند؟ چرا شبکه‌ها و شرکت‌های فیلم‌سازی معمولاً نسخه‌های جذاب‌تر افراد واقعی را برای داستان‌های "بر اساس یک داستان واقعی" انتخاب می‌کنند؟

والدین باید بدانند که رِنسام یک درام در مورد یک مذاکره‌کننده گروگان‌گیری موفق است. در هر قسمت، یک گروگان‌گیری اتفاق می‌افتد و افراد بی‌گناه، گاهی کودکان، ربوده می‌شوند، گاهی با تهدید اسلحه، و در موقعیت‌های خطرناک قرار می‌گیرند. اسلحه توسط ماموران و مجرمان به نمایش گذاشته و شلیک می‌شود؛ ممکن است اجساد خونین به طور مختصر نشان داده شوند. یک پسر ربوده شده فریاد می‌زند و به شیشه‌های ون می‌کوبد در حالی که ربوده می‌شود؛ اشاره‌هایی به سوءاستفاده از کودکان، قتل و جرایم دیگر وجود دارد. جرم و جنایت زیبا جلوه داده نمی‌شود، اگرچه مجرمان ممکن است به صورت همدلانه به تصویر کشیده شوند و انگیزه‌هایشان توضیح داده شود. یک تیم متعهد و شجاع مبارزه با جرم و جنایت معمولاً مجرمان را ناکام می‌گذارد؛ اریک بومونت مذاکره‌کننده تلاش می‌کند تا از همه چیز مهم‌تر جان افراد را نجات دهد. فحش‌های بسیار نادری مانند «لعنتی» وجود دارد.

ایده ساختن یک مجموعه بر اساس زندگی واقعی یک مذاکره‌کننده گروگان‌گیری، ایده‌ای جذاب به نظر می‌رسد، اما این تلاش، فقط به یک رویه معمولی تبدیل شده است. بینندگان هوشیار در چند دقیقه ابتدایی قسمت اول، با احساس ناامیدی مواجه می‌شوند، زمانی که بامونت در میانه یک مذاکره معرفی می‌شود و فرصت می‌کند تا به سمت دوربین بچرخد، در حالی که دوربین بر چشمان آبی او تمرکز می‌کند و او با نگاه غمگینش از پنجره بیرون را نگاه می‌کند. افسوس. شخصیت اصلی سریال را در همین صحنه می‌توانید بشناسید: بامونت قهرمانی بی‌نقص و تقریباً همه‌چیزدان است که همیشه کار درست را انجام می‌دهد و در حین انجام آن، جذاب به نظر می‌رسد. او هم توسط تیمش و هم توسط مقامات انتظامی مورد ستایش قرار می‌گیرد، و زمانی که افسران معمولی نمی‌دانند چه کاری انجام دهند، از مرد بزرگ، اریک، کمک می‌گیرند تا با ایده‌ای دیوانه‌وار، اما ممکن است موثر، روز را نجات دهد.شما قهرمانانی مثل او را در سریال‌های خانه، بول، دروغ‌گو، و ده‌ها سریال جنایی دیگر دیده‌اید که حول یک شخصیت جذاب می‌چرخند، کسی که در جایی که دیگران شکست می‌خورند، موفق می‌شود و وقتی که در تصویر نیست، بقیه شخصیت‌ها در حال ستایش او هستند. بدترین چیز در مورد این نوع شخصیت چیست؟ بینندگان از موفقیت او لذت نمی‌برند، چون او بالاخره موفق می‌شود، و همیشه در پایان برنده است، فقط به این دلیل که او همان شخصیت اصلی است. اگر از این نوع سریال‌ها خوشتان می‌آید، شاید از این سریال هم خوشتان بیاید. اما اگر از بینندگانی هستید که ترجیح می‌دهید از قبل ندانید چه اتفاقی قرار است بیفتد، این سریال شما را خسته خواهد کرد.