وزارت جنگ ناجوانمردانه

شخصیت‌ها: گاس مارچ-فلیپس : سرگردی انگلیسی که به زبان و تند و تیزش و این که از هیچ کس حرف شنوی ندارد و به طرف هدف تعیین شده حرکت می‌کند، مشهور است. او از طرف وینستون چرچیل و فرمانده بخش عملیات ویژه مامور می‌شود تا با افرادش عملیات پست-مستر که عملیاتی سری و خطرناک را در ساحل جزیره فرناندوپو انجام دهد. جِفری اپل‌یارد: عضو تیم مارچ، برنامه ریز جنگی خبره که در شناسایی و تعیین اهداف جنگی مهارت بالای دارد. آندرِس لاسِن: عضو تیم مارچ که در مبارزه تن به تن و کشتن افراد به هر روش ممکنی بسیار ماهر است. هنری هیز: عضو تیم مارچ،یک ملوان جوان و باهوش و ساکت که به خاطر مرگ برادرش به دست نازی‌ها انگیزه بالایی برای انجام عملیات دارد. مارجری استوارت: خواننده و بازیگر که تحت آموزش سرویس جاسوسی بریتانیا قرار گرفته و به عنوان تاجر طلا برای اغوای یک افسر رده بالای نازی و پرت کردن حواس او از پست-مستر پرت کند. هرون : مامور مخفی بریتانیا که در پوشش کازینو دار و اداره کننده معاملات غیرقانونی در جزیره فرناندو پو انجام وظیفه می‌کند. فردی فراگمن: عضو تیم مارچ، غواصی ماهر که در استفاده از مواد منفجره نیز مهارت بالای دارد. وینستون چرچیل: نخست وزیر زیرک بریتانیا در سال‌های جنگ‌جهانی که اجازه انجام عملیات پست-مستر را به طور مخفیانه به سازمان جاسوسی بریتانیا و تیم مارچ داد. اِم: فرمانده عملیات و رییس سازمان عملیات ویژه بریتانیا هاینریک لور: یک مقام بلند مرتبه نازی که به وحشی‌گری و هوش مشهور است. کمپ بِیلی: پرنس جزیره فرناندو پو که در انگلستان تحصیل کرده و در عملیات به تیم مارچ کمک می‌کند. داستان اثر: در میانه جنگ جهانی دوم ارتش نازی اکثر اروپا به غیر از انگلستان و چند منطقه بی‌طرف را اشغال کرده بود. نازی‌ها با استفاده از زیردریایی‌‌های مستقر دراقیانوس اطلس مانع ورود نظامیان امریکایی به خاک اروپا برای پیوستن به جنگ می‌شدند. چرچیل با وجود فشار تمام اعضای کابینه‌اش برای امضای قرار داد صلح با هیتلر تصمیم گرفت عملیاتی کاملا سری و غیررسمی را برای از این بردن کشتی‌ حامل منابع مورد نیاز زیر دریایی‌ها و فلج کردن زیر دریایی‌ها طراحی کند. سرگرد مارچ-فلیپس و تیمش به دلیل ویژگی‌های خاصشان برای عملیات انتخاب شدند. آنان مامور شدند در پوشش یک کشتی ماهیگیری به جزیره فرناندو پو که مستعمره اسپانیا بود، رفته و کشتی داچِس را منفجر کنند. عملیاتی که در آن اگر توسط مامورین بریتانیایی دستگیر می‌شدند به زندان می‌افتادند و اگر به چنگ نازی‌ها می‌افتادند سرنوشتشان شکنجه و مرگ بود. در حالی که کشتی مارچ به جزیره نزدیک شده بود، مارجری به طور اتفاقی در مکالمات صاحب داچس و یک مقام نازی متوجه می‌شود کشتی ایمن سازی شده و امکان منفجر کردن آن وجود ندارد. افراد تیم به پیشنهاد اپل‌یارد، تصمیم گرفتند داچس را به وسیله کشتی یدک کشی که پرنس بیلی در اختیارشان گذاشته بود بدزند و به ناوشکن‌های بریتانیا که در آب‌های آزاد حضور داشتند برسانند. و تمامی کشتی‌ها و قایق‌هایی که امکان دنبال‌کردنشان به وسیله نازی‌ها را فراهم می‌کرد از بین ببرند. پس از انجام موفقیت آمیز ماموریت، افراد تیم همگی توسط نظامیان بریتانیایی دستگیر شدند اما بلافاصله بعد از رسیدن به مقصد چرچیل از آنان تقدیر کرد. و بعد از انجام موفقیت آمیز این عملیات، نظامیان امریکایی برای شرکت در جنگ به اروپا وارد شدند .

چرا 17 سال؟ وزارت جنگ ناجوانمردانه در معیار خشونت و ترس نمره بسیار بالایی دارد. در این فیلم علاوه بر این که شاهد قتل و کشتار افراد هستیم این موضوع با شوخی و خنده نیز همراه می‌شود که همین امر این خشونت را توجیح پذیر، عادی و حتی گاهی جالب و مطلوب جلوه می‌دهد. گاس مارچ در بین صدها نفری که می‌کشد تنها به یک نفر رحم می‌کند؛ ملوان نوجوانی‌ که کشته نمی‌شود اما مجبور می‌شود از کشتی به داخل آب بپرد و تا ساحل شنا کند. در معیار ناهنجاری نیز این فیلم نمره بالایی گرفته که شرح آن در ملاک‌ها ذکر شد. علاوه بر این موضوع داستان کلی فیلم در زمان جنگ دوم جهانی و بحرانی که در اروپا اتفاق افتاده بود روایت می‌شود و موضوع و فضای کلی داستان نیز مخاطب بزرگسال را طلب می‌کند. بنابراین تماشای این اثر را به افراد زیر 17 سال توصیه نمی‌کنیم. توصیه می‌کنیم نسخه پالایش شده اثر را به تماشا بنشینید. نقش ما چیست؟ والدین گرامی با توجه به ژانر فیلم و همچنین استفاده از بازیگران مطرحی که برخی از آنان ستارگان فیلم‌های ابرقهرمانی و نوجوانانه بوده‌اند، این فیلم می‌تواند برای نوجوانان شما جذاب به نظر برسد اما باید توجه داشته باشیم که خشونتی که در این فیلم به تصویر کشیده شده تاثیرات مخربی بر ذهن فرزندان شما دارد. این فیلم با نگاه بر اسناد محرمانه وینستون چرچیل که در سال 2017 رفع محرمانگی شده‌اند ساخته شده و به موضوع اخلاقی جالبی می‌پردازد؛ "اگر دشمن ما، بی رحم، قاتل و غیر قابل اعتماد باشد ما نیز حق داریم به هر روشی برای شکست دادن او متوسل شویم." شاید یکی از مهم ترین و پرتکرارترین سوالات اخلاقی از دل همین موضوع در آمده باشد؛ "آیا هدف وسیله را توجیه می‌کند؟" همانطور که اشاره کردیم جواب سازندگان وزارت جنگ ناجوانمردانه و همچنین جواب کسانی که در واقعه تاریخی مربوط به این فیلم دخیل بوده اند به این سوال مثبت است. این در حالی است که در باورها و آموخته‌های فرهنگی ما جواب این سوال همیشه مثبت نیست. اگر انسان هدف والایی داشته باشد باید راه درستی را نیز برای رسیدن به این هدف انتخاب کند و در این صورت است که رسیدن به آن هدف، اصالت و ارزش اصلی خود را پیدا می‌کند. سنین اولیه نوجوانی سال‌هایی است که باورهای اخلاقی نوجوانان در آن شکل گرفته و تقویت می‌‌شود به همین سبب بهتر است منابعی که در اختیار آنان قرار می‌گیرد (از خانواده و گروه‌ همسالان گرفته تا کتاب و محصولات رسانه‌ای مورد استفاده آنان)، منابع سالم و قابل اعتماد باشد که بیشترین هم‌خوانی را با فرهنگ ما داشته باشند. و وقتی این باورها به درستی تثبیت شد و قوه قضاوت در فرزندانمان به خوبی پرورش یافت آنان می‌توانند با منابع دیگری که وجود دارد تعاملی سالم و سازنده داشته باشند.

این نوع فیلم‌های پیچیده، سرگرم‌کننده و غیرممکن، همان چیزی است که کارگردان گای ریچی به بهترین شکل انجام می‌دهد. اگرچه این فیلم خیلی عمیق نیست، اما سرگرم‌کننده، بامزه و با ریتم تند است و داستان فوق‌العاده‌ای دارد. «وزارت جنگ غیرجنتلمنی» از یک کتاب غیرداستانی الهام گرفته شده که حاوی جزئیاتی از اسناد وینستون چرچیل است که در سال 2016 طبقه‌بندی‌زدایی شدند. اما به جای ارائه یک بازگویی کسل‌کننده، این فیلم با استفاده از سکانس‌های اکشن عجیب‌وغریب و شگفت‌انگیز و نمایش فتوحات ابرانسانی، سرگرم‌کننده و مفرح است. (داستان این فیلم شبیه به عملیات مینسمیت است و جالب اینکه هر دو فیلم شخصیت ایان فلمینگ، نویسنده آینده جیمز باند، را به تصویر می‌کشند.)این فیلم احتمالاً تا حد زیادی از واقعیت رویدادها فاصله می‌گیرد، اما ویژگی‌های شرورانه شخصیت‌ها بسیار جذاب است. (با وجود شهرت آنها، معمولاً بی‌ادب یا ناخوشایند نیستند.) و ریچی با شخصیت‌های متعدد خود به خوبی تعادل را حفظ می‌کند، در حالی که جزئیات مأموریت را به طور هوشمندانه‌ای در سراسر داستان پخش می‌کند، بنابراین همیشه مانعی تازه برای غلبه بر آن وجود دارد. در نهایت، احتمالاً درصد ناسالمی از فیلم «وزارت جنگ غیرجنتلمنانه» شامل انفجار و تیراندازی یا قطعه قطعه کردن نازی‌ها، به جای داستان‌گویی یا شخصیت‌پردازی است، اما به نوعی این مسئله قابل قبول است.