فرزند در حال دعا

درباره زوجی که بعد از ۲۰ سال هنوز بچه‌دار نشده بودند، دون رامون (پانچیتو) و کارمن (روسا میا). کارمن اغلب به کلیسا می‌رفت و دعا می‌کرد که بتوانند بچه‌دار شوند. بعد از ۲۰ سال، کارمن نه تنها صاحب یک بچه بلکه دوقلوهایی به نام لیتا و نیتا (هر دو به تصویر کشیده شده توسط گلوریا رومرو) شد. لیتا بزرگ شد و فردی آزاداندیش شد در حالی که نیتا محافظه‌کار بود. تونی (رامون رویلا سینیور)، دوست‌پسر لیتا، یک بار در روز تولدشان، نیتا را با لیتا اشتباه گرفت. دون رامون، به عنوان یک صاحب‌کار، با یکی از خواستگاران لیتا به نام پدرینگ (ادی گارسیا) درگیر شد که تصمیم گرفت به افرادش دستور بدهد لیتا را در ازای ۲۰ هزار پزو ربوده و گروگان بگیرند، اما افرادش به اشتباه نیتا را ربودند. داستان با نجات نیتا به پایان می‌رسد، جایی که همه افراد پدرینگ از گناهانشان توبه می‌کنند و نیتا از خانواده‌اش می‌خواهد که راهبه شود.

این فیلم با تمرکز بر ارزش‌های خانوادگی و ایمان، داستانی امیدوارکننده را روایت می‌کند که برای خانواده‌ها مناسب است. اگرچه صحنه‌های خشونت متوسطی وجود دارد، اما بدون گرافیک شدید است و بر حل مناقشات تأکید می‌شود. محتوای جنسی، برهنگی، یا الفاظ رکیک در فیلم وجود ندارد و روابط عاشقانه به صورت محتاطانه‌ای نمایش داده می‌شوند. مصرف الکل بسیار محدود و گذرا است و هیچ صحنه‌ای از سیگار، مواد مخدر، یا قمار وجود ندارد. این فیلم می‌تواند برای کودکان بالای ۱۳ سال مناسب باشد، اما بهتر است والدین با توجه به حساسیت‌های فرهنگی و اخلاقی، آن را ابتدا خود تماشا کنند.