شب آرام

در فیلم "شب آرام"، برایان گادلوک (با بازی جوئل کینامن) با پوشیدن یک ژاکت کریسمس آغشته به خون، در خیابان‌ها می‌دود. شب کریسمس است و پسر ۷ ساله‌اش بر اثر اصابت گلوله گمشده در حین تیراندازی بین باندهای خلافکار کشته شده است. برایان به دنبال آنها می‌رود، اما گلوله‌ای به گلویش اصابت می‌کند و پس از بستری شدن طولانی در بیمارستان، دیگر قادر به صحبت کردن نیست. ابتدا او در خودفراموشی و الکل غرق می‌شود، اما سپس شروع به تمرکز بر انتقام می‌کند. خودش را در زمینه مبارزه، چاقو، اسلحه و رانندگی آموزش می‌بیند و درباره باند مسئول تیراندازی تحقیق می‌کند. همسرش، سیا (کیتالینا ساندینو مورنو) در حالی که گریه می‌کند، او را ترک می‌کند. سرانجام، پس از فرستادن پیامی برای کارآگاه پلیس، دنیس واسل (اسکات "کید کادی" مسکودی)، زمان انتقام فرا می‌رسد. یک سال بعد، در شب کریسمس، برایان آماده است تا "همه آنها را بکشد.

• درباره خشونت در فیلم شب آرام صحبت کنیم. دیدن این صحنه‌ها چه حسی در شما ایجاد کرد؟ هیجان‌انگیز بود یا شوکه‌کننده؟ برای ایجاد این اثر، چه صحنه‌هایی در فیلم نشان داده یا پنهان شده بود؟ چرا این موضوع اهمیت دارد؟
• ماهیت انتقام چیست؟ آیا می‌تواند رضایت‌بخش باشد؟ چرا؟ آیا می‌تواند واقعاً مشکلی را حل کند؟
• این فیلم درباره‌ی اسلحه چه می‌گوید؟ آیا موافقید؟
• چگونه مصرف الکل و سوء مصرف آن به تصویر کشیده شده است؟ آیا پیامدهای واقعی دارد؟ چرا این موضوع اهمیت دارد؟
• چرا فکر می‌کنید فیلمسازان تصمیم گرفتند داستان را در کریسمس روایت کنند؟ این موضوع چگونه بر فضای داستان تاثیر می‌گذارد؟

شب آرام فیلمی اکشن به کارگردانی جان وو، استاد مسلم این ژانر است که در تعطیلات کریسمس اتفاق می‌افتد و دیالوگ‌های بسیار کمی دارد. داستان فیلم درباره‌ی پدری (با بازی جوئل کینامن) است که برای انتقام مرگ تصادفی پسرش تلاش می‌کند. این فیلم با وجود صحنه‌های اکشن پرشور و سبک بصری خاص، به تراژدی خشونت اسلحه و بیهودگی انتقام نیز اشاره می‌کند. خشونت به‌صورت بسیار شدید به تصویر کشیده شده و شامل استفاده از اسلحه، تیراندازی، خون، خون‌پاشی، مرگ، قطع عضو و سر، چاقوکشی، بریدن، درگیری‌های تن‌به‌تن وحشیانه، کتک‌کاری با اشیای تیز و برنده، تصادف ماشین، انفجار و موارد دیگر می‌شود. همچنین شخصیت‌های منفی داستان ظاهرا قاچاقچی مواد مخدر هستند و صحنه‌هایی از استنشاق کوکائین و تزریق هروئین به بازوی شخصیتی با جای تزریق دیده می‌شود. شخصیت اصلی داستان که در غم از دست دادن پسرش است، مدتی را به نوشیدن الکل روی می‌آورد تا درد خود را فراموش کند. در فیلم چند بار از کلمه‌ی "فاحشه" و یک بار از کلمه‌ی "مادرفاحشه" استفاده می‌شود که یا نوشته شده یا از طریق بیسیم صحبت می‌شود. در یک صحنه، یکی از شخصیت‌ها دیگری را می‌بوسد و با اشتیاق در آغوش می‌کشد، همچنین صحنه‌ای از نوازش زن و شوهر و مردی بدون لباس بالا تنه دیده می‌شود.

این فیلم اکشن که داستانی ساده از انتقام‌جویی را روایت می‌کند و تقریباً دیالوگ گفتاری ندارد، از فیلم‌سازی برتر و همچنین زیرمتن جدی درباره طبیعت مخرب و دوری خشونت بهره می‌برد. شب آرام اولین فیلم کارگردان مشهور هنگ‌کنگی، جان وو است که از سال ۲۰۰۹ و پس از فیلم پرتگاه قرمز، در سینماهای آمریکا اکران شده است. (آخرین فیلمی که او برای یک استودیوی هالیوودی ساخت، فیلم چک پرداخت در سال ۲۰۰۳ بود). خوشبختانه، مهارت بی‌نظیر او به عنوان کارگردان اکشن کاهش نیافته است. وو نه تنها دانش محکمی درباره فضا، ریتم و حرکت دارد، بلکه می‌داند چگونه یک هسته احساسی قوی و تقریبا اپرایی را در سکانس‌هایش القا کند. وقتی شخصیت‌های او می‌جنگند، با تمام وجود می‌جنگند، برای چیزی که برایشان ارزشمند است.اما در حالی که "شب آرام" هیجان‌انگیز است -- و یک شاهکار هنری است، با تاکید بر روایت بصری و بازی فیزیکی و پرشدت کینامن (شاید حتی فراتر از مایکل فاسبندر در فیلم قاتل) -- همچنین درک می‌کند که این ماموریت بی‌فایده است. مسیر انتقام برای برایان، مسیر خودعدالت‌خواهی، آرامش، استراحت و بازگشت به زندگی عادی را به همراه نخواهد داشت. صحنه‌ی تاثیرگذاری وجود دارد که برایان سايا را در آغوش می‌گیرد. آنها روی مبل نشسته‌اند و دوربین بالای سرشان شناور است و کل اتاق خالی را نشان می‌دهد. این آخرین بغل‌کردن آنها قبل از جدا شدن است، جایی که سايا به دنبال ادامه دادن است و برایان خشونت را انتخاب می‌کند، چون نمی‌تواند فکر بی‌تفاوتی را تحمل کند. شاید "شب آرام" یک جشن شاد تعطیلات نباشد، اما قطعاً تاثیرگذار است.